زنان و دولت، پس از انقلاب

معرفی کتاب زندگی و هنر سزان. سزان (متولد ۱۹ ژانویه ۱۸۳۹ – درگذشته ۲۲ اکتبر ۱۹۰۶) یکی از نقاشان برجسته و تاثیرگذار در دنیای هنر مدرن فرانسه بوده و به عنوان یکی از پیشوایان هنر پسادریافتگری شناخته می‌شود. آثار او از طریق ترکیبی منحصر به فرد از اصول نقاشی دریافتگری و اجرایی شده و همچنین به عنوان یکی از بنیان‌گذاران نقاشی پسادریافتگری شناخته می‌شوند. هر اثر از آثار وی، شاهکاری از استواری و تدبیر هنری است. سزان در دنیای هنر نوآوری‌های فراوانی داشته است. او نه تنها در روش اجرای نقاشی‌های خود، بلکه در سبک‌ها، تکنیک‌ها، بعدنمایی، ترکیب بندی و استفاده از رنگ‌ها نیز تغییرات و نوآوری‌های اساسی ایجاد کرد. این نوآوری‌ها به شکل چشم‌گیری بر هنر دوران بیستم تأثیرگذار بوده‌اند. نه تنها هم‌زمانان او بلکه هنرمندان بعدی نیز از این انقلاب‌های هنری بهره‌برداری کرده‌اند. هنرمندان بزرگی همچون پابلو پیکاسو از ترکیب بندی‌های سزان در اعمال خود استفاده کرده و جرئت کوبیسم را ایجاد کردند. همچنین هنرمندانی چون هنری ماتیس از تکنیک‌های رنگ‌آمیزی سزان الهام گرفته و از آن‌ها بهره‌برداری کردند. واژه‌های «سزان پدر همهٔ ما است» از دهان همین هنرمندان معروف خارج شده و نمایانگر تأثیر بی‌پایان سزان بر هنر مدرن است. او همیشه با شخصیتی محتاط و کم‌گفته شناخته می‌شد و این ویژگی موجب می‌شد که همواره در میان هنرمندان به عنوان یک فرد پرافتخار و با اهمیت شناخته شود. شهرت هنری سزان به مرور زمان بلند پایه‌ای گرفت و در سال‌های پایانی زندگی‌اش، جوانان هنرمند اهمیت و تأثیر او را به طور عمیق‌تر درک کردند. . . .

معرفی کتاب رومی جلال الدین محمد (شکوهی). بسیاری از افرادی که با اشعار و حکمت مولانا آشنا می شوند، بعد از مدتی این تمایل را پیدا می کنند که با زمینه های زندگانی این انسان والا و عارف وارسته نیز آشنا شوند. اما پیدا کردن منابع پژوهشی و تاریخی مناسب و پیوند زدن آن با آثار مولوی و حفظ توارد و توالی های وقایع ممکن است کاری طاقت فرسا و برای خیلی از افراد خسته کننده باشد. در این میان بهمن شکوهی، نه تنها جنبه های تاریخی مربوط به زندگانی مولانا جلال الدین محمد بلخی را مورد تحقیق و پژوهش قرار داده، بلکه آن را افسانه وار بیان کرده و لباس ادبیات و قصه را به آن پوشانده است. رومی، کتابی است که شرح حیات پر فراز و نشیب مولانای عارف را از بلخ آغاز کرده و به دنبال سیر وسلوک های عرفانی و عاشقانه ی او تا قونیه می رود. نویسنده ی این کتاب با اشاره به محبوب بودن وقایع زندگی مولانا برای دوست دارانش، اذعان دارد که کتاب او نیز قطره ای است در دریای بیکران برداشت ها از شخصیت و سیر و سلوک مولانا. آنچه بیش از همه مد نظر نویسنده برای نگارش کتاب بوده، بسط دادن جنبه های والای حیات این عارف و ترسیم دقیق تری از فضای اجتماعی و فرهنگی بوده که مولانا را در دامان خود پرورانده بود. او که این کتاب را با هدف آشنایی بیشتر مخاطبین غیرایرانی و خارجی با این چهره ی بزرگ عرفان و ادب پارس به رشته ی تحریر در آورده است، تاکید می کند که کتاب به وقایع تاریخی آن عصر و دوره وفادار بوده و داستان پردازی های شخصی او برای خواندنی تر شدن اثر و تلطیف حقایق تاریخی و بدون اینکه خدشه ای به آن ها وارد شود انجام شده است. از جمله داستان هایی که در کتاب به آن پرداخته شده، شرح دلدادگی مولانا به گوهرخاتون می باشد و آشنایی او با شمس که جز جدا ناپذیر زندگی جلال الدین محسوب می شود. . . .