راهنماي مردن با گياهان دارويي

معرفی کتاب درآمدی بر مطالعات سینمایی

کتابی که شما را مرحله به مرحله از یک مخاطب صرف سینما به منتقدی حرفه‌ای تبدیل می‌کند. اد سیکوف در کتاب درآمدی بر مطالعات سینمایی می‌کوشد تمامی آنچه را که برای ارائه‌ی تحلیلی تمام و کمال از فیلم‌های روایی سینما لازم دارید، در اختیار شما بگذارد.

درباره‌ی کتاب درآمدی بر مطالعات سینمایی

اد سیکوف در کتاب درآمدی بر مطالعات سینمایی (Film Studies: An Introduction) یک برنامه‌ی درسی گام‌به‌گام را پیرامون ارکان مختلف سینمای روایی در اختیار شما قرار می‌دهد. او از خلال دوازده فصل کتاب، عناصر اساسی فرم فیلم را به تفصیل بیان می‌کند و می‌کوشد از این طریق به نحوی سیستماتیک تماشاگر را به یک خواننده و منتقد فعال تبدیل کند. نویسنده در این کتاب به تعدادی از عوامل اساسی در فیلم‌سازی از جمله تدوین، ترکیب‌بندی، نورپردازی، استفاده از رنگ و صدا و همچنین روایتگری می‌پردازد. از مباحثی که اد سیکوف در این کتاب مطرح می‌کند، می‌توان در دوره‌های تاریخ سینما، تئوری فیلم یا حتی فرهنگ عامه استفاده کرد. توضیحات سرراست مفاهیم انتقادی فیلم، توصیه‌های عملی، و تکالیف پیشنهادی در خصوص جنبه‌های فنی، بصری و زیبایی‌شناختی، عواملی هستند که این کتاب را به اثری برجسته و شاخص در این حوزه تبدیل نموده‌اند و درک خواننده را از ساختار و آناتومی فیلم تقویت می‌کنند. در هر فصل از کتاب به بررسی جنبه‌ی متفاوتی از عوامل دخیل در تحلیل فیلم داستانی پرداخته می‌شود و سپس فعالیتی تمرینی در اختیار مخاطبان قرار می‌گیرد که از این طریق، خوانندگان بتوانند درک خود را از مباحث مطرح‌شده محک بزنند. تمام آموزه‌های سیکوف در این کتاب با این هدف نوشته شده است که مخاطب بتواند تمامی مهارت‌هایی را که برای نگارش یک نقد فیلم تمام‌عیار نیاز دارد به دست آورد. از خلال دوازده فصل این کتاب است که مخاطب با مراحل اساسی ساخت فیلم آشنا می‌شود و سپس توانایی و دانش لازم را برای نقد و بررسی آن به دست می‌آورد. این فصل‌ها به ترتیب به مباحثی اساسی از جمله میزانسن، حرکت دوربین، فیلم‌برداری، تدوین، صدا، داستان، بازی، جلوه‌های ویژه و ژانر می‌‌پردازند. این کتاب تمامی آنچه را که در مورد تجزیه و تحلیل فیلم باید بدانید، از تصویر گرفته تا نور، رنگ، دیالوگ‌نویسی و غیره، با بیانی روشن و واضح به شما آموزش می‌دهد و هم‌زمان نمونه‌های عالی فیلم‌های شاخص هالیوود را به شما معرفی می‌کند. نشر گیلگمش ترجمه‌ی بشیر سیاح را از این اثر تهیه و منتشر کرده است.

