دفتر و دفترچه
تراول ماگ و فلاسک
بازگشت به محصولات
خردکشی (روشنفکران و انقلاب اکتبر)
120,000 تومان
قواعد و زبان خصوصی از نظر ویتگنشتاین
22,000 تومان
معرفی کتاب قواعد و زبان خصوصی از نظر ویتگنشتاین
ویتگنشتاین در بند ۲۰۱ [پژوهش‌های فلسفی] می‌نویسد: «پارادوکس ما این بود: هیچ نحوه‌ای از عمل نمی‌تواند با یک قاعده متعیّن شود، زیرا هر نحوه‌ای از عمل را می‌توان با این قاعده تطابق داد»… این «پارادوکس» احتمالاً اصلی‌ترین مسئله‌ی پژوهش‌های فلسفی است. حتی کسانی که در مورد نتایج مرتبط با «استدلال زبان خصوصی» و فلسفه‌ی ذهن، ریاضی و منطق، که ویتگشنتاین از مسئله‌ی خود نتیجه می‌گیرد، مناقشه دارند، می‌توانند خود این مسئله را مساهمت مهمی در فلسفه تلقی کنند. این پارادوکس می‌تواند به‌عنوان صورت جدیدی از شکاکیت فلسفی درنظر گرفته شود.
فقط 1 عدد در انبار موجود است
توضیحات
کتاب قواعد و زبان خصوصی از نظر ویتگنشتاین
| نویسنده |
سول کریپکی
|
| مترجم | حمیدرضا محمدی |
| نوبت چاپ | 2 |
| تعداد صفحات |
200
|
| نوع جلد |
شومیز
|
| قطع |
رقعی
|
| سال نشر | —— |
| سال چاپ اول | —— |
| موضوع | فیلسوفان و فلسفه |
| نوع کاغذ | —— |
| وزن | 200 گرم |
| شابک |
9789641855392
|
حمل و نقل
توضیحات تکمیلی
| وزن | 0.2 کیلوگرم |
|---|
نظرات (0)
اطلاعات فروشنده
اطلاعات فروشنده
- فروشنده: samanehfathi
- نشانی:
- هیچ ارزیابی یافت نشد!
محصولات بیشتر
فلسفۀ هنرها
«فلسفه هنرها» درزمره جامع ترین وخواندنی ترین آثاری است که درسال های اخیر درباب فلسفه هنروزیبایی شناسی منتشر شده است. این اثر ، که جایگاه کتابی درسی رایافته، برای نوآموزان فلسفه هنروزیبایی شناسی راهگشاست ودرعین حال به مباحث تخصصی جاری دراین زمینه هم نظر دارد. گوردن گراهام دراین کتاب فلسفه هنرهای خاص- موسیقی،معماری،نقاشی،ادبیات و... رابرسی می کند ونظریه های متفکرانی همچون هیوم، کانت، گادامر، کالینگوود، دریدا، هگل و کروچه رابه بحث می گذارد. علاقه مندان،دانشجویان وپژوهشگران فلسفه وهنر هر کدام می توانند بهره خویش رااز این کتاب بر گیرند.
زیبایی‌شناسی آلمانی
رشتۀ فلسفی زیبایی شناسی تا سال ١٧٣٥ نامی نداشت. در این زمان بود که آلکساندر گوتلیب باومگارتن در بیست و یک سالگی در رسالۀ استادی خود در دانشگاه هاله، تعبیر استتیک/زیبایی‌شناسی را به معنای epsteme aisthetike دانش ناظر به امور محسوس و متخیل باب کرد. اما نامگذاری باومگارتن روی این حوزه، به تعبیری، غسل تعمیدی دیرهنگام بود: از آن زمان که افلاطون در جمهور ارزش تعلیمی صور متعددی از هنر را زیر سوال برد و ارسطو در پاره‌های به‌جامانده از بوطیقای خویش اجمالاً از آن‌ها دفاع کرد، زیبایی‌شناسی بی‌آنکه نامی داشته باشد بخشی از فلسفه بود.
به بیان مشخص، افلاطون زبان به اعتراض گشوده بود که هنرها از حیث شناختی بی‌مصرف‌اند و جز بده‌بستان تصاویر خشک و خالی امور جزئی، به جای حقایق کلی، کاری نمی‌کنند؛ اما ارسطو از هنرها در برابر اتهام افلاطون دفاع کرد؛ استدلال کرد که دقیقاً هنر، یا دست کم شعر است که حقایق کلی را به آسانی و به صورتی فهم‌پذیر بیان می‌کند، برخلافِ، مثلاً، تاریخ که سر و کارش با واقعیات جزئی است و بس. از طرف دیگر، اگرتجربۀهنرها بتواند پرده از برخی حقایق اخلاقی مهم بردارد، در پرورش اخلاق نیز، که دیگر محور تردیدهای افلاطون بود، نقش مهمی می‌تواند داشته باشد. شکلی از این واکنش به افلاطون در قسمت عمده‌ای از تاریخ لاحق فلسفه، هستۀ زیبایی‌شناسی را تشکیل می‌داد، و در واقع در بخش زیادی از قرن بیستم نیز همچنان عنصری کانونی در زیبایی‌شناسی بود.
دانشنامۀ فلسفۀ استنفورد
- در این کتاب می‌خوانید:
- زیبایی‌شناسی آلمانی در قرن هجدهم
- زیبایی‌شناسی و غایت‌شناسی کانت
- زیبایی‌شناسی هگل
- زیبایی‌شناسی هایدگر
- زیبایی‌شناسی گادامر
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.