قصه های قد و نیم قد جلد 7، چه گربه های گرم و نرمی و 6 قصه دیگر

رنج‌های ورتر جوان نوشته‌ی «یوهان ولفگانگ گوته» به عشق و مرگ می‌پردازد و موضوع اصلی آن عشق نافرجام و ممنوع به زنی سرشار از نبوغ است که ورتر جوان را به سوی خودکشی سوق می‌دهد. رمان «رنج‌های ورتر جوان» برای نخستین بار در سال ۱۷۷۴ به چاپ رسید و بسیاری آن را سرآغاز رمان‌های مدرن ادبیات آلمانی می‌دانند. این کتاب در قالبِ نامه نوشته شده است. همانطور که از نام رمان پیداست، گوته در این کتاب، سرنوشت «ورتر» را روایت می‌کند. ورتر جوان تحصیل‌کرده و احساساتی‌ای است و عاشق و شیفته‌ی دختری به نام «لوته» می‌شود که نامزد دارد. شخصیت اصلی داستان از این عشق در عذاب است؛ چرا که هیچ‌گاه نمی‌تواند به وصال معشوق برسد. ورتر در قالب نامه خطاب به دوستش ویلهلم، توصیفات جذابی از احساساتش ارائه می‌دهد و شما را درگیر افکار و کشمکش‌های اخلاقی خود می‌کند. بسیاری از منتقدان، رمان «رنج‌های ورتر جوان» را گوشه‌ای از زندگی گوته می‌دانند و باور دارند که عشق نویسنده به شارلوته بوف شالوده‌ی اصلی این کتاب است. البته گفتنی است که گوته از طریق شخصیت ورتر به بررسی مسائل فلسفی مختلفی از جمله معنای زندگی، عشق، غم و اندوه می‌پردازد. کتاب «رنج‌های جوان ورتر» تأثیر گسترده‌ای در ادبیات جهان داشته و از طریق ترجمه به زبان‌های مختلف به جامعه‌ی جهانی معرفی شده است. این کتاب به‌طور گسترده در مدارس و دانشگاه‌ها مورد مطالعه قرار می‌گیرد و به عنوان یکی از آثار مهم ادبیات شناخته می‌شود. به همین روی، اگر به دنبال مطالعه‌ی داستانی عمیق و تأثیرگذار هستید، فرصت مطالعه‌ی کتاب «رنج‌های ورتر جوان» را از دست ندهید.

کتاب نغمه‌ی شبانه: پنجمین اثر داستانیِ کریستوفر اَبانی (۱۹۶۶ـ )، نویسنده و شاعر زاده‌ی نیجریه و مقیم آمریکا، است که جایزه‌ی «پِن» سال ۲۰۰۸ را نصیب‌اش کرد. در گرماگرم جنگی داخلی در نیجریه، پسربچه‌ای از هم‌رزمانِ‌ خود جا مانده و در پیِ آن‌ها می‌گردد. او در این جست‌وجو ما را به سفری در دل یادها و رؤیاهای خود و اسطوره‌های بی‌کران کشورش می‌برد. نغمه‌ی شبانه سرشار از خیال‌ها و نمادهایی است که رنج‌های یک ملت را به تصویر می‌کشند.

اگر ما بی‌گناهانِ این جنگ‌ایم، پس این‌همه شرارت را از کجا یاد گرفتیم؟ چه‌کسی به من یاد داد تا از کشتن لذت ببرم، لذت یگانه‌ای که برایم مانند اوجِ کام‌جویی است؟ فرقی نمی‌کند که چگونه مرگی باشد… لذت‌اش یکسان است و کافی است که دقیقاً روی همان لحظه، دقیقاً روی همان عمل، تمرکز کنم.

هرگز پسربچه نبوده‌ام. این را از من دزدیده‌اند و هرگز هم مرد نخواهم بود. من شاید هیولایی افسانه‌ای باشم که تنها معاشقه‌ی وحشت‌آورِ کشتار را می‌شناسد.