قصه های دوست داشتنی دنیا جلد 11، شاهزاده خانم و نخود

رمان «صومعۀ شمالی» یکی از رمان‌های معروف «جین آستن» ، نویسنده‌ی برجسته‌ی بریتانیایی است که پس از مرگ وی منتشر شد. این رمان با نگاهی طنزآمیز به رمان‌های گوتیک و فرهنگ خواندن کتاب‌های این‌چنینی، یکی از آثار مهم و جذاب آستن به شمار می‌رود. داستان «صومعه شمالی» حول محور کاترین مورلند، یک دختر نوجوان ساده‌دل و مشتاق می‌گردد که همراه با دوستان خانوادگی، آقا و خانم آلن، به شهر بث سفر می‌کند. این سفر، فرصت‌های جدیدی را برای کاترین ایجاد می‌کند تا با جامعه‌ای بزرگ‌تر آشنا شود و تجربه‌های جدیدی کسب کند. در بث، کاترین با دو خانواده آشنا می‌شود: خانواده‌ی تورپ و خانواده‌ی تیلنی. جان تورپ، یک جوان خودشیفته و خودبین است که به کاترین علاقه نشان می‌دهد. از سوی دیگر، هنری تیلنی، یک جوان باهوش و شوخ‌طبع، توجه کاترین را جلب می‌کند. کاترین که به شدت تحت تأثیر رمان‌های گوتیک است، وقتی به دعوت خانواده‌ی تیلنی به صومعۀ شمالی می‌رود، با خیال‌پردازی‌های ناشی از کتاب‌های گوتیک، تصور می‌کند که در این صومعه رازهای تاریک و حوادث ترسناک وجود دارد. اما با گذر زمان، او متوجه می‌شود که زندگی واقعی بسیار متفاوت از داستان‌های گوتیک است. «صومعه شمالی» با نگاه طنز به ژانر گوتیک، نقدی هوشمندانه بر شیوه‌های روایی اغراق‌آمیز این نوع ادبیات ارائه می‌دهد. «جین آستن» از این طریق توانسته است تضاد میان خیال‌پردازی و واقعیت را به نمایش بگذارد و همچنین به موضوعاتی مانند رشد شخصیتی، جوانی و عشق بپردازد.

محمود محمود الغراب در کتاب عشق و عرفان از دیدگاه ابن عربی برخی از آرای ابن عربی را در باب عشق و عرفان شرح داده است. ابن‌عربی (با نام کامل شیخ اکبر محیی‌الدین) را فیلسوف بزرگ اندلسی دمشقی و از بزرگ‌ترین فیلسوفیان صوفیه در اسلام می‌دانند. او در شهر مرسیه در کشور اندلس (اسپانیای کنونی) و در سال ۵۶۸ هجری به دنیا آمد. در جوانی به اشبیلیه، پایتخت اندلس، سفر کرد و تا ۳۸سالگی همان‌جا زندگی کرد؛ سپس سفر به مشرق‌زمین را آغاز کرد. در یکی از سفرهایش به مکه به زیارت خانهٔ خدا مشرف شد و پس از آن در مجاورت خانهٔ خدا سکنی گزید. ابن عربی در طول زندگی با بسیاری از دانشمندان و علمای دینی آشنا شد. تلاش‌های او در طول عمرش سبب شد تا تصوف به زبان فلسفه درآید. در طول زندگی و به‌ویژه پس از مرگش بود که بسیاری از صاحب‌نظرانْ ابن‌عربی را متهم ساخته و کافر خواندند. علت این باور نداشتن درک کافی از علوم صوفیه بود. چنین برخوردی با ابن‌عربی سبب شد تا برخی از علمای بزرگ اسلام به دفاع از او برخواسته و تا امروز از او دفاع کنند. ابن عربی پس از ۳۵ سال زندگی در مجاورت خانهٔ خدا به قونیه سفر کرد و مدتی در این شهر زندگی کرد. پس از آن به دمشق بازگشت و تا هنگام وفات در این شهر ماند. کتاب «فتوحات مکیه» یکی از آثار بسیار طولانی و مکتوب اوست.