ریشه های اقتصادی دیکتاتوری و دموکراسی

نویسنده کتاب معروف «دنیای سوفی» این بار حکایتی از خاطرات دختری را بازگو می کند که سودای ثروت اندوزی در سر دارد: «تصمیم گرفته ام همه چیز را بازگو کنم. می نویسم تا خودم را بهتر بشناسم. تلاش می کنم تا حد ممکن روراست باشم. البته این بدین معنی نیست که من قابل اعتماد هستم. کسی که با هر آنچه در باره زندگی خویش می نویسد، می تواند خود را قابل اعتماد جا بزند، قاعدتا حتی پیش از آن که عازم آن سفر دریایی پر مخاطره شده باشد، کشتی اش به گل نشسته و خود را به کشتن داده است. » پدرم را فقط روزهای یکشنبه می دیدم. ما به سیرک می رفتیم. سیرک بد نبود، اما وقتی به خانه برمی گشتیم برای خودم نقشه تهیه سیرک بهتری را می کشیدم. آن موقع هنوز نوشتن بلد نبودم و نقشه سیرک مورد علاقه ام را در ذهنم می پروراندم. در این قسمت هیچ مشکلی نبود من خود سیرک را هم در ذهنم مجسم می کردم که البته فقط شامل چادر بزرگ سیرک و صندلی ها نمی شد، تمام حیوانات و دست اندرکاران اجرای برنامه را نیز مجسم می کردم که چون نقاشی ام خوب نبود، کار سختی بود. خیلی زود و پیش از شروع مدرسه، نقاشی کشیدن را کنار گذاشتم. شقایق قندهاری، مترجم این کتاب پیش از این در انتشارات ققنوس کتاب پر فروش «ده راز موفقیت و آرامش درونی» نوشته دکتر وین دایر را ترجمه کرده است. . .

معرفی کتاب روانشناسی خواب رویاها ، از نظر فروید ، اشکال "تحقق آرزو" هستند - تلاشهای ناخودآگاه برای حل و فصل یک درگیری به نوعی ، خواه چیزی مربوط به اتفاقات اخیر و یا چیزی از فروپاشی ای در گذشته (بعدا در فراتر از اصل لذت، فروید در مورد رویاهایی که تحقق آرزو نیستند بحث خواهد کرد. از آنجا که اطلاعات در ناخودآگاه به شکلی نامرتب و غالبا آزار دهنده است ، .وجود سانسور در ناخودآگاه اجازه نخواهد داد که آنها را بدون تغییر به خودآگاه منتقل شوند. در هنگام خواب ، ناخودآگاه در انجام این وظیفه ملایم تر از ساعات بیداری است ، اما همچنان به آن توجه دارد به همین ترتیب ، ناخودآگاه باید معنای اطلاعات خود را تحریف کند و آن را از شکل طبیعی اش بیندازد تا از این طریق سانسور را انجام دهد. به همین ترتیب ، طبق گفته های فروید ، تصاویر در رویاها همان چیزی نیستند که به نظر می رسد ، و چون در واقع دارند در مورد ساختارهای ناخودآگاه اطلاع رسانی می کنند ، نیاز به تفسیر عمیق تری دارند. در کتاب روان شناسی خواب فروید به راه و روش اینکار می پردازد.

کتاب زوال فرشته چهارمین و آخرین جلد از چهارگانه ی "دریای حاصلخیزی" به قلم "یوکیو میشیما" می باشد .تقسیم طبقاتی و تغییر ارزش ها در ژاپن به دلیل نفوذ غرب از موضوعات اصلی این اثر است. موضوع دیگر در تمام این مجموعه ، تناسخ است. در "زوال فرشته" ، روح تجسم یافته، یک یتیم است. او شغلی دارد که به کشتی های بندر کمک می کند تا به اسکله های خود حرکت کنند. در بندر او با "هوندا" رو به رو می شود."هوندا"، قاضی دادگستری ، شخصیت اصلی دیگری در این چهار جلد است. او اکنون 76 ساله است اما پسر جوان را به فرزندی قبول می کند. او با وجود اینکه می داند اگر الگو برقرار باشد، پسر در 20 سالگی خواهد مرد، این کار را انجام می دهد. یک موضوع فرعی مرتبط با تناسخ این است که چگونه "هوندا"، که در اصل یک قاضی وابسته به دادگاه های ملی است و در ابتدا چنین علاقمند به فلسفه ی عقلانی و منطق است هنگامی که با پسر جوانی که رهبر یک باند است ، آشنا می شود ، متوجه سه خال بر روی بدن او می شود که مشابه دوست فقیدش از سال های دور است. در اینجا او با وجود عقلانیت خود، به این باور می رسد که پسر جوان، دوست قدیمی اش است که دوباره تجسم یافته است.اما برخلاف جلدهای دیگر ، پسری که در "زوال فرشته" می بینیم، قصد شرارت دارد. پسر به یک زن جوان زشت ، چاق و دارای اختلال روانی وابسته است . شرارت او با کارهای کوچک مثل اخراج معلم خصوصی اش شروع می شود ، اما به جایی می رسد که چهار خدمتکار خود را به معشوقه های خود تبدیل می کند. اما چه سرنوشتی در انتظار اوست؟ این را "یوکیو میشیما" نویسنده ی این اثر تعیین می کند.

معرفی کتاب زندگی در راه در یکی از روزهای اوایل تابستان ۱۳۸۲ با علی اشرف درویشیان در نشر چشمه وعده دیدار داشتم. آن روز قرار بود درویشیان مرا به یکی دیگر از یاران مصطفی شعاعیان معرفی کند. به اتفاق قدم زنان راهی ساختمانی شدیم که در کوچه ای منشعب از خیابان فلسطین واقع شده بود. وقتی برای اولین بار با پرویز مختاری در دفتر کارش روبرو شدم سیمای مردی را دیدم که با موی سفید و سبیل معروفش همانند عارفی جلوه می نمود. این را در همان دیدار نخست به او گفتم، خندید و خاطره های از گذر عمرش تعریف کرد که بی ارتباط با تصور من نبود. در ادامه آشنایی با گذشته اش فراز و نشیب های زندگیش را تلفیق غریبی از مبارزه سیاسی، احساس مسئولیت در روابط اجتماعی و تلاش برای پیشرفت در زندگی شخصی یافتم، نمونه ای قابل توجه در میان سرنوشت هم نسلانش که کنش سیاسی هیچ گاه او را از احساس مسئولیت در محیط کار و خانواده باز نداشت.