شور آزادي

نظریه ی هنری، غالبا به معنای یک طرح مدون و یک نظام از پیش تعریف شده ایست که متفکران و اندیشمندان حوزه ی هنر و فلسفه، به شکل گیری و قوام بخشی آن به صورت متمرکز و عینی می پردازند و در نتیجه به یک تعریف، شکل و ساختار نسبتا کاملی در آن حوزه دست خواهند یافت. این سابقه از زمان افلاطون و ارسطو بنیان نهاده شده است و تا زمان کنونی بصورت زاینده و پویا ادامه دارد. در این میان برخی متفکران مهم که نتیجه نیز در آن تبار جای دارد، به دنبال استقرار یک نظریه مدون در حوزه ی هنری نبوده ونیستند . اما میتوان از خلال بحث ها و اندیشه های آنان، به یک اصول کلان و حتی کاربردی در تعریف، شناخت و کاربست هنر دست یافت که در برخی بخش ها، از یک نظام تئوریک آگاهانه و خود ساخت نیز کاربردی تر و موثر تر خواهد بود. کتاب حاضر یعنی «نیجه در هنر» اثر آیرون ریدلی، تلاشی است عمیق در جهت کشف و شناساندن فلسفه هنر نیچه و چگونگی مواجهه ی او با این صنعت عمیق انسانی؛ فلسفه ای که هیچگاه توسط نیچه به صورت یک کتاب یا تئوری منسجم بیان نشده است اما اساس فلسفه ی نیچه چیزی جز فلسفه ی هنر نیست.