قطار باز

معرفی کتاب سفر شگفت انگیز آلیسا

تصور کنید در حال سفر به یکی از سیارات کهشکان راه شیری هستید و قرار است ده‌ها اتفاق هیجان‌انگیز و تکرارنشدنی را تجربه کنید! کتاب سفر شگفت انگیز آلیسا به قلم ک. بولیچف شما را در یک سفر ماجراجویانه با آلیسا و پدرش همراه می‌کند. سفری که نه روی زمین، بلکه در میان سیارات دیگر صورت می‌گیرد و اتفاقات غیرمنتظره‌ی زیادی در آن رخ خواهد داد.

درباره‌ی کتاب سفر شگفت‌ انگیز آلیسا

آلیسا دختر کوچولویی است که همراه با پدرش به سفرهای زیادی رفته و ماجراهای عجیبی را پشتِ‌سر گذاشته است. حالا که قرن بیست‌ویک به انتهای خودش رسیده و سایر سیاره‌های کهکشان راه شیری برای آدم‌ها قابل سکونت شده‌اند، آلیسا قرار است با پدرش و یک گروه تحقیقاتی به فضا بروند. آن‌ها قصد دارند مطالعه و تحقیق جدیدی را انجام دهند و هدفشان از این سفر علمی و جذاب، پیدا کردن حیوانات فضایی برای انتقال آن‌ها به باغِ‌وحش مسکو است. اما این سفر آن‌طور که آلیسا و بقیه‌ی مسافران فکر می‌کنند، ساده نیست. آن‌ها در مسیر خود با اتفاقات فراوان و عجیب‌وغریبی روبه‌رو می‌شوند که هرگز فکرش را هم نمی‌کردند! البته باید بدانید آلیسا بسیار باهوش است و می‌داند باید چه کاری انجام دهد تا از پس موانع بربیاید. کیریل بولیچف (Kirill bulychev) در کتاب سفر شگفت‌انگیز آلیسا (Alisa's Voyage) خالق داستانی هیجان‌انگیز، ماجراجویانه و گاهی دلهره‌آور است و آن را با تخیل پیوند داده. همه‌ی کودکان و نوجوانان علاقه‌مند به کتاب، با خواندن این داستان خیال‌انگیز می‌توانند افسار تخیلشان را به دست بگیرند و به سرزمین‌های دیگر سفر کنند. چراکه در کتاب سفر شگفت‌انگیز آلیسا هیجان، موقعیت‌های خطرناک و جدید و جذابیت و ماجراجویی به یکدیگر پیوند خورده‌اند. کتاب سفر شگفت‌انگیز آلیسا به همت نشر چشمه و ترجمه‌ی روان الهام کامرانی روانه‌ی بازار کتاب شده است.

درباره‌ی مجموعه‌کتاب‌های آلیسا سلزنیوا؛ دختری از آینده

مجموعه داستان سلزنیوا؛ دختری از آینده اثر کیریل بولیچف از جمله مجموعه‌های داستانی محبوب در دنیاست که برای کودکان و نوجوانان نوشته شده است. در این مجموعه بیش از پنجاه رمان و داستان کوتاه به رشته‌ی تحریر درآمده و با تصویرسازی‌های جذاب و تماشایی، موردِتوجه کودکان و نوجوانان سراسر دنیا قرار گرفته است.  

