قورتش‌بده 3/ برویم مامانم را پیدا کنیم!

49,000 تومان

سفارش:0
باقی مانده:1

معرفی کتاب قورتش بده 3 اثر عادله خلیفی

پروفسور و قورتش بده آدم های معروفی شده بودند، مردم دوستشان داشتند، اما قورتش بده غمگین بود. عکسشان را انداختند توی روزنامه ها، اما قورتش بده غمگین بود.
با آن ها مصاحبه کردند، اما قورتش بده غمگین بود. از آن ها برنامه ی تلویزیونی ساختند، اما قورتش بده غمگین بود. و بهشان جایزه دادند، اما قورتش بده غمگین بود.
حالا تصویر قورتش بده و پروفسور همه جا بود و قورتش بده کلی دوست در شهرهای مختلف داشت اما… قورتش بده هنوز غمگین بود. او مامانش را پیدا نکرده بود.
همه دلشان تنگ می‌شود. برای چیزها و کسانی که دیگر نیستند. یکی برای دوستش دل‌تنگ است، یکی برای پارک‌رفتن، یکی برای مادربزرگ یا اسباب‌بازی گم‌شده‌اش.
دل قورتش‌بده هم برای مامانش تنگ شده. اما پیداکردن مامان، مثل برگردانِ عکس‌برگردان‌ها نیست که از تهِ دلت بخواهی و برگردد. هر چقدر هم «قورتش بده» دلش برای مامانش تنگ شده باشد و از تهِ دلش بخواهد، مامانش برنمی‌گردد.
باید بروند دنبالش بگردند، با پروفسور و سفینه‌ی کلاغی‌اش. عکس مامانش کو؟ یکی قایمش کرده. بدون عکس نمی‌شود! پس لازم است حمله کنند. یک حمله‌ی بزرگ! به کجا؟ به شهرهای دیگر!

فقط 1 عدد در انبار موجود است

توضیحات

قورتش‌بده 3/ برویم مامانم را پیدا کنیم!

نویسنده
عادله خلیفی
مترجم
—-
نوبت چاپ
تعداد صفحات 227
نوع جلد —-
قطع
سال نشر
سال چاپ اول ——
موضوع
کودک و نوجوان
نوع کاغذ ——
وزن 0 گرم
شابک
9786222040130
توضیحات تکمیلی
وزن 0.5 کیلوگرم
نظرات (0)

دیدگاهها

هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.

اولین نفری باشید که دیدگاهی را ارسال می کنید برای “قورتش‌بده 3/ برویم مامانم را پیدا کنیم!”

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

خلاصه کتاب PDF

چند صفحه از کتاب

اطلاعات فروشنده

اطلاعات فروشنده

  • فروشنده: aisa
  • هیچ ارزیابی یافت نشد!
محصولات بیشتر

ارتش پنبه و مرگ ماهی‌های پرنده

59,000 تومان

معرفی کتاب ارتش پنبه اثر ناهید وثیقی

پنبه و پدرش، اوس سامان، در خیابان ماهی فروش ها زندگی می کنند.
«از اسمش معلوم است که آنجا همه ماهی می فروختند، نه از آن ماهی هایی که خوراک شام می شوند؛ ماهی
پرنده!» اما یک روز همه چیز برای همیشه تغییر می کند.
روزی که تمام ماهی ها مرده اند و پدر پنبه غیبش زده. حالا همه خیال می کنند کار کار اوس سامان است و می خواهند پیدایش کنند تا حسابش را کف دستش بگذارند.
پنبه و پدرش، اوس‌سامان، در خیابان ماهی‌فروش‌ها زندگی می‌کنند.
«از اسمش معلوم است که آنجا همه ماهی می‌فروختند، نه از آن ماهی‌هایی که خوراک شام می‌شوند؛ ماهی پرنده!» اما یک روز همه‌چیز برای همیشه تغییر می‌کند.
روزی که تمام ماهی‌ها مرده‌اند و پدر پنبه غیبش زده.
حالا همه خیال می‌کنند کار کار اوس‌سامان است و می‌خواهند
پیدایش کنند تا حسابش را کف دستش بگذارند. پیش از ماهی‌فروش‌ها این پنبه است که راه می‌افتد تا پدرش و حقیقت ماجرا را پیدا کند؛ در مسیر سفری سراسر راز و رمز و شگفتی، و البته خطرهایی که او از تمامشان بی‌خبر است.
باید دید همراهان عجیب و غریبش، ماندولین دوره‌گرد، آقای عزیز تمبرچسبان و سوزی شکارچی، می‌توانند به او کمکی کنند یا نه!
سفارش:0
باقی مانده:1

