دعا براي ربوده شدگان

کتاب «دایناسورهای مرده» از مجموعه‌ی «تونل وحشت دانش»، کتابی است بامزه و خواندنی درباره‌ی زندگی دایناسورها، انقراضشان، و دیرینه‌شناسانی که روی موضوع دایناسورها و نحوه‌ی زندگی آن‌ها کار می‌کنند. اما این کتاب یک کتاب علمی کسل‌کننده نیست، بلکه پر از حقایق جالب، ترسناک و خنده‌دار درباره‌ی دایناسورهاست.   دایناسورها سال‌ها پیش به‌طور کامل منقرض شده‌اند. اما تا به ‌حال فکر کرده‌اید که ما چطور فهمیدیم آن‌ها چه شکلی بوده‌اند؟ در چه زمانی زندگی می‌کرده‌اند یا چه غذایی می‌خورده‌اند؟ دانستن این موضوعات را مدیون دیرینه‌شناسان هستیم. البته هنوز هم کلی معما درباره‌ی دایناسورها وجود دارد که دیرینه‌شناسان باید جوابشان را پیدا کنند. شاید دیرینه‌شناس بعدی تو باشی!

کتاب «بعد زلزله» یکی دیگر از آثار هاروکی موراکامی، نویسنده‌ی معروف ژاپنی است. او این اثر را با الهام از زلزله‌ی سال 1995 شهر کوبه نوشت. کتاب «بعد زلزله» شش داستان دارد و درباره‌ی شش نفر در نقاط مختلف جهان است. این انسان‌ها در ارتباط مستقیم با این زلزله نبوده‌اند؛ اما زندگی هرکدام به‌نوعی تحت‌تأثیر آن قرار گرفته است. در این مجموعه داستان می‌توان خشونتی را دید که در پشت‌پرده‌ی زندگی مدرن ژاپن می‌گذرد. موراکامی مانند دیگر آثارش داستان‌های این مجموعه را ساده اما جذاب روایت کرده است. نکته‌ی جالب این کتاب این است که داستان‌ها در عین مستقل بودن با هم پیوند دارند؛ تا جایی که برخی منتقدان آن را یک رمان دانسته‌اند. در قسمتی از متن این کتاب آمده است: «چند روزی بعدتر وقتی جونکو عصری داشت در ساحل قدم می‌زد، میاکی را دید که تنهایی گرمِ برپا کردنِ آتشی است؛ آتش کوچکی از کُنده‌هایی که خودش جمع کرده بود. جونکو با میاکی سلام و احوال‌پرسی‌ای کرد و بعد پای آتش بهش ملحق شد. کنارِ او که می‌ایستاد زوج خوبی می‌شد برایش؛ جونکو چنداینچی بلندتر بود. دوتایی خوش‌وبشِ ساده‌ای کردند و بعد هم خیره شدند به آتش و هیچ نگفتند. اولین بار بود که جونکو حین تماشای شعله‌های آتش «چیز» خاصی حس کرد، «چیز»ی درونِ خودش، می‌شد اسمش را بگذارد احساساتی «قلنبه»، چون واقعاً ناپرورده‌تر و عمیق‌تر و واقعی‌تر از آن بود که بشود بهش گفت تصور. این «چیز» به شتاب در تنش جاری و بعد ناپدید شد، و پشت سرش یک جور احساسِ حُزنِ خوشایند، احساس عجیب‌وغریب سوزشی در سینه به جا گذاشت. تا چند لحظه‌ای بعدِ از بین رفتن این احساس، هم هنوز دست‌هایش داشت می‌لرزید.»