روان شناسی تربیتی (كریمی)

اثر حاضر کتابی است از مجموعه ((مکتب‌ها، سبک‌ها و اصطلاح‌های ادبی و هنری)) که در آن نکته‌ها و اندیشه‌های اصلی مربوط به سرشت استعاره در زمینه مشخص و انضمامی ادبی و اجتماعی و تاریخچه تکامل آن ارائه شده است .در مجموعه حاضر دو دیدگاه درباره استعاره که ناشی از دو نظر متفاوت در زمینه رابطه زبان با جهان است، ارزیابی می‌شود .براساس اولین دیدگاه، استعاره افزوده‌ای بر واقعیت به شمار می‌آید و در دیدگاه دوم شیوه‌ای برای تجربه واقعیت و بحث درباره رابطه شعر با زبان متعارف بیان می‌گردد .((استعاره و زبان مجازی))، ((دیدگاه کلاسیک))، ((دیدگاه‌های قرون شانزدهم، هفدهم و هیجدهم))، ((دیدگاه رمانتیک))، ((چند دیدگاه قرن بیستمی))، و ((نتیجه)) مباحث اصلی این کتاب هستند .بخش پایانی کتاب به کتاب‌شناسی گزیده، واژه‌نامه فارسی انگلیسی و انگلیسی فارسی و نمایه اختصاص دارد.

کتاب هنر رفتار با زنان نوشته آرتور شوپنهاور ترجمه علی عبداللهی توسط انتشارات مرکز با موضوع روانشناسی، روانشناسی زناشویی، ارتباط، روابط زن و مرد به چاپ رسیده است. کتاب حاضر مجموعه ای است جذاب و متنوع در باب زنان، که از میان تمام آثار مفصل آرتور شوپنهاور گرد آمده. هنر رفتار با زنان، مانند آثار دیگر شوپنهاور، صریح، بی پرده، دقیق، موشکافانه و البته تلخ و تاریک است. شاید بسیاری با برخی اندیشه های وی هم صدایی نداشته باشند، شاید هم کسانی باشند که آنها را بپذیرند، ولی هرچه باشد دیدگاه های شوپنهاور و طرز نگاه وی به زنان، افزون بر آشنایی بیشتر با این فیلسوف پرشور، به کار کندوکاو در نگاه فیلسوفان مغرب زمین به زنان نیز می آید. هنر رفتار با زنان کتابی خواندنی است، هم برای آنها که مخالف دیدگاه های این فیلسوف هستند، هم برای آنها که مانند او فکر می کنند. شوپنهاور، در اینجا، هم برای برخی فمینیست ها خوراک حاضرآماده ای برای جدل و تندکردن آتش توپخانه شان در چنته دارد و هم برای محافظه کاران و مردسالاران. مباحث کتاب هنر رفتار با زنان سرشت زن تمایزات بین زن و مرد وظایف طبیعی زنان برترهای زنان ضعف های زنان انتخاب زن درست عشق زندگی جنسی وضع زناشویی تک همسری یا چندهمسری حقوق زنان زنان فرهنگ و هنر زنان و جامعه زنان و سرشت شهسواری آنچه باید بدانیم در ستایش زنان

کتاب معسومیت نوشته مصطفی مستور توسط انتشارات مرکز با موضوع رمان, ادبیات, ادبیات فارسی به چاپ رسیده است. از حیاط خونه که زدم بیرون،پیاده رفتم طرف خونه.چند قدم که برداشتم باز اون فکر همیشگی اومد سراغم.درست نمیدونم چرا اما از دو سال پیش که بابا و مامان از هم جدا شده بودند،هروقت مامان رو تو خیاط خونه می دیدم اون فکر مسخره می اومد سراغم.منظورم اینه تا چند روز دلم می خاست رییس جمهوری شهرداری وزیری وکیلی چیزی بودم و می تونستم دستور بدم یه روز رو به اسم روز عروس اسم گذاری کنند و تو اون روز همه ی زن های شهر از پیر و جوون گرفته تا مجرد و متاهل تا بچه و بزرگ و سالم و مریض و آزاد و زندونی ،همه لباس عروس بپوشند و بریزند تو خیابون های شهر و همه جا رو قرق نور کنند....