قلب نارنجي فرشته

سرگرمی، خنده و یک عالمه اتفاق بامزه منتظر شماست. هیجان انگیزترین دردسرهایی که فکرش را بکنید قراره اینجا اتفاق بیوفته تا از خنده منفجر بشیم. لحظاتی غافلگیر کننده و پر ماجرا که شما را به مطالعه علاقه مند می‌کند و برای شروع مطالعه هم مناسب هست. قصه‌های خنده دار از یک دختر آتیش پاره با کلی فکر بکر و منحصر‌به‌فرد که هر ایده‌اش یک دردسر جدید برپا می‌کند!! خود پنی می‌گوید که این دردسرها کار او نیست اما بابایش او را صدا می‌کند: پنی قشقرق! یک مجموعه دنباله‌دار که در هر قسمت با سه تا دردسر باورنکردنی روبرو هستیم.

ارزش های آموزشی و پیام های مثبت کتاب پنی قشقرق

پنی در این کتاب نکات زیادی به کودکان و نوجوانان می آموزد. کودکانی که این کتاب را می‌خوانند خلاقیتشان در حل مشکلات تقویت و جرات آن‌ها برای عملی کردن ایده هاشون زیاد می‌شود. آن‌ها همچنین کار گروهی، اشتیاق برای یادگیری و … را از جودی می آموزند.

مجموعه کتاب های پنی قشقرق چند جلد دارد؟

تاکنون 6 جلد از مجموعه پنی قشقرق توسط نشر هوپا منتشر شده است که با استقبال فراوان مخاطبین نیز روبرو شده است. مجموعه جذابی جذاب و مصوری که کودکان  و نوجوانان می توانند باهاش ارتباط خیلی خوبی برقرار کنند. 8 تا 13 سال بهترین گروه سنی هست که می‌توانند این مجموعه رو مطالعه کنند و نسبت به کتاب خواندن مشتاق‌تر باشند.

کتاب پنی قشقرق 2: یک فاجعه تمام عیار                                                   

پنی دوست دارد مسئولیت‌پذیری را تجربه کند و از کمک کردن به دیگران هم لذت می‌برد. اما با چند اشتباه مثلاً کوچولو همه چیز را به هم می‌ریزد و دردسر هست که از آسمان می‌بارد. شکستن پای مادربزرگ، بردن یک گربه به بیمارستان آن هم مخفیانه، درآوردن پیازهای نرگس از زیر خاک و گم کردن بچه‌موشی به اسم رونی چندان هم خنده‌دار و اتفاقی نیست. به نظر شما برنامه پنی برای قسمت بعد چیست؟

خش هایی از کتاب تام گیتس 3

آقای فولرمن از تعجب خشکش می‌زند که من را سر وقت توی کلاس می‌بیند. می‌گوید چه غافل گیری قشنگی تام و لبخند می‌زند. (خیلی پیش نمی‌آید که آقای فولرمن لبخند بزند.) بعد مارکوس برایم شکلک در می‌آورد. (خیلی پیش می‌آید که مارکوس شکلک در بیاورد.) ولی امروز هیچ چیزی نمی‌تواند حالم را بد کند! جز این دوتا کلمه… «درس ریاضی» بعد اوضاع بدتر هم می‌شود… «درس ریاضی؛ معلم: خانم ورثینگن» بدتر هم… «همین الان.» دیگر لبخند نمیزنم. خوشبختانه توی کلاس اِمی پورتز بغل دست من می‌نشیند و عاشق ریاضی است. از ریاضی سیر نمی‌شود و همین برای من خیلی به درد بخور است. در نتیجه وقتی سر مسئله‌ی سختی گیر می‌کنم، می‌توانم سریع یک نگاه به جواب‌های درست اِمی بیندازم. ولی اگر آن طرف را نگاه کنم، تنها چیزی که می‌بینم، جواب‌های مزخرف مارکوس مِلدرو است. تقریبا به اندازه‌ی من ریاضی‌اش بد است. ولی آن جور که مشتش را توی هوا بالا می‌برد: «آره ریاضی، درس محبوب من!» آدم فکر می‌کند نابغه‌ی ریاضی است. (که نیست.)   من حیوان خانگی ندارم مگر اینکه خواهرم دلیا را حیوان خانگی حساب کنید (چون واقعا انسان نیست). ولی بهترین دوستم، دِرِک، یک سگ دارد که اسمش خروس است. خیلی ریزه میزه است و گوش‌های دراز دارد و چیزهایی می‌خورد که نباید بخورد. خروس طبیعتاً از آنجور سگ هایی نیست که آدم میبرد نمایشگاه سگ ها تا پزش را بدهد. مگر اینکه جایزه‌ای باشد برای سگی که عجیب ترین اسم را دارد. توی این مسابقه خروس برنده است. خب، وقتی درِک و من پوستری دیدیم که رویش نوشته بود «نمایشگاه منطقه‌ای سگ‌ها: همه ی سگ‌ها با هر شکلی و اندازه‌ای حق دارند شرکت کنند» به این نتیجه رسیدیم که بامزه است خروس را هم ببریم. درِک گفت دقیقا می‌داند این نمایشگاه سگ‌ها کجا برگزار می‌شود. از خوش اقبالی مان بود که درِک میدانست، چون خروس تا آن موقع دیگر کل پوستر نمایشگاه را جویده بود.