روایت‌شناسی مطالعه ساختار روایی و راه‌هایی است که اینها بر ادراک انسان تأثیر می‌گذارند. نسب نظری آن تا ارسطو (شاعر) قابل ردیابی است، اما پذیرفته شده است که روایت‌شناسی مدرن با فرمالیست‌های روسی، به‌ویژه ولادیمیر پراپ (مورفولوژی داستان عامیانه، 1928) و نظریه‌های هتروگلوسیا، دیالوگ گرایی و گاه‌نگاری میخائیل باختین آغاز شده است. روایت شناسی شناختی پیشرفت جدیدی است که امکان درک گسترده تری از روایت را فراهم می کند. روایت‌شناسی شناختی به‌جای تمرکز بر ساختار داستان، این سوال را مطرح می‌کند که «انسان‌ها چگونه داستان‌ها را معنا می‌کنند» و «چگونه انسان‌ها از داستان‌ها به‌عنوان ابزار حس‌سازی استفاده می‌کنند». روایت‌شناسان ساختارگرا مانند ریمون کنان، داستان روایی را «روایت متوالی رویدادهای داستانی» تعریف می‌کنند. روایت‌شناسان شناختی بر این موضوع تمرکز می‌کنند که مردم چگونه چیزی را به‌عنوان روایت تجربه می‌کنند تا ساختار خود متن. داستان شش کلمه‌ای «برای فروش: کفش‌های کودک، هرگز پوشیده نشده» اغلب به عنوان مثالی ارائه می‌شود که در رویکرد کاملا ساختاری به عنوان یک روایت واجد شرایط نیست، اما حس روایت را برمی‌انگیزد.

معرفی کتاب تاریخ جهان (هارمن) کتاب تاریخ جهان، اثری نوشته ی کریس هارمن است که اولین بار در سال 1999 انتشار یافت. از اولین جوامع انسانی گرفته تا امپراتوری روم، از قرون وسطی تا عصر روشنگری، و از انقلاب صنعتی تا پایان سده ی بیستم، کریس هارمن در این کتاب ارزشمند، تاریخ و سرگذشت نژاد بشر را به شکلی جامع و دقیق به تصویر می کشد. این نویسنده با نثری داستان گونه و سرگرم کننده، به ما نشان می دهد که چگونه مردان و زنان عادی در ساخت و تغییر جوامع نقش داشتند و چگونه تنش میان طبقه های اجتماعی، تقریبا همیشه در مرکز این تحولات قرار داشته است. در حالی که بسیاری از صاحب نظران، سلطه ی کاپیتالیسم را امروزه تثبیت شده در نظر می گیرند، هارمن با توضیح و تفسیر طلوع و سقوط جوامع و تمدن های مختلف در طول زمان، نشان می دهد که تاریخ همیشه رو به جلو حرکت خواهد کرد و از تغییر بازنخواهد ایستاد.