کتاب «می خواهم چه کاره شوم؟» اثری از «مدرسه زندگی» است که اولین بار در سال 2020 به چاپ رسید. این کتاب به تحلیل بی معنایی پرسیدن سوالی مانند «وقتی بزرگ شدی، می خواهی چه کاره شوی؟» از کودکان می پردازد و بعد به مخاطبین کمک می کند به درکی بهتر از ملاحظات و جنبه های متعددی دست یابند که در انتخاب مسیر شغلی و سبک زندگی تأثیرگذار هستند. فصل های کوتاه کتاب به سوالات مختلفی پاسخ می دهند، از جمله «شغل چیست؟»، «شغل ها چگونه اختراع می شوند؟» و «پول چقدر مهم است؟» بسیاری از فصل های کتاب با تمرین هایی به پایان می رسد که مخاطبین را تشویق به تفکر و نوشتن درباره آینده مورد نظر خودشان می کند. مخاطبین یاد می گیرند که شغل چه شباهت ها و تفاوت هایی با مدرسه دارد و همچنین، از تفاوت های میان انواع مختلف کسب و کارها آگاه می شوند.

این کتابی است که نادیده گرفته‌شده‌ترین اما ارزشمندترین احساسی را که می‌توانیم تجربه کنیم، تجلیل می‌کند: مالیخولیا. مالیخولیا افسردگی، خشم یا تلخی نیست. این کتاب پاسخی عاقلانه و مهربانانه به دشواری های زنده بودن است. مالیخولیا رازی است که به خوبی حفظ شده است. جشن گرفته نمی شود یا توصیه نمی شود. در عصری پر از رقابت، پر سر و صدا و دیوانه‌وار، نسبتا ناشناخته باقی می‌ماند. این کتاب با دقت طیف وسیعی از اشکال قابل تشخیص مالیخولیا را جمع‌آوری و تفسیر می‌کند و باعث می‌شود که ما کمتر در برابر احساسات گرانبها و در عین حال گریزان مان سردرگم شویم. این کتاب با ارائه تصویری غنی و متنوع از مالیخولیا و طیف عواطف آن، خواننده را به سمت بینش عمیق‌تر، پذیرش واقعی‌تر و شفقت صادقانه‌تر برای خود سوق می‌دهد. این کتاب یک کاوش عمیق از یک احساس پیچیده از دریچه هنر، معماری، ادبیات و فلسفه. به شما کمک میکند حالات مالیخولیایی خود را تفسیر کنید و بپذیرید. از طریق مراقبه در مورد مالیخولیا، خودآگاهی را افزایش دهید. 35 نوع مالیخولیا را بررسی می کند که شامل: قرار ملاقات و مالیخولیا، تنهایی و مالیخولیا، نوجوانی و مالیخولیا، و سیاست و مالیخولیا است.

 کتاب سلطه‌ي مذكر: به‌طور خاص بر اساس یک مطالعه انسان‌شناختی از جامعه بربر در قبیله کابیلی است. بوردیو در سال ۱۹۹۰ نخستین بار مفهوم جامعه‌شناختی نظم جنسیتی را مطرح کرد و سال‌ها بعد در اثر حاضر آن را بازنویسی و تکمیل کرد. او در این اثر رویکرد جدیدی به نظریه‌پردازی و پژوهش دربارهٔ نابرابری جنسیتی دارد. بوردیو نابرابری جنسیتی را مصداق پارادوکس دوکسا می‌داند و برای توجیه کلیت ظاهری این تفاوت‌های جنسیتی، دانشمندان علوم اجتماعی را به شناخت سازوکارهای تاریخی تاریخ زدایی و جاودانه سازی تفاوت جنسی فرا می‌خواند. از نظر او، عاملان اجتماعی طی فرایندی دوگانه دیدگاه مذکر را در مردان و زنان نهادینه می‌کنند و مردان را سوژه و زنان را ابژه می‌سازند و سپس زنان را به اتخاذ سبک زنانه و مردان را به اتخاذ سبک مردانه سوق می‌دهند؛ درنتیجه، تفاوت‌های جنسیتی و تبعات آنها را طبیعی می‌سازند. به عبارت دیگر، نظم جنسیتی برساخته‌ای فرهنگی و دلبخواهانه است. سلطه مذکر به عنوان عادت‌واره ای درک می‌شود که به زنان و مردان نقش از پیش تعیین شده‌ای می‌دهد. سلطه مذکر تصویری از گذشته جوامع اروپایی معاصر است. بوردیو در این اثر درصدد نمایش ناخودآگاهی جمعی است، ناخودآگاهی که بر جلوه‌های مدرن و پیشامدرن نظم جنسیتی جوامع مدیترانه‌ای تأکید دارد. او، در ادامه، به بحث درباره جامعه معاصر اروپا و جامعه کابیلی در قبل از سرمایه‌داری می‌پردازد. او معتقد است که سلطه مذکر ریشه در ناخودآگاه جمعی ما دارد و هرگز نمی‌توان آن را دید. سلطه مذکر را، چنان‌که از آن انتظار می‌رود، به سختی می‌توان به چالش کشید. امروزه بیش از هر زمان دیگری حل و فصل و بررسی ساختارهای نمادین ناخودآگاه مردمحور مردان و زنانی شبیه به مردان و زنان جامعه کابیلی دشوار است.