ظهور ژاپن مدرن

معرفی کتاب خواهر من قاتل زنجیره‌ای

در ذهن دو خواهر جنایت‌کار اما عاشق‌پیشه چه می‌گذرد؟! کتاب خواهر من قاتل زنجیره ای شاهکار به یاد ماندنی اوینکان بریث ویت، داستان هیجان‌انگیز و جنایی دو خواهر مرموز را با لحنی طنزآمیز روایت می‌کند. این اثر موفق و پرمخاطب در سال 2018 افتخار کسب جایزه بهترین کتاب معمایی لس آنجلس تایمز را از آن خود کرد. درباره کتاب خواهر من قاتل زنجیره‌ای: دو خواهر مرموز اما وفادار به یکدیگر تا کجا حامی هم خواهند بود؟! داستان معمایی و هیجان‌انگیز خواهر من قاتل زنجیره‌ای (My Sister, the Serial Killer) با یک شروع طوفانی و جذاب آغاز می‌شود و از همان ابتدا نوید یک رمان خواندنی را می‌دهد. دختری به نام کورید حقیقت جالبی در مورد وایتکس می‌گوید؛ او معتقد است این ماده شیمیایی که همه آن را به عنوان تمیزکننده‌ای قوی می‌شناسند، هرگز برای پاک کردن رد خون مناسب نیست! کورید در ادامه راه‌های بهتری برای از بین بردن خون به جا مانده ارائه می‌دهد و ذهن شما را شدیداً درگیر خواهد کرد که او حقیقتاً کیست؟ یک قاتل زنجیره‌ای؟ کورید از کودکی وظیفه‌ی خود را مراقبت از خواهر کوچک‌ترش آیولا می‌داند و در برابر هر خطری محافظ اوست. آیولا که دختری جامعه‌گریز است، آخرین مردی را که وارد زندگی‌اش شده، به قتل رسانده و این رازی میان کورید و آیولاست! کورید نیز مدتی است که دلباختۀ پزشک جوان و جذابی شده و رویای رسیدن به او برایش از هر چیزی شیرین‌تر است؛ ناگهان آن پزشک شماره آیولا را از کورید می‌خواهد و همه چیز دگرگون می‌شود... قلم جادویی و هنر داستان‌نویسی اوینکان بریث ویت (Oyinkan Braithwaite) آن‌جایی به اوج خود می‌رسد که این موضوع معمایی و جنایی را با لحنی طنازانه روایت می‌کند، به طوری که خنده بر لبان‌تان نقش می‌بندد و نمی‌توانید کتاب را لحظه‌ای زمین بگذارید.

ژاپنی‌ها همواره برای کسب برتری کوشیده‌اند. هم رهبران و هم مردم ژاپن، در سرتاسر تاریخ طولانیشان با این اندیشه که در جهان بی‌همتا هستند، برای خودکفایی، بی‌باکی، و رفاه خود اولویت قائل شده‌اند. بخشی از خودآگاهی ملی آن‌ها ناشی از این احساس است که ژاپنی‌ها از سایر مردمان جدا می‌مانند و از این جدایی عمیقاً احساس غرور می‌کنند. هر چند ژاپنی‌ها به ندرت چنین آشکارا به زبان آورده‌اند، اما بسیاری از آن‌ها احساس می‌کنند از دیگران تا حدودی سختکوش‌ترند و بنابراین شایسته موفقیت بیش‌ترند. با توجه به این حس بی‌همتا و جدا بودن ژاپنی‌ها به طور سنتی احساس کرده‌اند که لازم است روی پای خودشان بایستند و نمی‌توانند به دیگران متکی باشند که به تضمین موفقیتشان کمک کنند. ژاپنی‌ها تقریباً همیشه روش خاص بومی خود را در انجام امور حفظ کرده‌اند. مثلاً وقتی عقایدی را از خارج ــ عمدتاً از چین ــ وام می‌گرفتند، این عقاید را متناسب با سرشت و خمیره ژاپنی تغییر می‌دادند. نتیجه این بود که مفاهیم و نهادهای وام گرفته شده خصلت منحصراً ژاپنی پیدا می‌کردند. علاوه بر این، احساس شدید غرور ملی این باور را القا می‌کرد که نسخه‌های ژاپنی به نحوی بهتر، بهسازی شده، کارآمدتر یا با قابلیت‌ترند.