حرفه: داستان‌نویس 2

98,000 تومان

معرفی کتاب حرفه: داستان نویس 2

فرانک ای. دیکسون و‌ ساندرا اسمیت در کتاب حرفه: داستان نویس 2، به وجوه تکنیکی داستان‌نویسی می‌پردازند و می‌کوشند عناصر فنی داستان را معرفی نمایند. این کتاب که جلد دوم از مجموعه‌ی حرفه: داستان‌نویس به شمار می‌آید، مفهوم پی‌رنگ، شخصیت‌پردازی و زاویه‌ی دید را آموزش می‌دهد و نحوه‌ی به‌کارگیری آن‌ها را در داستان تشریح می‌کند.

درباره‌ی کتاب حرفه: داستان نویس 2

از شکل‌گیری داستان‌نویسی مدرن در ایران، چیزی در حدود صد سال می‌گذارد. این حرفه‌ی ادبی که مستقیماً از غرب وارد شده، در تمام این سال‌ها تحت‌تأثیر سبک و نگرش غربی‌ها بوده است. نکته‌ی قابل‌توجه اینجاست که نویسنده‌ی ایرانی بیشتر از اینکه به شکل اصولی و قاعده‌مند این سبک و نگرش را آموزش ببیند، بیشتر با واسطه و مطالعه‌ی کتاب‌های داستانی آن را درک کرده. طبیعتاً، تکنیک‌ها و اصول داستان‌نویسی از این طریق، به شکل منطقی و درست انتقال پیدا نمی‌کنند. تعدادی از منتقدین، عقب‌ماندگی ادبیات داستانی فارسی را تا حدی به همین مسئله مربوط می‌دانند. آن‌ها اعتقاد دارند کمبود منابع آموزشی و آکادمیک داستان‌نویسی، تأثیری جدی بر روی داستان فارسی گذاشته و تا حد زیادی رشد آن را کند کرده. بر همین اساس، این دسته از منتقدین پیشنهاد می‌دهند باید تا جای ممکن منابع مهم آموزش داستان‌نویسی را ترجمه و تدریس کرد. ازجمله کسانی که به این دیدگاه اعتقاد دارند، کاوه فولادی‌نسب و مریم کهنسال نودهی هستند، مترجمانی که با ترجمه‌ی مجموعه‌ی حرفه: داستان‌نویس، به ویراستاری فرانک ای. دیکسون (Frank A. Dickson) و‌ ساندرا اسمیت (Sandra Smythe)، کوشیدند بخشی از این عقب‌ماندگی را جبران نمایند. کتاب حرفه: داستان نویس 2 (Handbook of Short Story Writing)، جلد دوم این مجموعه‌ی آموزشی است و تلاش دارد بخشی از قواعد و تکنیک‌های اصلی داستان‌نویسی را معرفی کند. اثر حاضر متشکل از جستارها و مقالات آموزشی در همین زمینه است که نویسندگان، ویراستاران و مدرسان برتر داستان‌نویسی آن‌ها را نگاشته‌اند. جلد اول مجموعه‌ی حرفه: داستان‌نویس، در حکم مدخل و معرفی فن داستان‌نویسی بود و در آن از اهمیت داستان، نویسندگی به‌عنوان حرفه و ایده‌پردازی صحبت شد. اما کتاب حرفه: داستان نویس 2، به شکل جدی وارد مبحث نویسندگی می‌شود و می‌کوشد قواعد الزامی این حرفه را آموزش دهد. فرانک ای. دیکسون و‌ ساندرا اسمیت برای این جلد به سراغ موضوع شخصیت‌پردازی، پی‌رنگ و زاویه‌ی دید در داستان‌نویسی رفته‌اند و سعی کردند آن را به شکلی کامل تشریح نمایند. در کتاب پیش‌رو برای هر کدام از این مباحث، چندین جستار وجود دارد که می‌کوشند آن مبحث را از زوایای مختلف توضیح دهند. در این کتاب شما با نقش پی‌رنگ در داستان‌ها، کشمکش در پی‌رنگ، داستان‌های فاقد پی‌رنگ، نحوه‌ی شخصیت‌پردازی، هم‌ذات‌پنداری در شخصیت‌ها و نحوه‌ی انتخاب زاویه‌ی دید آشنا خواهید شد.
سفارش:0
باقی مانده:1

