داستان زندگی خداوند الموت، حسن صباح، این بار با زبانی دیگر همراه با تصاویر متنوع و با شرحی جذاب و خواندنی ما را به اواخر قرن پنجم هجری می‌برد، زمانی که حسن صباح همراه با فدائیان خود در دژ تسخیرناپذیر الموت حوادث گوناگونی را رقم زدند. حسن در کودکی، متفاوت با کودکان دیگر به تشویق یکی از یاران پدرش از ری راهی نیشابور می‌شود تا در آن‌جا تحت تعلیم فردی به نام امام موفق نیشابوری قرار گیرد و راه و رسم زندگی را فرا بگیرد. در آن‌جا او با کسانی آشنا می‌شود که بعدها در زندگی او تأثیر فراوانی داشتند. کتاب به دنبال حسن صباح یکی دیگر از مجلدهای خواندنی مجموعه به دنبال ... است که در ١٣٦ صفحه توسط یوسف علیخانی نوشته شده است.

اصطلاح سرمایه فرهنگی را اولین بار پی‌یربوردیو (١٩٣٠-٢٠٠٢) به ادبیات علوم اجتماعی و انسانی وارد کرد. بوردیو متفکری است که موضوع نابرابری فرهنگی و اجتماعی از اهتمامات جدی او بود. بوردیو سرمایه فرهنگی را به سه بخش تقسیم می‌کند: ١-سرمایه تجسم یافته یا مجسم که با کالبد و بدن فرد مرتبط است و به صورت مهارت و تربیت در فرد دیده می‌شود. ٢-سرمایه عینیت یافته که به صورت کالاهای فرهنگی چون تصاویر، کتاب‌ها، کامپیوتر و هنر بروز می‌کند. ٣-سرمایه نمادی شده که از طریق مدارک واقعی و دیگر شواهد پایگاه فرهنگی بازنمایی می‌شود. هرچند برخی دیگر از دانشمندان اظهار می‌کنند سرمایه فرهنگی جزئی از سرمایه اجتماعی است و اعضای یک اجتماع با پذیرش مبادلات فرهنگی، پیوندهای اجتماعی را نیز توسعه می‌دهند، اما بوردیوی فرانسوی چندان قائل به این امر نیست. آنتونی گیدنز می‌گوید که شیوه‌های گفتاری و رفتاری کودکان طبقه اجتماعی و خانوادگی فرو دست، به ویژه کودکان گروه‌های اقلیت قومی، با شیوه‌های گفتاری و رفتاری مسلط در مدرسه مغایر است. اگرچه نظریات مطرح شده در زمینه سرمایه فرهنگی در جهت ایجاد تمایز و تولید نابرابری است، دانشگاه می‌تواند شرایطی یکسان فراهم کند تا هر کسی بنابر استعداد و توانایی خود از آن بهره برد. دکتر رضا صالحی امیری استاد و مدرس دانشگاه پیش از این آثاری همچون «آسیب شناسی فرهنگی در ایران»، «مفاهیم و نظریه‌های فرهنگی»، «دیپلماسی فرهنگی» و «حاشیه نشینی و اسکان غیر رسمی» را در کارنامه تاْلیف‌های خود در نشر ققنوس دارد.