قدرت سیاسی در اندیشه ایرانی از فارابی تا نائینی

معرفی کتاب پاسخ به پرسش های فلسفی دوران کودکی ام (پیرامون هستی شناسی)

  جواد طباطبایی"، نظریه پرداز و مورخ برجسته اندیشه سیاسی در ایران، نظریه‌ای بحث برانگیز درباره علل "زوال اندیشه سیاسی در ایران" را طی چند قرن بررسی کرده و آن را نه به عنوان تکرار یک نزاع از تفکر سیاسی میان اهل قلم یا سیاستمداران، بلکه به عنوان مجموعه‌ای سازمان‌یافته از افکار و ایده‌ها، ارائه کرده است. ایده‌های او پیرامون "زوال اندیشه سیاسی در ایران"، بر بحث‌های فکری در مورد مدرنیته و دموکراسی که در حال حاضر در ایران در جریان است، تأثیر گذاشته است. تحقیقات طولانی مدت "جواد طباطبایی" حول این سوال می‌چرخد که چه شرایطی مدرنیته را در اروپا ممکن کرد و منجر به نفی آن در ایران شد؟. او با اتخاذ یک رویکرد هگلی به این سوال پاسخ می‌دهد که خوانشی فلسفی از تاریخ را با این فرض که اندیشه فلسفی اساس و جوهر هر جامعه سیاسی و مبنای هر تحلیل انتقادی از آن است، امتیاز می‌دهد. این کتاب به طور انتقادی اندیشه‌های "جواد طباطبایی" را درباره بحران و انحطاط از طریق به چالش کشیدن شرح او از سنت ایرانی، اظهار می‌کند. وی در کتاب "زوال اندیشه سیاسی در ایران" به بررسی سقوط و نزول تدریجی فلسفه و تفکر سیاسی در ایران پرداخته و این امر را تا آغاز سلسله صفویه پیگیر می‌کند. او معتقد است که جریان فلسفه سیاسی به دلایل مختلف با فارابی آغاز و متوقف شد؛ نخستین دلیل این بود که رساله‌ی سیاسی ارسطو هرگز به عربی بازگردانی نشد و از این رو مسلمانان با آن آشنا نشدند. در این اثر علاوه بر انسجام درونی، فلسفه نظام‌مند "جواد طباطبایی" جایگاه قابل توجهی دارد و این ویژگی بر جذابیت کتاب "زوال اندیشه سیاسی در ایران" می‌افزاید.

طنزهای نفتی مشتمل بر چهار فصل است: فصل نخست به پاره ای از خاطرات شبه طنز اختصاص دارد که به تاریخ سیاسی نفت ایران از اولین قراردادهای نفتی تا بعد ازوقایع ملی شدن نفت وداستان کنسرسیوم در سال 1333 مربوط می شود. در این فصل درمجموع بالغ بر پنجاه خاطره گردآوری شده است. فصل دوم به ادبیات نفتی اختصاص دارد. این فصل به برخی از متون ادبی و طنز آمیز که در آستانه نهضت ملی نفت و دوران بعد از آن در نشریات و مطبوعات به چاپ رسیده، اشاره دارد. اشعار نفتی عنوان سومین فصل کتاب را به خود اختصاص می دهد. اشعاری که در این فصل گرد آمده، منتخبی است از اشعار چاپ شده در مطبوعات دهه های 1320 و 1330. در این فصل عمدتا سعی شده است اشعاری گردآوری شود که به نوعی به نفت و یا شخصیت های دست اندرکار در شکل گیری رویدادهای نفتی مربوط می شوند.

انگاره های گزافه مباحثی هستند، موجز و مختصر و در عین حال پیوسته اما متفاوت؛ و موضوعاتی از قببیل تعریف و تعارف، مبالغه، اغراق، غلو، و مدیحه سرایی، که به چابلوسی و دروغ پردازی می رسد غلو در آئین و اسطوره های ایرانی، شیدایی و عشق که بعضاً به جنون و تضاد با عقل و خردورزی را بر می گیرد.غلو در دین و گزافه در قدرت. در این نوشتار کوشش می شود به زبانی ساده به بازاندیشی و بازشناسی ابعاد گونگون این موضوعات فرهنگ عمومی بپردازیم تا دریابیم چگونه این ناهنجاری ها در بین ایرانیان در گذر تاریخ ادامه داشته و به ما رسیده است