روانشناسي اخلاق

کتاب تاريخ‌نگاري و عكاسي (جستارهايي پيرامون عكس به‌مثابه سندي تاريخي): آن‌چه عكاسى را بيش از ديگر محصولات فرهنگ ديدارى به تاريخ‌‏نگارى نزديک مى ‏كند، پيوندِ نمايه‌‏اىِ عكس با واقعيت است؛ پيوندى كه از همان دهه‌‏هاى نخست پيدايش عكاسى مهم‌ترين امتياز عكس بر ديگر دست‌‏ساخت‏‌هاى ديدارىِ انسان تا آن هنگام ــ نقاشى، گراوور و ... ــ به شمار مى‏‌آمد. از اين قرار، عكس به‏‌مثابه رونوشت و نسخه‏‌اى اصيل و مكانيكى از هستى اجتماعى و تاريخى، مى‏‌توانست منبعى مستقيم و موثق براى دست‏يابى به بسيارى از واقعيت‌‏ها و ازجمله واقعيت‌‏هاى گذشـته باشد، واقعيت‏‌هايى كه از دستـرس و دايـره‌‏ى امكانات و توانايى‌‏هاى گفتمان نوشتارى و مشتقات آن به دور بود. اين مسئله اكنون در تاريخ نظريه‌‏ى عكاسى به مسئله‏‌اى كلاسيک بدل شده است؛ به اين معنا كه به‌‏رغم كهنگى، قدمت و فراوانى متونى كه درباره‌‏ى عكاسى نوشته شده، هنوز هم موضوع اصلىِ گمانه‌‏زنى‌‏هاى نظرى در اين زمينه است. مقاله‌‏هايى كه در اين مجموعه گردآوري و ترجمه شده‏‌اند مي‌کوشند پرتوهايى بر اين مسئله بيفكنند.