عصر روشنگری‌

افسانه‌ی استر و مردخای داستانی قدیمی در کتاب مقدس یهودیان، «عهد عتیق» است. این داستان در میان تاریخ‌دانان محل شک و تردید است که واقعیت تاریخی دارد یا صرفا افسانه‌ است. مرتضی عرب‌زاده‌ی سربنانی در کتاب افسانه‌ی استر و مردخای از همه‌ی جوانب، بررسی و تحلیل کرده است. در بخشی از عهد عتیق داستانی آمده است که با تاریخ هخامنشیان در دوره‌ی خشایارشاه پیوند خورده است. در این افسانه آمده است که دختری به نام استر ناخواسته وارد دربار هخامنشیان شده و بعد از چندی ملکه‌ی دربار و معشوقه‌ی خشاریارشاه گشته است. او هنگامی که به این درجه می‌رسد قوم یهود را حمایت و پشتیبانی فراوان می‌کند. استر همه‌ی مراحل را با راهنمایی و تدبیر مردخای که پدرخوانده‌ و قیم اوست و علاوه بر این، یکی از وزیران خشایارشاه بوده پیش برده. آن‌ها با کمک و همراهی یک‌دیگر دسیسه‌ها و توطئه‌هایی را که در دربار علیه خودشان و قوم یهود برنامه‌ریزی می‌شده است، خنثی کرده و یهودیان را از مهلکه‌ی بزرگ مرگ و نابودی نجات می‌دهند. در انتهای داستان به خاطر پیروزی استر و مردخای بر بدخواهان جشنی می‌گیرند که پس از آن، به نام عید پوریم شناخته می‌شود و یهودیان آن را همه‌ساله جشن می‌گیرند. افسانه‌ی استر و مردخای در میان تاریخ‌دانان محل شک است. عده‌ی زیادی از مورخان بر این باورند که این داستان وجود خارجی ندارد. مورخان یونانی مانند هرودت از استر نامی نبرده‌اند و نام ملکه‌ی غیریهودی دیگر را به خشایارشاه نسبت می‌دهند. از طرف دیگر عید پوریم یکی از مهم‌ترین اعیاد یهودیان است که با تاریخ ایران نسبتی تنگاتنگ دارد. حالا با تمام این اوصاف سوالاتی هنوز درباره‌ی این داستان مطرح است: آیا داستان استر از نظر تاریخی واقعیت دارد؟ این داستان چه اهمیتی برای مطالعات تاریخی دارد؟ خاستگاه عید پوریم چیست؟ آیا یهودیان در زمان خشایارشاه ده‌ها هزار ایرانی را قتل‌عام کردند؟ مرتضی عرب‌زاده‌ی سربنانی در کتاب افسانه‌ی استر و مردخای (واکاوی خاستگاه جشن پوریم) این سوالات را تحلیل کرده است. کتاب حاضر، چهار بخش دارد که در بخش اول به روابط هخامنشیان و یهودیان می‌پردازد، بخش دوم آن درباره‌ی کتاب استر است که بخشی از عهد عتیق است، بخش سوم آن داستان استر به صورت کامل آورده شده است. آخرین بخش کتاب نیز به عید پوریم و خاستگاه‌های آن پرداخته شده است.

سفرنامۀ ماهُوان یکی از مهم ترین منابع تاریخی برای مطالعۀ اوضاع فرهنگی و اجتماعی جنوب و جنوب شرقی آسیا در قرن پانزدهم میلادی است. این سفرنامه در واقع شرح سفرهای دریایی بزرگی است که چنگ هو، دریاسالار و فرمانده کل ناوگان امپراتوری، به فرمان یونگ‌او، امپراتور چین، در سرتاسر اقیانوس هند انجام داده است و در نوع خود یکی از آثار کم نظیر تاریخ آن سرزمین به شمار می‌رود...

 ماهُوان، منشیِ چِنگ هو، در این سفرنامه با ارائۀ گزارش کاملی از دیده‌ها و شنیده‌های خود ما را با بسیاری از ابعاد فرهنگ و تاریخ ملل آسیایی، آداب و رسوم، عقاید و باورها، و شکل حکومت‌داریِ آن‌ها آشنا می‌سازد و آن‌جا که از پهلو گرفتن کشتی‌های عظیم چینی در جزیرۀ هرمز سخن می‌گوید، گزارش او برای خوانندۀ ایرانی وارد جذاب‌ترین قسمت خود می‌شود. سفرنامۀ ماهُوان منبعی بسیار مهم در پژوهش‌های تاریخی است و به این سبب مطالعۀ آن به همۀ علاقمندان تاریخ توصیه می‌شود.