سفر به مرکز زمین

کتاب «سپیده دمان» که محصول دوره‌ی دوم آفرینش فلسفی و بلوغ فکری «فریدریش نیچه» محسوب می‌شود، در سال ۱۸۸۱ به چاپ رسید و به نظرات و عقاید این فیلسوف بزرگ در خصوص دین، اخلاقیات، متافیزیک و هنر می‌پردازد. این کتاب که جملات قصار بسیاری دارد، از نظر درونمایه، پیرامون دو مسئله‌ی روانشناختی به تجزیه و تحلیل می‌پردازد: نخست مسئله‌ی هراس و دوم مسئله‌ی قدرت. این دو بن‌مایه‌ی اصلی به هزار گونه سنجیده و تحلیل می‌شوند، بی آن که شما را به سرانجامی منطقی برساند. نیچه به هیچ وجه سعی نمی‌کند شما را به چیزی متقاعد کند و تصمیم‌گیری را به عهده‌ی خودتان می‌گذارد. «سپیده دمان» را نمی‌توان تک موضوعی قلمداد کرد و گویی این اثر یک پیشبینی برای دهه‌های آینده محسوب می‌شود؛ چراکه تقریباً به همه‌ی موضوعاتی  می‌پردازد که در آثار بعدی‌اش مورد بررسی قرار می‌گیرد. کتاب «سپیده دمان» در گروه آثار کمتر مطالعه شده‌ی نیچه قرار دارد؛ اما از نظر سبک، زبان و محتوا یکی از آثار درخور توجه وی محسوب می‌شود و سیر فکر فلسفی نیچه در آن، قابل مشاهده است.