رهبران جهان باستان (2) داریوش بزرگ

نویسنده	استنفورد
مترجم	مسعود علیا
تعداد صفحات	٦٨٠
قطع	وزیری
سال نشر	١٤٠١
موضوع	فلسفه
نوع کاغذ	تحریر
وزن	١٣٥٤
شابک	٧ -٤٦٣-٠٤٠-٦٢٢- ٩٧٨
نوع جلد	گالینگور روکش‌دار

وین والتر دایر ( ۲۰۱۵-۱۹۴۰ )، نویسنده کتاب‌های خودیاری و سخنران انگیزشی امریکایی است. دایر درباره این کتاب می‌نویسد: « کتاب حاضر را با این امید نوشته‌‌ام که به شما کمک کند تا از احساس ضعف و بی‌‌کفایتی دور بمانید و نیز بتوانید آن آرامش الهی‌‌ای را که حقیقتا مفهوم موفقیت را آشکار می‌‌سازد، در وجود خود احساس کنید. این اسرار را با ذهنی باز و پذیرا بخوانید. به آن اسراری که در وجودتان طنین می‌اندازند، عمل کنید و بقیه را کنار بگذارید.» کسانی که تصمیم گرفته اند آگاهانه مسیر زندگی خود را تعیین کنند، با کمک این کتاب کوچک به موفقیت وآرامش خواهند رسید. کتاب به صورت مشروح ده راز را درقالب برنامه‌ای روزانه و کاملا عملی ارائه می‌کند، برنامه‌ای که احساس ضعف و بی کفایتی را از زندگی افراد حذف می‌کند. برای آغاز اگرچه چندان ساده نیست، اما برآن باشید تا «ذهنی داشته باشید که پذیرای همه چیزاست وبه هیچ چیز وابسته نیست.» وبا آغاز چنین، شایسته‌اید به سرزمین اسرارآمیز سعادت وخوشبختی قدم بگذارید.

معرفی کتاب چوب بدست های ورزیل “چوب بدستهای ورزیل” اثر جاودانه ای است از “غلامحسین ساعدی” ملقب به “گوهرمراد” که در آن به خوبی، دیدگاه نویسنده را نسبت به حضور بیگانگان در کشور، به تصویر می کشد. “چوب بدستهای ورزیل” قصه ی مردم یک روستا است که زمین های کشاورزی شان، که در واقع یگانه دارایی و سرمایه ی این مردم است، توسط گرازها مورد حمله قرار گرفته است و حال آن ها باید فکر چاره ای باشند. در شروع نمایش نامه با شخصیتی به نام “محرم” مواجهیم که همه ی محصولش، طعمه ی گراز شده و نه تنها سایر اهالی روستا به فکر کمک برای عبور او از این بحران نیستند، بلکه اعتقاد دارند حتما عملی از محرم سر زده که گرازها به زمین های او حمله کرده اند. این اتفاق سبب می شود تا محرم خود را در میان این اهالی تنها ببیند و بفهمد که زبان و درد مشترکی با آن ها ندارد؛ پس در قبای یک عاقل دیوانه نظیر بهلول درآمده و در طول نمایش نامه ی “چوب بدستهای ورزیل”، با زبان اشاره و کنایه، اشتباهات اهالی را به آنان گوشزد می کند؛ اما کجاست گوش شنوایی؟خیلی زود مشکل همه گیر می شود و مردم روستا هرچه می کنند نمی توانند گرازها را فراری دهند؛ پس تصمیم می گیرند به روستای مجاور رفته و از آن ها طلب مشورت و یاری کنند. در آنجا شخصیتی به نام “موسیو” وارد داستان می شود که راه حلی به اهالی روستا پیشنهاد می کند و آنان غافل از اینکه این راه حل، مشکل جدید و بزرگ تری برایشان خواهد بود، آن را می پذیرند. این نمایش نامه، آیینه ی نگرانی های “غلامحسین ساعدی” در برابر اشغال و استثمار است و به شکلی نمادین و درخشان، خطاها و رنج های مردم را نشان می دهد.