قصه های شب جلد 2، بند انگشتی

مگس‌ها نوشته‌ی «ژان پل سارتر» درامی است که در سه پرده به تصویر کشیده می‌شود. شخصیت‌های اصلی این اثر که در سال ۱۹۴۳ به چاپ رسیده است، از اساطیر یونان و روم هستند. داستان نمایشنامه‌ی «مگس‌ها» درباره‌ی «ارست» است که پس از سال‌ها دوری به شهر آرگوس بازمی‌گردد. آرگوس اکنون تحت سلطه‌ی مادرش «کلیت‌منستر» و شوهرش «اژیست» است. این دو «آگاممنون» پادشاه حقیقی آرگوس و پدر ارست را کشته‌اند. ارست پس از ملاقات با خواهرش «الکتر» به این نتیجه می‌رسد که باید برای گرفتن انتقام پدرش اقدام کند. سارتر در این نمایشنامه با استفاده از افسانه‌ی ارس به کاوش در مضامین اگزیستانسیالیستی مانند آزادی، انتخاب، مسئولیت و گناه می‌پردازد. او در این اثر نشان می‌دهد که انسان‌ها آزادند که انتخاب‌های خودشان را انجام دهند؛ اما این آزادی همراه با مسئولیت و عواقب ناشی از انتخاب‌هایشان است. «مگس‌ها» همچنین به موضوعات سیاسی و اجتماعی نیز اشاره دارد. این نمایشنامه در زمان اشغال فرانسه توسط آلمان نازی نوشته شد و به طور غیرمستقیم به مسائلی مانند مقاومت و تسلیم شدن در برابر ظلم و ستم می‌پردازد. سارتر از طریق شخصیت ارست نشان می‌دهد که پذیرش مسئولیت و مقابله با گناه و ظلم می‌تواند راهی برای رهایی از بندگی و کنترل باشد. نمایشنامه‌ی «مگس‌ها» که یکی از آثار مهم سارتر محسوب می‌شود، نه تنها یک داستان تراژیک است، بلکه دعوتی برای تفکر درباره‌ی مفاهیم عمیق انسانی و اخلاقی به شمار می‌آید. این کتاب برای علاقه‌مندان به فلسفه‌ی اگزیستانسیالیسم و همچنین کسانی که به بازنویسی‌های مدرن از اسطوره‌های کلاسیک علاقه ‌مند هستند، جذابیت ویژه‌ای دارد.

محمود محمود الغراب در کتاب عشق و عرفان از دیدگاه ابن عربی برخی از آرای ابن عربی را در باب عشق و عرفان شرح داده است. ابن‌عربی (با نام کامل شیخ اکبر محیی‌الدین) را فیلسوف بزرگ اندلسی دمشقی و از بزرگ‌ترین فیلسوفیان صوفیه در اسلام می‌دانند. او در شهر مرسیه در کشور اندلس (اسپانیای کنونی) و در سال ۵۶۸ هجری به دنیا آمد. در جوانی به اشبیلیه، پایتخت اندلس، سفر کرد و تا ۳۸سالگی همان‌جا زندگی کرد؛ سپس سفر به مشرق‌زمین را آغاز کرد. در یکی از سفرهایش به مکه به زیارت خانهٔ خدا مشرف شد و پس از آن در مجاورت خانهٔ خدا سکنی گزید. ابن عربی در طول زندگی با بسیاری از دانشمندان و علمای دینی آشنا شد. تلاش‌های او در طول عمرش سبب شد تا تصوف به زبان فلسفه درآید. در طول زندگی و به‌ویژه پس از مرگش بود که بسیاری از صاحب‌نظرانْ ابن‌عربی را متهم ساخته و کافر خواندند. علت این باور نداشتن درک کافی از علوم صوفیه بود. چنین برخوردی با ابن‌عربی سبب شد تا برخی از علمای بزرگ اسلام به دفاع از او برخواسته و تا امروز از او دفاع کنند. ابن عربی پس از ۳۵ سال زندگی در مجاورت خانهٔ خدا به قونیه سفر کرد و مدتی در این شهر زندگی کرد. پس از آن به دمشق بازگشت و تا هنگام وفات در این شهر ماند. کتاب «فتوحات مکیه» یکی از آثار بسیار طولانی و مکتوب اوست.