نکوداشت‌های کتاب درآمدی بر مطالعات سینمایی

• کتاب درآمدی بر مطالعات سینمایی یکی از واضح‌ترین و مختصرترین مقدمات را در این زمینه ارائه می‌دهد. (PLAYBACK)
• ابزاری ارزشمند برای دانش‌پژوهان مبتدی سینما. سیکوف در این اثر شالوده‌ای مستحکم را بنا می‌کند که می‌توان نقد و تحلیل‌های بیشتری را بر آن استوار کرد. (مجله‌ی علوم اجتماعی و انسانی)
• سیکوف یکی از جامع‌ترین و در دسترس‌ترین آثار را در نوع خود تولید کرده است. این کتاب احتمالاً به یکی از پایه‌های برنامه‌های درسی مقدماتی مطالعات فیلم تبدیل خواهد شد. (Metapsychology)
• کتاب درآمدی بر مطالعات سینمایی یک منبع درسی ایده‌آل و مختصر برای اساتید است تا دانشجویان را با رویکردهای مختلف فرهنگی و ایدئولوژیک در تحلیل فیلم آشنا کنند. (الیزابت ویس، کالج بروکلین)
• یک کتاب مقدماتی فوق‌العاده. سیکوف در این اثر فرم فیلم را به روش‌های بسیار روشن و متفکرانه مورد بحث قرار می‌دهد و درعین‌حال بر ارزش موضوعی و فکری فرم نیز تأکید می‌کند. خواندنش را توصیه می‌کنم. (جورج بوت، کالج کلرادو)
• کتاب درآمدی بر مطالعات سینمایی یک کتاب درسی عالی و فوق‌العاده کارآمد است. سیکوف الگویی عالی را برای هنرجویی که به دنبال نوشتن مقالات بهتر است ارائه می‌دهد. (پاتریک کیتینگ، نویسنده‌ی کتاب «نورپردازی هالیوود از عصر سکوت تا فیلم نوآر»)

در بخشی از کتاب مهمان انقلاب می‌خوانیم

روی کاناپه‌ی کتاب‌خانه خواب راحتی کردم. خیلی زود ساعت پنج و نیم صبح شد و باید دوباره سر کارم برمی‌گشتم. کار هم آرامش خاطری به بار نیاورد. آن‌هایی که به خانه می‌رفتند هیچ‌چیز مثبتی نداشتند برای افزودن بر آن‌چه از قبل می‌دانستیم. هیچ صدای معتدلی در طول شب برنخاسته بود. انگار ملت داشت از اوج هیجان به جنون می‌رسید، مثل وقتی که شاه فرار کرده بود. لیجک‌ها و استفوردها ساعت شش صبح رفتند. هنوز اطمینان نداشتند کجا برای اقامت‌شان امن است. من می‌خواستم انجمن کارش را «مطابق روال معمول» انجام دهد. بنابراین، حدس زدم ماندن آن‌ها در مرکز معقول نخواهد بود. وقتی کارکنانم، که همگی مورد‌اعتمادم بودند، درباره‌ی «مهمان‌ها» پرسیدند، برای‌شان توضیح دادم که نگران وقایع سفارت بوده‌ام و در طول روز این‌جا نخواهند ماند، هر چند احتمالاً شب برای کمک به پاسخ‌گویی تلفن‌ها بازخواهند گشت. من و بیل صبح را پای تلفن مشغول انتقال خلاصه‌ی اخبار رسانه‌های ایرانی به واشینگتن بودیم. گاهی صدا با وقفه‌های طولانی شنیده می‌شد، اما واشینگتن می‌گفت ماندن‌مان روی خط مهم است. چون با این‌که تماس‌های دیگری هم بین واشینگتن و تهران برقرار می‌شد، آزاد نگه داشتن خط تماس بین‌المللی با لی شاتز در سفارت سوئد یا با بروس و ویک و مایک هالند، مأمور امنیت سفارت، در وزارت امورخارجه‌ی ایران دشوار بود. آن‌ها هنوز آن‌جا بودند و سعی می‌کردند با ابراهیم یزدی، وزیر امورخارجه، مذاکره کنند. حدود ساعت ده صبح، به نظرمان رسید که خط تماس‌مان قطع شده است. کارکنانم، که احساس خطر می‌کردند، از من خواستند ارتباط را قطع کنم، اما احساس می‌کردم باید تا جایی که امکان دارد به کارمان ادامه دهیم و اندکی بعد اختلال برطرف شد.نیمه‌های صبح با آشپزم سام و سرایدار جان گریوز، نیت، که هر دو تایلندی بودند، تماس گرفتم. نیت را خوب می‌شناختم، چون در چیدمان خانه‌ام کمکم کرده بود. از سام خواستم ناهار درست کند و به انجمن بیاورد و از نیت درخواست کردم به خانه‌ام برود و یک دست لباس و مسواکم را برایم بیاورد. لباس سبز پشمی‌ام، که با آن خوابیده بودم، کاملاً‌ چروک شده بود. آن‌ها با غذایی که برای همه کفایت می‌کرد از راه رسیدند و نگرانی در صورت‌های‌شان آشکار بود. نیت را در آغوش کشیدم و به او اطمینان دادم حالم خوب است.

