زنده‌ام که روایت کنم

نویسندگان این کتاب پایه‌گذاران روان‌درمانی اگزیستانسیال در نیمه‌ی سده‌ی بیستم اروپا هستند که همگی از بزرگان روانکاوی فرویدی و گاه همچون لودویگ بینزوانگر از دوستان نزدیک فروید بوده‌اند ولی در برخورد با کاستی‌های روان‌کاوی، در پی رویکردی انسان‌مدارتر، از فلسفه یاری جستند و زبان فلسفه‌ی اگزیستانسیال را به رشته‌ی خودشان ترجمه کردند. کار رولو می در پیگیری ترجمه و ویرایش این مقالات از زبان‌های آلمانی و فرانسوی به انگلیسی، خدمتی بزرگ بود زیرا جهان انگلیسی‌زبان، و از این طریق سایر فرهنگ‌ها، را با این رویکرد و ژرفای آن آشنا کرد و، به‌عبارتی، آن را جهانی ساخت. یکی از مهم‌ترین نکاتی که از این کتاب می‌آموزیم تعریفی است که از فلسفه‌ی اگزیستانسیال به دست داده می‌شود و وجوهی از این فلسفه که در درمان کاربرد دارد. از این رو، علاقمندان به این رویکرد روان‌درمانی در ایران می‌توانند بسیار از این کتاب بیاموزند. (از مقدمه‌ی مترجم)   هستی از زمان انتشارش در سال ۱۹۵۶ مهم‌ترین، کامل‌ترین و درخشان‌ترین روایت از رویکرد اگزیستانسیال در روان‌شناسی به‌دست داده است. ویراستاران، از میان آثار پیشگامان جنبش تحلیل اگزیستانسیال، تاریخچه‌های موردی و نوشته‌هایی را برگزیده‌اند که بتوانند این رویکرد را توضیح دهند ــ رویکردی که به‌قول رولو می بیماری روانی را «نه به‌مثابه انحرافی از معیارهای مفهومی این یا آن روان‌پزشک… بلکه به مثابه انحرافی در ساختار هستی ویژه آن بیمار یا، به‌عبارتی مختل‌شدن موقعیت انسانی او می‌شناسد». «این کتاب چشم‌اندازی نو به‌روی روان‌کاوی و روان‌درمانی می‌گشاید که همانا چشم‌انداز پرسش غایی بشر است، پرسش درباره‌ی طبیعت بشر و جایگاهش در درون همه‌ی واقعیت.» ـ پل تیلیش، دانشگاه هاروارد «بهترین سرآغاز موجود برای امریکایی‌هایی که پدیدارشناسان و اگزیستانسیالیست‌های اروپایی سردرگمشان کرده‌اند. پادزهری قوی در برابر پیش‌پاافتادگی و سطحی‌نگری در روان‌شناسی.» ـ آبراهام مزلو، دانشگاه برندایس «این کتاب سبک‌های رایج در روان‌پزشکی امریکایی را بازتاب نمی‌دهد، بلکه کاری بسیار مهم‌تر دارد: رویکردهای آینده را پیشِ روی ما می‌گستراند…» ـ گوردون آلپورت، دانشگاه هاروارد