شخصیت معاصر … فرانکلین دلانو روزولت

وین والتر دایر ( ۲۰۱۵-۱۹۴۰ )، نویسنده کتاب‌های خودیاری و سخنران انگیزشی امریکایی است. دایر درباره این کتاب می‌نویسد: « کتاب حاضر را با این امید نوشته‌‌ام که به شما کمک کند تا از احساس ضعف و بی‌‌کفایتی دور بمانید و نیز بتوانید آن آرامش الهی‌‌ای را که حقیقتا مفهوم موفقیت را آشکار می‌‌سازد، در وجود خود احساس کنید. این اسرار را با ذهنی باز و پذیرا بخوانید. به آن اسراری که در وجودتان طنین می‌اندازند، عمل کنید و بقیه را کنار بگذارید.» کسانی که تصمیم گرفته اند آگاهانه مسیر زندگی خود را تعیین کنند، با کمک این کتاب کوچک به موفقیت وآرامش خواهند رسید. کتاب به صورت مشروح ده راز را درقالب برنامه‌ای روزانه و کاملا عملی ارائه می‌کند، برنامه‌ای که احساس ضعف و بی کفایتی را از زندگی افراد حذف می‌کند. برای آغاز اگرچه چندان ساده نیست، اما برآن باشید تا «ذهنی داشته باشید که پذیرای همه چیزاست وبه هیچ چیز وابسته نیست.» وبا آغاز چنین، شایسته‌اید به سرزمین اسرارآمیز سعادت وخوشبختی قدم بگذارید.

“سماع جان” اثری است به قلم “جلیل مسعودی فرد” که در آن به “تبیین و تحلیل داستان های مثنوی” می‌پردازد. مثنوی حکایت انسانی است که از یار و دیار خود دور افتاده و از ماوای ازلی خود به زمین تبعید شده است. انسانی که در اینجا در عذاب غربت گیر افتاده و آرزوی بازگشت به وطن اصلی‌اش، با ارزش‌ترین انگیزه و دارایی اوست. عشقی که با خود به یادگار دارد، زندگانی‌اش را گرمی می‌بخشد و به او امید وصال و بازگشت به نیستان را هدیه می‌کند. هجده سطر اول مثنوی که به «نی نامه» معروف است و سرآغاز مثنوی یا خلاصه‌ای از آرای مولانا است، روایت آدمی را به تصویر می‌کشد که تنهاست و رنج غربت، او را به ناله و زاری انداخته است. آنچه نی از آن حکایت و شکایت کرده، شکایت از همان جدایی و دور افتادن است. دوری از آرامشی بهشتی، وصال یار و گیر افتادن در تله‌ی درد و رنج‌های دنیای مادی. مولانا نمی‌تواند آنطور که می‌خواهد، بیان کند که این داستان چقدر دشوار، اندوه‌برانگیز و غیرقابل‌توصیف است. تنها انسان‌هایی که این حس را درک کرده‌اند و سینه‌شان در غم فراق سوخته و آرزوی در هم آمیختن تمام وجودشان را دریده است، می‌توانند این رنج مشترک را درک کنند، همنشین انسان باشند و با همدلی خود، این داغ را کمی خنک کنند و سایه‌ای هرچند کوتاه را فراهم کنند. نی در این اشعار که از غم غربت می‌نالد، نشان از مردی غریب و پاکدامن و عابد است که با پاکی درونی و صیقل دادن جسم و روان از هر گونه پیوند و وابستگی رها شده و آماده است تا با دم عشق الهی نواخته شود. تمام مثنوی را می‌شود شرح این داستان دانست و “جلیل مسعودی فرد” در “سماع جان”، یک به یک “تبیین و تحلیل داستان های مثنوی” را به خواننده‌ی مشتاق، ارائه می‌کند.