



در دنیای تو ساعت چند است؟
80,000 تومان
داستان من فرق میکند. من ناخواسته پناهگاهم را نه آنسوی دنیا، که در رشت پیدا کردم و در تمام این سالها هر وقت دنبال امنیت و آرامش روحی میگشتم، یا احوالم بههم میریخت، راهیِ رشت میشدم.
این مهاجرتِ من، پناهندگی من بود و دوگانهی پاریس ـ رشت این فیلم هم از همین جا میآید.
البته حالا بعد از ساختن این فیلم ارتباطم با رشت عوض شده. نمیدانم، دیگر سخت است که به چهرهاش نگاه کنم. انگار میان ما رازی بود که من به همه گفتم و همهچیز عوض شد.
با دیدن تابلوهای ادگار دگا مجذوب ایدهی پنهانبودن چهرهی زن شدم. نسخهای از مجموعهنقاشیهای «مری کاسات در لوورِ» دگا را انتخاب کردیم که پسزمینه هم نداشت و این امکان را میداد که فیگور محوری زن را در هر فضا و محیطی بازسازی کنیم.
چند روز پیش کشف کردم این سیر بیرون آمدن مری کاسات از قاب نقاشی و تبدیل شدنش به زنی واقعی که همچنان چتربهدست به مغازهی قابسازی برمیگردد، چیزی از مری پاپینز و پریدن آدمها توی فضای نقاشی را هم در خود دارد، که البته از آن چیزهایی است که شاید کسی جز خودم در فیلم حسش نکند!
در انبار موجود نمی باشد
در دنیای تو ساعت چند است؟
نویسنده |
صفی یزدانیان
|
مترجم |
—
|
نوبت چاپ | 8 |
تعداد صفحات | 148 |
نوع جلد | شومیز |
قطع | رقعی |
سال نشر | 1402 |
سال چاپ اول | —— |
موضوع |
سینما و تئاتر
|
نوع کاغذ | —— |
وزن | 0 گرم |
شابک |
9786002299246
|
وزن | 0.0 کیلوگرم |
---|
اطلاعات فروشنده
- فروشنده: aisa
- هیچ ارزیابی یافت نشد!
بازار مکاره
معرفی کتاب بازار مکاره اثر نیکلای گوگول
تقدیم به چند داستان کوتاه
حرفه: داستاننویس 4
معرفی کتاب حرفه: داستان نویس 4
کتاب حرفه: داستان نویس 4، گردآوری فرانک ای. دیکسون و ساندرا اسمیت، آخرین جلد از این مجموعه است و به مباحث تکمیلی نویسندگی داستان کوتاه و نحوهی ارائهی آن میپردازد. در این کتاب راهنما شما با ساختوپرداخت اول، وسط و آخر داستان، شگردهای مغفولمانده، تکنیکهای بازنویسی داستان و در نهایت شیوههای فروش آن آشنا خواهید شد.دربارهی کتاب حرفه: داستان نویس 4
با وجود اینکه نزدیک به صد سال از شروع داستاننویسی مدرن در ایران میگذرد، اما ادبیات داستانی فارسی هنوز به سطح جهانی نرسیده و همچنان مهجور مانده است. درمورد این مشکل نظریات بسیاری مطرح است و دلایل مختلفی ارائه شده اما از میان همهی آنها، دلیلی که بیشتر منتقدین بر آن اتفاقنظر دارند، مسألهی ضعف آموزش است. این دسته از صاحبنظران اعتقاد دارند در ایران هیچگاه داستاننویسی بهصورت حرفهای و اصولی و در سطح جهانی آموزش داده نشده. نویسندگان ایران بهندرت به منابع دستاول آموزشی دسترسی داشتهاند و به خاطر همین بیشتر با واسطه و از طریق مطالعهی داستان، نویسندگی را فراگرفتهاند. همین باعث شده، ادبیات داستانی فارسی از نظر تکنیکی و اصولی تا حدودی ضعف داشته باشد و از ادبیات جهانی فاصله بگیرد. برای آموزش داستاننویسی منابع فراوانی هست اما یکی از معروفترین و مهمترین آنها، مجموعهی حرفه: داستاننویس است که فرانک ای. دیکسون (Frank A. Dickson) و ساندرا اسمیت (Sandra Smythe) گردآوری کردهاند. در این مجموعه، تمام وجوه فنی و غیرفنی نویسندگی داستان معرفی شده و با مثال و نمونه به مخاطب آموزش داده میشود. کتاب حرفه: داستان نویس 4 (Handbook of Short Story Writing) بخش آخر این سری کتابها محسوب