قصه های تصویری از هزار و یک شب جلد 10، قاضی پنج ساله

رمان «شمال» اثری از «لویی فردینان سلین» نویسنده‌ی فرانسوی است که در سال ۱۹۶۰ منتشر شد. این کتاب، وقایع نگاری روشنی از فرار دیوانه‌وار مردی ناامید در ما‌ه‌های پایانی جنگ جهانی دوم را به شما ارائه می‌دهد. شخصیت اصلی داستان که شباهت بسیاری به «لوئی فردینان سلین» دارد، به همراه همسر، گربه‌ی خانگی و دوست بازیگرشان، پاریس را ترک می‌کند و به برلین می‌رود و در نهایت راهی کشور دانمارک می‌شود. نویسنده در رمان «شمال» وضعیت اسفناک جنگ را به تصویر می‌کشد و انزجار خود را از این پدیده به شکلی آشکار بیان می‌کند. از نگاه «لویی فردینان سلین» تفاوتی ندارد کدام کشور، این جنگ را آغاز کرده است، او جنگ و جنایت‌های ناشی از آن را به صورت کلی زیر سوال می‌برد.

کتابِ «خون دیگران»، رمانی ا‌ست از سیمون دوبووار، که در سال ۱۹۴۵ منتشر شد. دوبووار در این رمانِ خاص، پیچیدگی‌های سرشت و ذاتِ انسان و مضامینی چون اخلاق و ایثار را می‌کاوَد. داستان در بحبوحه‌ی جنگِ جهانی دوم اتفاق می‌افتد، قهرمانِ داستان، ژان بلومار، گرفتارِ عشق و سیاست و مسئولیت‌هایی‌ است که به عنوان انسان از او انتظار می‌رود. یکی از شاخصه‌های اصلیِ رمان، تنگناهای اخلاقی‌ است که شخصیت‌ها را گرفتار ساخته است. دوبووار در این رمانِ جذاب و البته عمیق، کشاکش‌های درونیِ ژان را که درگیرِ باورها و ارزش‌های شخصیِ خودش است به تصویر می‌کشد و در این شخصیت‌پردازی قهار، خواننده را وامی‌دارَد تا خود را در موقعیتی همچون ژان بین خیر و شر تصور کرده، به چالش بکشد. رمان با جمله‌ای از نویسنده‌ی بزرگ روس، فئودور داستایوسکی، آغاز می‌شود: «همه‌ی ما در قبالِ همه‌چیز و همه‌کس مسئولیم.» ژان بلومار، قهرمان داستان معشوقه‌ای به نام هلن دارد، هلن در گیر و دارِ جنگ با نازی‌ها به حال احتضار افتاده، و حالا معشوقش، ژان در کنارِ اوست و در مخیله‌اش سیلی از افکار با تم‌ها و مضامینِ اگزیستانسیال همچون مسئولیت‌پذیری موج می‌زند، چون اوست که حالا با خود می‌اندیشد و کنش‌ها و باورهای خود را مقصرِ این وضعیت می‌داند. این مهارت و چیره‌دستیِ دوبووار است که شخصیت‌هایی زنده و پرتکاپو می‌آفریند. هریک از شخصیت‌های داستان، از فرانکویِ رازآمیز تا مارسلِ کاریزماتیک، با ظرافتی مثال‌زدنی خلق شده و عمق و غنای روایت را دوچندان می‌کنند. ژان می‌کوشد تا مفهوم ِ چیزی چون ایثار و فداکاری را درک کند، که خود مایه‌ی عذابِ جانکاهِ او شده است.