

راهنمای ژانر: معرفی و بررسی ده گونهی سینمایی
35,000 تومان
معرفی کتاب راهنمای ژانر؛ معرفی و بررسی ده گونهی سینمایی
در انبار موجود نمی باشد
راهنمای ژانر: معرفی و بررسی ده گونهی سینمایی
نویسنده |
یحیی نطنزی
|
مترجم |
—
|
نوبت چاپ | 5 |
تعداد صفحات | 339 |
نوع جلد | شومیز |
قطع | وزیری |
سال نشر | 1398 |
سال چاپ اول | —— |
موضوع |
سینما و تئاتر
|
نوع کاغذ | —— |
وزن | 490 گرم |
شابک |
9786002292094
|
وزن | .0490 کیلوگرم |
---|
اطلاعات فروشنده
- فروشنده: aisa
- هیچ ارزیابی یافت نشد!
داستانهای تمثیلی – رمزی فارسی
معرفی کتاب داستانهای تمثیلی - رمزی فارسی: به همراه مقدمه، گلچین قصهها و تحلیل نمونهها
کتاب داستانهای تمثیلی - رمزی فارسی را محمد پارسانسب، استاد گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه خوارزمی نوشته است. کتاب مفصلی که ابتدا دربارهی قصههای تمثیلی و رمزی به طور کامل توضیح میدهد و سپس، بهترین آثار متعلق به این گونهی ادبی قدیمی را در کار شاعران و نویسندگان ادبیات فارسی ارائه و بررسی میکند.دربارهی کتاب داستانهای تمثیلی - رمزی فارسی
کتاب داستانهای تمثیلی - رمزی فارسی نوشتهی محمد پارسانسب، کتابی پربار است که اگر عاشق ادبیات فارسی، مخصوصاً ادبیات کلاسیک باشید، از آن بهرههای بسیار خواهید برد. تمثیل و رمز و راز، با ادبیات فارسی درهمتنیده است و از اولین آثار مکتوب زبان فارسی تا درخشانترین آثار شاعران این زبان، پر است از رمز و رازهای شاعرانه و عارفانه. اگر نگاهی ریزبینانهتر داشته باشیم، میبینیم که انواع مختلفی از قصههای تمثیلی در ادبیات غنی فارسی وجود دارد که نمونههایی از آنها را ممکن است حتی از بر باشیم. بیشک هرکدام از ما تعداد زیادی از داستانهای کلیله و دمنه را در خاطر داریم که در آن حیوانات نقش اصلی را ایفا میکنند. همینطور حکایتهای زیادی از گلستان سعدی در ذهن داریم و البته واقفیم که بسیاری از کنایات و ضربالمثلهایی که در زبان روزمرهی خود به کار میبریم از همین آثار ادبی سرچشمه گرفته است؛ عباراتی مثل «از ماست که بر ماست»، «میازار موری که دانهکش است» و... با توجه به آنچه گفتیم، اینکه کتابی مثل داستانهای تمثیلی - رمزی فارسی پیدا کنیم که علاوه بر توضیح این موضوع جالب -راز و تمثیل در ادب فارسی- بهترین داستانهای تمثیلی زبان فارسی را نیز جمعآوری و تحلیل کرده باشد، بسیار خوشحالکننده خواهد بود.پنجشنبههای سالن
سوروسات در سوراخ موش
در بخشی از کتاب سور و سات در سوراخ موش میخوانیم:
امروز اخبار تلویزیون میگفت: ببرها در باغوحش گوآدالاخارا یک زن را کامل خوردهاند، غیر از پای چپش. شاید پای چپش خیلی خوشمزه نبوده. یا شاید ببرها دیگر سیر شده بودهاند. من هیچوقت باغوحش گوآدالاخارا نرفتهام. یکبار از یولکائوت خواهش کردم من را ببرد، ولی عوض آنکه ببرد حیوانهای بیشتری به قصر آورد. همان موقع بود که برایم شیر آورد. برایم از مردی گفت که نمیتوانسته به کوه برود و برای همین کوه پیش او رفته است. زنِ خوردهشده، سرنگهبان باغوحش بوده و دوتا بچه و یک شوهر و پرستیژ بینالمللی داشته. پرستیژ؛ چه لغت قشنگی. میگویند شاید قتل یا خودکُشی بوده باشد، چون زن هیچوقت توی قفس ببر نمیرفته است. ما هیچوقت از ببرهایمان برای خودکُشی یا قتل استفاده نمیکنیم. میستلی و چیچیلکوآلی با سوراخهای گلولهها قتلها را انجام میدهند. نمیدانم ما چهطور خودکُشی میکنیم، ولی بههرحال از ببر استفاده نمیکنیم. از ببرها برای خوردن جنازهها استفاده میکنیم. از شیرمان هم استفاده میکنیم. ولی بیشتر از آنها برای تماشا کردنشان استفاده میکنیم، به خاطر اینکه حیوانهای قوی و واقعاً خوشهیکلی هستند و تماشایشان خیلی کیف میدهد. من قرار نیست این چیزها را بفهمم، چون این کارها را میستلی و چیچیلکوآلی مخفیانه شبها انجام میدهند. ولی فکر میکنم در این زمینه تیزهوشم، در زمینهی کشف کارهای مخفی. آخرِ گزارش، مردِ توی اخبار خیلی غمگین به نظر میرسید و گفت امیدوار است روح سرنگهبان قرین آرامش شود. چه احمقانه. چون سرنگهبان آن موقع دیگر به حالت جویدهجویده توی شکم ببر بوده است. سرنگهبان فقط میتوانسته همان جا بماند تا ببر هضمش کند، و آخرش هم به تپالهی ببر تبدیل شود. زکی، قرین آرامش. تهِ تهش فقط پای چپش قرین آرامش میشود.گفتارهایی در خاستگاه ناسیونالیسم کرد