میشود و میکوشد بحثهای تکمیلی و جامانده و همینطور مسائل مربوط به خارج از نویسندگی را مرور کند. فرانک ای. دیکسون و ساندرا اسمیت جلد اول مجموعه را به معرفی اصول نویسندگی اختصاص دادهاند و به اهمیت داستان، نویسندگی بهعنوان حرفه و ایدهپردازی پرداختهاند. کتاب حرفه: داستان نویس 4 بهعنوان جلد پایانی مجموعه، به مباحثی که پیشتر به آنها پرداخته نشده میپردازد و به نویسندگان کمتجربه یاد میدهد که چطور داستانشان را ارائه دهند. در این کتاب شیوهی نگارش بخشهای ابتدایی، میانی و انتهایی داستان، روشهای کمترشناختهشده و تکنیکهای کاربردی برای بازنویسی داستان آموزش داده خواهد شد. همینطور در فصلی جداگانه نحوهی به فروش گذاشتن داستان هم بررسی میشود. آغاز هوشمندانهی داستان، پایانبندی غیرقابلپیشبینی، استفاده از نمادها، شیوهی پرداختن و کوتاه کردن داستان در بازنویسی ازجمله موضوعاتی است که در این جلد به آنها پرداخته میشود. کتاب پیشرو، مانند دیگر جلدهای این مجموعه از جستارها و مقالاتی تشکیل شده که نویسندگان، منتقدین و اساتید سرشناس داستاننویسی آنها را نوشتهاند. از جمله نویسندگانی که در این کتاب مشارکت داشتهاند میتوان به جک وب، کاترین گریر، کیت رید، ناتالی هاگن و چارلز ترنر اشاره کرد. این کتاب را نشر چشمه با ترجمهی کاوه فولادینسب و مریم کهنسال نودهی منتشر نموده است.فلسفه برگسن
تام گیتس 3/ همهچی باحال است (یک جورهایی)
خش هایی از کتاب تام گیتس 3
آقای فولرمن از تعجب خشکش میزند که من را سر وقت توی کلاس میبیند. میگوید چه غافل گیری قشنگی تام و لبخند میزند. (خیلی پیش نمیآید که آقای فولرمن لبخند بزند.) بعد مارکوس برایم شکلک در میآورد. (خیلی پیش میآید که مارکوس شکلک در بیاورد.) ولی امروز هیچ چیزی نمیتواند حالم را بد کند! جز این دوتا کلمه… «درس ریاضی» بعد اوضاع بدتر هم میشود… «درس ریاضی؛ معلم: خانم ورثینگن» بدتر هم… «همین الان.» دیگر لبخند نمیزنم. خوشبختانه توی کلاس اِمی پورتز بغل دست من مینشیند و عاشق ریاضی است. از ریاضی سیر نمیشود و همین برای من خیلی به درد بخور است. در نتیجه وقتی سر مسئلهی سختی گیر میکنم، میتوانم سریع یک نگاه به جوابهای درست اِمی بیندازم. ولی اگر آن طرف را نگاه کنم، تنها چیزی که میبینم، جوابهای مزخرف مارکوس مِلدرو است. تقریبا به اندازهی من ریاضیاش بد است. ولی آن جور که مشتش را توی هوا بالا میبرد: «آره ریاضی، درس محبوب من!» آدم فکر میکند نابغهی ریاضی است. (که نیست.) من حیوان خانگی ندارم مگر اینکه خواهرم دلیا را حیوان خانگی حساب کنید (چون واقعا انسان نیست). ولی بهترین دوستم، دِرِک، یک سگ دارد که اسمش خروس است. خیلی ریزه میزه است و گوشهای دراز دارد و چیزهایی میخورد که نباید بخورد. خروس طبیعتاً از آنجور سگ هایی نیست که آدم میبرد نمایشگاه سگ ها تا پزش را بدهد. مگر اینکه جایزهای باشد برای سگی که عجیب ترین اسم را دارد. توی این مسابقه خروس برنده است. خب، وقتی درِک و من پوستری دیدیم که رویش نوشته بود «نمایشگاه منطقهای سگها: همه ی سگها با هر شکلی و اندازهای حق دارند شرکت کنند» به این نتیجه رسیدیم که بامزه است خروس را هم ببریم. درِک گفت دقیقا میداند این نمایشگاه سگها کجا برگزار میشود. از خوش اقبالی مان بود که درِک میدانست، چون خروس تا آن موقع دیگر کل پوستر نمایشگاه را جویده بود.
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.