قصه های قد و نیم قد جلد 9، بچه فیل گم شده و 6 قصه دیگر

هنر درمان، اثری نوشته ی اروین دی. یالوم است که اولین بار در سال 2001 وارد بازار نشر شد. این کتاب را می توان نقطه ی اوج بیش از سی سال تجربه ی بالینی روانپزشک بزرگ، اروین یالوم در نظر گرفت؛ راهنمایی شایان توجه و ضروری که از طریق بررسی نمونه های واقعی نشان می دهد بیماران و درمانگران چگونه می توانند بیشترین منفعت را از جلسات درمانی کسب کنند. نویسنده ی پرفروش کتاب «دژخیم عشق» در این اثر، روش نوین و منحصر به فرد خود را به همراه بینش هایی ارزشمند ارائه می کند که در قالب 85 توصیه ی شخصی و تأثیرگذار برای «درمانگران تازه کار» در اختیار مخاطبین قرار گرفته است. کتاب هنر درمان، اثری سرگرم کننده، آموزنده و خردمندانه است که بدون تردید برای همه ی علاقه مندان به علم روانشناسی جذاب خواهد بود.

کتاب پرده‌ي نقره‌اي (جامعه‌شناسي سينما در ايران):بر سر آن است که تحلیلی از معرفی و گسترش سینما، همچون یک نهاد فراغتی، صنعت فرهنگی و هنر ملی، در جامعه و فرهنگ ایران ارائه کند. نخستین مکان نمایش فیلم برای عموم در تهران در 1283 (1904) دو سال پیش از صدور فرمان مشروطیت افتتاح شد. در آن زمان جامعۀ ایران عمدتاً جامعه‌ای روستایی و سنتی بود. نخستین فیلم ایرانی در 1309 در تهران نمایش عمومی پیدا کرد. در سال 1398 جمعاً 72 فیلم داستانی جدید (اکران اول) به‌استثنای فیلم‌های گروه هنر و تجربه نمایش در‌آمد. در این سال ایران کشوری عمدتاً شهرنشین و نیمه‌توسعه‌یافته بود. در طول این دوره نهاد سینما در جامعه و فرهنگ ایران از منازل گوناگون گذر کرده است. کتاب ، تاریخ سینما در ایران را به 7 دوره شامل دوره پیدایش ( اواخر قاجار)، دوره تثبیت ( دوره پهلوی اول)،دوره گسترش ومردمی شدن (1320 تا 1357)، دوره تزلزل جایگاه (1357-1362)، دوره بازسازی( 1362-1370)،  دوره رشد و توسعه ناپایدار (1370-1393)، دوره رونق دوباره محدود(1393-1398) ، تقسیم کرده و فصلی را نیز به دوره کرونا اختصاص داده ووضعیت سینما درایران را تاسال ر1401 تعقیب کرده است . کتاب در این بسترکرونولوژیک به تفصیل به مباحثی مثل تحولات سالن های سینما، مخاطبان سینما، نقش و معنای سیاسی و فرهنگی سینما، سینما ی دیجیتال و تاثیر کرونا بر سینما پرداخته است. افزون بر این ، نویسنده با معرفی مفاهیم نویی همچون سینما ی چند بعدی، گفتمان سینما ،و کارکرد و منزلت آن گام هایی در راستای تئوریزه کردن نگاه جامعه شناسانه به سینما برداشته است .