در بخشی از کتاب سفر شگفت انگیز آلیسا می‌خوانیم

کاوشگرانِ ستاره‌ی ژوبین‌دار کوچک، با شکوه تمام به استقبال سفینه‌ی پگاس آمدند. همین که روی سطح فلزی محوطه فرود آمدیم، آن‌ها به‌سرعت با خودروِ صحرایی به سمت ما آمدند. سطح فلزیْ‌ زیرِ سنگینیِ سفینه‌ تکان‌تکان می‌خورد و آبیِ ‌نارنجی‌رنگ، مثل رنگ آهنِ زنگ‌زده، شلپ‌شلپ از میان راه‌باریکه‌های سطوح فلزی بیرون می‌ریخت. سه جوانِ بامحبت، با لباس رسمیِ جنگیِ قرمزرنگ، که روی آن لباس فضایی پوشیده بودند، از خودرو بیرون آمدند. پشت‌سرشان سه فضانورد با سارافون‌های مجلل که روی آن لباس فضایی پوشیده بودند همراهی‌شان می‌کردند. زنان و مردان جوانی که با نان‌و‌نمکِ توی سینی از ما استقبال کردند. وقتی از روی راه‌باریکه‌های فلزی خیسِ پایگاهِ فضایی عبور کردیم، روی کلاهخودهای‌ فضایی‌مان تاج گلی از گل‌های کُرکی محلی گذاشتند. در تالارِ کوچکِ غذاخوریِ کاوشگران، به افتخار ما، مراسم شام باشکوهی ترتیب داده شده بود. از ما با کمپوت‌ کنسروی، اُردک کنسروی و ساندویچ کنسروی پذیرایی کردند. مکانیک زِلِنی، که در پگاس سرآشپز بود، روی خوشش را نشان داد: سیب واقعی، خامه‌ی زده‌شده‌یِ واقعی با انگور‌فرنگیِ واقعی و از همه مهم‌تر واقعی‌ترین نان چاودار را روی میز جشن گذاشت! آلیسا مهمان اصلی بود. همه‌ی کاوشگران بزرگ‌سال بودند، بچه‌هایشان توی خانه‌ها‌یشان در مریخ، در زمین یا در گانیمد مانده بودند و بسیار دلتنگ بچه‌هایشان بودند. آلیسا به همه‌ی سؤال‌هایشان پاسخ داد. صادقانه تلاش کرد از آن‌چه واقعاً هست، احمق‌تر به نظر برسد. وقتی به سفینه برگشت، گلایه‌کنان گفت: «خیلی دل‌شون می‌خواست من بچه‌ی خنگ و کوچولو باشم. من هم مأیوس‌شون نکردم.»

در بخشی از کتاب سگ سفید می‌خوانیم

به دفتر جک رفتم اما کسی آن‌جا نبود. جک در استودیو مشغول نظارت بر بازی بوزینه‌اش بود که برای خود ستاره‌ای بود و در فیلم بوزینه‌ایِ رومئو و ژولیت که برای تلویزیون تهیه می‌شد بازی می‌کرد. به خانه برگشتم. همسرم به جلسه‌ای رفته بود. جلسه‌ی Urben Leag بود و کارش آماده کردن سیاهان بی‌کار شده بود، تا بتوانند باز کاری پیدا کنند. میان بی‌کارماندگان سیاه بی‌کارِ واقعی نسبتاً کم است. علت بی‌کاری‌شان این است که به آن‌ها کار نمی‌دهند. همین! سندیکاهای تبهکاری همه‌ی درها را بر آن‌ها می‌بندند. لیبرال‌های متعهد که علیه تبعیض نژادی مبارزه می‌کنند بعدازظهر در منزل یک استاد هنرهای نمایشی جلسه‌ای داشتند و من البته از شرکت در آن خودداری کردم. به آن‌ها توضیح داده بودم که با زحمتِ زیاد توانسته‌ام خود را از شر ویتنام و بیافرا و کشتار سرخ‌پوستان در آمازون و سیل‌های برزیل و سرنوشت روشنفکران در شوروی خلاص کنم. آدم باید بتواند جلوِ خودش را بگیرد. در هر کار باید اندازه نگه داشت. الفانتیازیس پوست می‌دانید چیست؟ وقتی است که پوست‌تان روی بدن دیگران درد می‌گیرد. گفتم برای من دیگر کافی است. دیگر نمی‌خواهم به شیوه‌ی امریکایی هم رنج بکشم. این را هم باید اعتراف کنم که از این آقای استادی که جلسه‌ی هم‌بستگی با مبارزان سیاه در خانه‌اش تشکیل می‌شد بسیار بیزار بودم. او یک phoney نمونه‌ی کالیفرنیایی بود، یعنی یک متظاهرِ متقلب. یکی از «مترقی‌نمایانی» که جامعه‌ی مصرف ما را محکوم می‌کنند اما از شما پول قرض می‌گیرند تا در خریدوفروش زمین و مستغلات سودی به جیب بزنند. من از کسانی که اعتقادشان به آزادی نه حاصل تعمق در جامعه، بلکه نتیجه‌ی شکاف پنهان روانی‌شان است متنفرم. اگر جوان‌ها به بعضی پیروان فروید که می‌کوشند افراد را با جامعه‌ای بیمار سازگار کنند بحق خرده می‌گیرند، عمل عکس، یعنی کوشش در سازگار کردن جامعه با روان بیمارِ خود هم مشکلی را حل نمی‌کند.