فسقلی ها جلد 12

رنج‌های ورتر جوان نوشته‌ی «یوهان ولفگانگ گوته» به عشق و مرگ می‌پردازد و موضوع اصلی آن عشق نافرجام و ممنوع به زنی سرشار از نبوغ است که ورتر جوان را به سوی خودکشی سوق می‌دهد. رمان «رنج‌های ورتر جوان» برای نخستین بار در سال ۱۷۷۴ به چاپ رسید و بسیاری آن را سرآغاز رمان‌های مدرن ادبیات آلمانی می‌دانند. این کتاب در قالبِ نامه نوشته شده است. همانطور که از نام رمان پیداست، گوته در این کتاب، سرنوشت «ورتر» را روایت می‌کند. ورتر جوان تحصیل‌کرده و احساساتی‌ای است و عاشق و شیفته‌ی دختری به نام «لوته» می‌شود که نامزد دارد. شخصیت اصلی داستان از این عشق در عذاب است؛ چرا که هیچ‌گاه نمی‌تواند به وصال معشوق برسد. ورتر در قالب نامه خطاب به دوستش ویلهلم، توصیفات جذابی از احساساتش ارائه می‌دهد و شما را درگیر افکار و کشمکش‌های اخلاقی خود می‌کند. بسیاری از منتقدان، رمان «رنج‌های ورتر جوان» را گوشه‌ای از زندگی گوته می‌دانند و باور دارند که عشق نویسنده به شارلوته بوف شالوده‌ی اصلی این کتاب است. البته گفتنی است که گوته از طریق شخصیت ورتر به بررسی مسائل فلسفی مختلفی از جمله معنای زندگی، عشق، غم و اندوه می‌پردازد. کتاب «رنج‌های جوان ورتر» تأثیر گسترده‌ای در ادبیات جهان داشته و از طریق ترجمه به زبان‌های مختلف به جامعه‌ی جهانی معرفی شده است. این کتاب به‌طور گسترده در مدارس و دانشگاه‌ها مورد مطالعه قرار می‌گیرد و به عنوان یکی از آثار مهم ادبیات شناخته می‌شود. به همین روی، اگر به دنبال مطالعه‌ی داستانی عمیق و تأثیرگذار هستید، فرصت مطالعه‌ی کتاب «رنج‌های ورتر جوان» را از دست ندهید.

تأملات نابهنگام اثری نوشته ی «فردریش نیچه» است که نخستین بار در سال 1876 به انتشار رسید. چهار مقاله ی موجود در این کتاب که همگی موضوع و لحن متفاوتی دارند اما به شکل ساختاری به هم مرتبط هستند، از آثار اولیه ی «نیچه» به شمار می آیند و دربردارنده ی بخش هایی از ایده هایی هستند که بعدها در فلسفه ی «نیچه» به تکامل رسید. «نیچه» در هر مقاله، جنبه هایی از فرهنگ و هنر مدرن را مورد بحث و بررسی قرار می دهد. او در مقاله های اول، سوم و چهارم، یک شخص را به عنوان نماد یا تأثیری عمده بر عصر مدرن مورد توجه قرار می دهد و نقدی فلسفی را درباره ی هر کدام ارائه می کند. دو مقاله ی نخست به شکلی آشکار، مجادله آمیز و انتقادی هستند در حالی که دو مقاله ی دیگر، لحنی غیرخصمانه و حتی گاها تمجیدکننده دارند.