در بخشی از کتاب گفتارهایی در خاستگاه ناسیونالیسم کرد میخوانیم
گفتمان تاریخنگاری ناسیونالیستی کُرد، مانند هر گفتمان دیگری، یک برساخت است؛ اما توسط هیچ کنشگر منفردی و یکبار برای همیشه برساخته نشده است. در وهلهی اول حریفانی بیرونی دارد: به تاریخنگاریهای رسمی دولتی و، در بعضی مواقع، به گفتمانهای تاریخنگارانهی گروههای غیردولتیای چون ارمنیها و علویها واکنش نشان میدهد. وضعیت گفتمان رسمی انکار وجود هویت کُرد در ترکیه یا پذیرش محدود آن در عراق و ایران سرشت و خواستهای این واکنش را تغییر میدهد، آن را کموبیش رادیکال میکند و تأکیدی را که بر زمان باستان یا دورههای متأخر گذاشته شده است تغییر میدهد. دوم، ویژگیهای این گفتمان از کشوری به کشور دیگر، تحتتأثیر مبارزات و آشوبهای لحظهی حال و نیز براساس پایگاه، برنامهها و استراتژیهای نویسندگان تاریخ، تغییر میکند. یک تحصیلکردهی کُرد در خارج، یک مبارز جوان ناسیونالیست در ترکیه و یک مورخ حرفهای کُرد در عراق، همگی ممکن است در طولوتفصیل دادن به تاریخنگاری ناسیونالیستی مشارکت داشته باشند، اما آنها ضرورتاً این کار را با روشها و اهداف یکسانی انجام نمیدهند. سوم، ناسیونالیسم به عنوان یک گفتمان، خودبسنده نیست: اساساً از ایدئولوژیهای مسلط یک دورهی معیّن (همچون غربگرایی، مارکسیسم، اسلام سیاسی) وام میگیرد. متأثر شدن ناسیونالیسم از هر کدام از این ایدئولوژیهای متفاوت، باعث میشود کُردبودگی در پارادایم متفاوتی خوانده شود و امکان این را فراهم میآورد که ناسیونالیسم در یک چارچوب تاریخیِ جامعیتبخش (مثلاً پیشرفت و علم از نظر «غربگرایی»، پایان استثمار و سلطه از نظر مارکسیسم، صلح قدسی بر بنیاد بندگی خدا و اخوت با امت از نظر اسلام سیاسی) قرار داده شود.شب زمين
معرفی کتاب شب زمین اثر آلبر کامو
آداب خداحافظي
حسین سناپور: شرح احوال نوشتن؛
متولد۱۳۳۹. شروع داستان نویسی و نوشتن نقد داستان و نقد فیلم و گاهی فیلم نامه های کوتاه از ۱۳۶۳. چاپ کردن این نوشته ها در نشریات مختلف در هم سال ها و تا سال ها بعد از حدود سال ۱۳۷۲ تا هفت سال بعد روزنامه نگاری در بخش های ادب و هنر چهار روزنامه.
تدریس داستان نویسی از سال ۷۹ تاکنون. اولین کتاب های چاپ شده، داستان های بلندی برای نوجوانان: پسران دهکده (۱۳۶۹، انتشارات سروش)، افسانه و شب طولانی (۱۳۷۱، انتشارات کانون پرورش فکری). رمان نیمه ی غایب (۱۳۷۸، نشر چشمه)، برنده ی اولین دوره ی جایزه ی مهرگان و همین طور جایزه ی يلدا (این یکی را به طور مشترک)، تا سال ۸۸ پانزده بار چاپ و بعد از آن لغو مجوز شده است.
انتشار رمان ویران می آیی (۱۳۸۲, نشر چشمه)، نامزد جایزه های بنیاد گلشیری و یلدا می شود و تا سال ۹۱ شش بار چاپ شده است. آخرین رمان های منتشر شده شمایل تاریک کاخ ها (۱۳۸۸ نشر چشمه) و لب بر تیغ (زمستان ۱۳۸۹، نشر چشمه)، رمان درد نیز از او آماده ی انتشار و منتظر دریافت مجوز است.
انتشار دو مجموعه داستان با گارد باز (۱۳۸۳، نشر چشمه)، سمت تاریک کلمات (۱۳۸۴، نشر چشمه) که دومی برنده ی جایزهی بنیاد گلشیری شده است. از کتاب های غیر داستانی؛ دو مجموعه مقاله در زمینه ی داستان نویسی (ده جستار داستان نویسی در سال ۱۳۸۳ - و جادوهای داستان در سال ۱۳۸۷، هر دو در نشر چشمه)، کتاب یک شیوه برای رمان نویسی و همین طور گردآوری مجموعه مقالاتی دربارهی آثار هوشنگ گلشیری به نام هم خوانی کاتبان (۱۳۸۰، نشر دیگر).
سیاهه ی من (۱۳۸۹، نشر چشمه) و خانه ی این تابستان (۱۳۹۲، نشر زاوش) مجموعه شعرهای دیگر او هستند.
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.