معرفی کتاب تندباد

لوران گوده در کتاب تندباد، شما را با شخصیتی مواجه می‌کند که به خاطر فساد، تلخی و رنجی که در پیرامونش وجود دارد از زندگی به تنگ آمده و مدام مشغول روایت از جهان خشنی است که او را دربرگرفته و به قول خودش «دوست دارد سیاه و آزاد بمیرد». تندباد (Ouragan roman) رمانی پر از روایت‌های کوچک از محله‌های پست، کشمکش‌ها و تلاش برای حفظ هویت است. راوی مانند قصه‌گویان سیاه پوست قرن نوزدهم مداوم روایت می‌کند و باعث می‌شود شما با قصه‌ها و کلماتش میخکوب شوید. لوران گوده (Laurent Gaude) نویسنده‌ای است که در هر یک از آثارش به گوشه‌ای از جهان می‌رود و با پرداختن به رویدادها، آداب‌ و‌ رسوم، تاریخ و مصیبت‌هایی که انسان‌ ناخودآگاه با آن‌ها درگیر می‌شود، نگاهی از دنیای متفاوت در برابر چشمان شما می‌گذارد. او در این داستان به آمریکا می‌رود و قهرمانانش را از نیواورلئان و لوئیزیانا انتخاب می‌کند، شخصیت‌هایی که خود را رودرروی تندباد کاترینا (اوت 2005) می‌بینند و خط سرنوشت‌شان در تصویری از آخر زمان با هم تلاقی می‌کند. هنگامی که توفان شروع شد بیشتر محله‌های مرفه‌نشین خانه خود را تخلیه کردند، اما ساکنان سیاه پوست بخش‌های فقیر در خانه‌های خود ماندند چون نه وسیله‌ای برای فرار داشتند و نه تمایلی، چرا که زندگی برای آن‌ها در جای دیگر بی‌معنا بود. گوده که پس از این فاجعه بسیار دگرگون شده بود، تصمیم گرفت عکس‌ها و مقاله‌هایی از روزنامه‌های آن روزها را گردآوری کند. او در برنامه‌ای تلویزیونی می‌گوید که عکس زن سیاه‌ پوستی که پرچم امریکا را بر شانه حمل می‌کند از یکی از همین عکس‌ها زاده شده است. او به دنبال شخصیتی بود که لبریز از خشم و نفرت است و اضافه می‌کند «برای من جالب است که در چنین مواقعی آتش‌سوزی جنگل‌ها، زمین لرزه‌ها، فوران آتشفشان‌ها انسان پی می‌برد که نیروی حاکم بر این سیاره هم تراز قدرت او نیست و چیزی مبهم و ژرف وجود دارد که بشر واقعاً در برابر آن حقیر است. این‌که غرور انسان در چنین لحظه‌هایی خرد می‌شود و از بین می‌رود واقعاً جالب است.» بسیاری از استعاره‌های رمان برگرفته از تورات هستند، از جمله کشتی نوح در دل توفان و سیلاب و هرگونه ارجاع به کتاب‌های مقدس ناخواسته و غیر عمد بوده و نویسنده هیچ علاقه‌ای نداشته که مفاهیم دینی را وارد چهارچوب داستان کند. در بخشی از کتاب تندباد می‌خوانیم: به خیابان‌های شهر نگاه می‌کند که دارند خالی می‌شوند و به مردمی که دسته‌ دسته می‌دوند و خانه‌ها را ترک می‌کنند و می‌داند که جایی برای او نخواهد بود. پدرها را می‌بیند که ماشین‌ها‌ را پر از بار می‌کنند و بنزین ذخیره برمی‌دارند، مادرها را می‌بیند که با قیافه‌های درهم‌ کشیده برای چندمین‌ بار از بچه‌ها‌شان می‌پرسند که آیا قمقمه‌ها را پر کرده‌اند