عروسک، نشانه ع ـ خودم می خوانم 36

آتوسا صالحی در کتاب قصه‌های شاهنامه 10: جمشید داستان شاه ایران، جمشید را روایت می‌کند که دارای فره ایزدی است، اما تکبر و خودبینی، درنهایت او را به زمین می‌زند. این کتاب ذیل مجموعه کتاب‌های قصه‌های شاهنامه منتشر شده که داستان‌های شاهنامه را به زبانی امروزی برای نوجوانان به رشته‌ی تحریر درآورده است. گفتنی است انتشار این کتاب افتخارات متعددی را برای نگارنده‌اش به ارمغان آورد.

درباره‌ی کتاب قصه‌های شاهنامه 10: جمشید

جهان را فزوده بدو آبروی / فروزان شده تخت شاهی بدوی منم گفت با فرّهٔ ایزدی/ همم شهریاری همم موبدی بدان را ز بد دست کوته کنم / روان را سوی روشنی ره کنم در باب ارزش شاهنامه (Shahnameh) بسیار گفته‌اند و اهمیت آن بر هیچ پارسی‌زبانی پوشیده نیست. شاهنامه‌ی حکیم ابوالقاسم فردوسی (Ferdowsi) را از نظر عظمت با ایلیاد و اودیسه‌ی هومر هم‌سنگ می‌دانند و صاحب‌نظران نگارش آن را پاسبان و نگهدار زبان فارسی می‌دانند و بر این عقیده‌اند که شاهنامه مهم‌ترین عاملی بود که زبان فارسی را از زوال و انحطاط بازداشت. آتوسا صالحی در مجموعه‌کتاب‌های قصه‌های شاهنامه تلاش کرده تا این اثر گران‌سنگ را به شیوه‌ای برای نوجوانان بازنویسی و خلاصه کند که هم ارزش ادبی و فخامت زبان آن حفظ شود و هم نوجوانان را به مطالعه‌ی کتاب شاهنامه در آینده ترغیب کند. آتوسا صالحی در دهمین مجلد از این مجموعه که جمشید نام دارد، داستان جمشید، فرزندِ تهمورث و از پادشاهان مهم شاهنامه را شرح می‌دهد. داستان از این قرار است؛ جمشید به مدت هفت‌صد سال بر تخت پادشاهی نشست، اهریمن را به دام انداخت و با دیوان جنگید. آسمان زیرپایش بود و فلک به فرمانش، اما سرانجام، غرور و خودبزرگ‌بینی چنان او را در بر گرفت که فره ایزدی‌اش را از دست داد و ضحاک او را از پا درآورد.

کتاب قصه‌های شاهنامه 12: کیخسرو یک بازنویسی و تلخیص به قلم آتوسا صالحی از داستان کی‌خسرو در شاهنامه است. نویسنده در این کتاب داستان کی‌خسرو، پسر سیاوش را روایت می‌کند که برای رسیدن به پادشاهی، باید از دژ دیوها و اهریمن‌ها عبور کند. این اثر ذیل مجموعه کتابی به نام قصه‌های شاهنامه منتشر شده و آخرین مجلد از آن به شمار می‌رود. گفتنی است این مجموعه علاوه بر این که در کتاب‌های درسی معرفی شده، افتخارات متعددی را برای نویسنده‌اش به ارمغان آورده است.

درباره‌ی کتاب قصه‌های شاهنامه 12: کیخسرو

چو کیخسرو از چشمه او را بدید / بخندید و شادان دلش بردمید به دل گفت کاین گرد جز گیو نیست / بدین مرز خود زین نشان نیو نیست اثری که پیش روی شماست، اقتباسی است از یکی از داستان‌های شاهنامه (Shahnameh) به قلم حکیم ابوالقاسم فردوسی (Ferdowsi). در جلد دوازدهم مجموعه کتاب‌های شاهنامه با داستان کیخسرو (Kay Khosrow) از شاهان دادگر کیانی آشنا می‌شویم. کیخسرو فرزند سیاوش و فرنگیس است. ماجرا از این قرار است که گودرز، از پهلوانان نامدار ایرانی در شاهنامه، شبی به خواب می‌بیند که از سیاوش، فرزند پسری در کشور توران به جای مانده. ازاین‌رو، پسر خود، گیو را برای یافتن کیخسرو به توران می‌فرستد. در نهایت، کیخسرو بر تخت پادشاهی می‌نشیند، اما توس (پهلوان و سپهدار سپاه ایران) که عقیده دارد پسر کی‌کاووس، بسیار بیشتر از کیخسرو لیاقت پادشاهی دارد، از این اتفاق خشمگین می‌شود. ازاین‌رو، رقابتی میان فریبرز، پسر کی‌کاووس و کیخسرو، پسر سیاوش در می‌گیرد. هر پهلوانی که بتواند دژ بهمن در اردبیل را بگشاید، لیاقت خود برای پادشاهی را اثبات کرده است؛ اما این دژ به دیوان و اهریمنان تعلق دارد و گذر از آن دل شیر می‌طلبد... کتاب قصه‌های شاهنامه 12: کیخسرو نخستین بار در سال 1393 به همت نشر افق روانه‌ی بازار شد. این اثر آخرین جلد از این مجموعه است و نیلوفر میرمحمدی، همچون مجلدهای قبلی مجموعه کتاب‌های قصه‌های شاهنامه، تصویرگری کتاب کیخسرو را نیز برعهده داشته و تصاویر خلق‌شده توسط او بر جذابیت و زیبایی کتاب بسیار افزوده‌اند. در ابتدای همه‌ی کتاب‌هایی که ذیل این مجموعه منتشر شده‌اند، یک شجره‌نامه‌ی تصویری قرار گرفته که می‌تواند راهنمایی مناسب برای فهم رابطه‌ی بین شخصیت‌های شاهنامه باشد. علاوه بر این، اگرچه متن کتاب قصه‌های شاهنامه 12: کیخسرو به صورت نظم است، اما به تناسب داستان ابیاتی از شاهنامه نیز به متن کتاب افزوده شده است.