یا نه، همه را نگاه می‌کند و می‌داند که جزء آن‌ها نیست. او می‌ماند چون ماشینی ندارد، چون نمی‌داند کجا برود و خسته است. می‌ماند، شهر در تب‌ و تاب است و او جزء شهر نیست. مردم می‌ترسند، عرق‌ می‌ریزند و هول برشان داشته که یک دقیقه را هم هدر ندهند، ولی او با آن‌ها نیست. واقعاً نمی‌ترسد، به مرگ فکر نمی‌کند، فقط فکر می‌کند که این هم یک امتحان است، امتحانی سخت. می‌داند که دوباره از پا درمی‌آید، انگار زندگی فقط همین است و او باید تسلیمش شود. به مردها و زن‌هایی که می‌روند نگاه می‌کند و به محله‌ی نکبت‌بارش برمی‌گردد، سرافکنده برمی‌گردد. خیابان‌های این‌جا آرام‌تر از مرکز شهرند. کسی در جنب‌ و جوش نیست. باز خیابان‌های پهن و فقیرانه‌ای را می‌بیند که حتی خانه‌ها‌شان هم خسته به ‌نظر می‌رسند و بی‌اختیار صدای چکشِ قاضی را می‌شنود. باد بلند می‌شود. توفان نزدیک می‌شود و مثل همیشه قسمت آن‌هاست، قسمت بدبخت و بیچاره‌های درمانده، فقط مال آن‌ها. موقع پرداخت صورت‌ حساب به ‌نظرش می‌رسد که زن جوان طور عجیبی نگاهش می‌کند. شاید از این‌که آدمی عادی دیده جا خورده است. حتماً با خودش فکر کرده بود که مسافر اتاق 507 مردی است بدبخت، معتادی که بیرون‌ کردنش به این راحتی‌ها نخواهد بود. « از مینی‌بار استفاده کردید؟» اشاره می‌کند که نه و بعد اضافه می‌کند، «فقط یک تماس تلفنی داشتم.» زن درحالی‌که با اخم به صفحه‌ی کامپیوتر زل زده تصدیق می‌کند. رسیدش را چاپ می‌کند و می‌گیرد طرفش. او نگاه می‌کند. مدت مکالمه مشخص است: یک دقیقه و پنج ثانیه. خنده‌اش می‌گیرد. یک دقیقه و پنج ثانیه. زمان خیلی کمی بود برای بیرون کشیدنش از آن اتاق. شماره گرفته بود. به رغم سال‌های سپری‌شده هنوز شماره را از بر بود. فکر کرده بود خودش گوشی را برمی‌دارد یا این‌که باید پیغام بگذارد. برای شنیدن صدایش سر از پا نمی‌شناخت، ولی صدای بچگانه‌ای جواب داده بود. لحظه‌ای مکث کرده و بعد گفته بود «سلام، اسمت چیست؟» پسر بچه‌ی آن‌ طرف خط با اطمینان جواب داده بود «بایرون.» پرسیده بود «رز آن‌جاست؟» بچه انگار مردد بود. با صدای اخم‌آلودی جواب داده بود «مامانم؟» گفته بود «آره، به مامانت بگو من دارم می‌آیم.» بچه حرفش را بریده بود، «شما؟» شرم عجیب و خاصی سرتاپایش را گرفته بود. «کینو برنس.» و تکرار کرده بود «به‌اش بگو من دارم می‌آیم.» و گوشی را گذاشته بود. یک دقیقه و پنج ثانیه. حالا دوباره به این لحظه‌ها فکر می‌کند و نیروی تازه‌ای در وجودش ریشه می‌دواند. ضربان رگ‌هایش را حس می‌کند. عجله دارد. عجله دارد که این چند صد کیلومتر را طی کند و برود، آن‌قدر برود تا به او برسد، عجله دارد که پشت فرمان ماشینش بنشیند و بدون خوردن و نوشیدن براند، چهار‌صد کیلومتر براند. عجله دارد. این بی‌قراری از کی سراغش نیامده بود؟