ته جدولی‌ها 2/ راز هفت گل‌به‌خودی

215,000 تومان

در بخشی از کتاب ته جدولی‌ها 2: راز هفت گل به خودی میخوانیم:

بهش گفتم چرا می‌خوای النا رو ببری توی تیم خودتون؟‌ چشم‌های النا چهارتا شد. انگار که سوال خیلی بدی کردم. لوسین خندید. البته دست و پا شکسته گفته بودم چون انگلیسیم زیاد خوب نیست. البته لوسین کاملاً متوجه سوالم شد چون گفت: «اُ‌لَلَه!». بهش نگاه کردم و سعی کردم بفهمم منظورش چیه. نمی‌دونستم اُ‌لَلَه یعنی چی. شاید یعنی جوابت رو نمی‌دم یا هر کی رو دلم بخواد می‌برم تیم خودمون یا شاید اصلاً یعنی به تو مربوط نیستش. شایدم اصلاً معنای خاصی نداره. خلاصه این که گفت و رفت. النا نگام کرد. پرسید:‌ «این چه سوالی بود پرسیدی؟» گفتم: «چی شده حالا؟ مگه فقط تو حق داری با لوسین حرف بزنی؟» النا با تعجب نگاهم کرد.
سفارش:1
باقی مانده:1

بي باد بي پارو

115,000 تومان
فریبا وفی یکی از نویسندگانی است که در اواسط دهه‌ی شصت شمسی داستان‌نویسی را آغاز کرد و به تدریج به یکی از نام‌آوران این عرصه بدل شد. او که از افراد عادی و اتفاق‌های به ظاهر ساده و بی‌اهمیت می‌نویسد، خوانندگان را وا می‌دارد تا با درونیات شخصیت‌هایی که در موقعیت‌هایی خاص قرار گرفته و با یاس، نگرانی و هراس روبرو و متحول شده‌اند آشنا شوند. او که در کارنامه‌ی کاری‌اش مجموعه داستان‌های موفق «در عمق صحنه»، «در راه ویلا» و «همه‌ی افق» به چشم می‌خورد، در مجموعه‌ی «بی‌باد، بی‌پارو» دوازده داستان گنجانده که درون‌مایه‌ی آن‌ها تقریبا یکسان است. شخصیت‌ها که بیشتر زن هستند، با وجود‌آن‌که بیم، نگرانی، خشم و ناکامی زمین‌گیر و کلافه‌شان کرده، تلاش می‌کنند شرایطی به وجود آورند تا در امنیت زندگی کنند. آن‌ها بیش از آن‌که با دیگران حرف بزنند با خود سخن می‌گویند: «خوب شد دنیا به حرف ما گوش نکرد. والا خرابش می‌کردیم. خراب‌تر از چیزی که الان هست.» چنین است که برخی اوقات سلوک‌شان عجیب، مرموز و تکان‌دهنده به نظر می‌رسد: «ذهنم مثل صفحه‌ی سفید شده بود. نه، حتا صفحه هم نبود. خالی خالی بود. هیچ فکری تو کله‌ام نبود. انگار مرده بودم. یک‌دفعه احساس کردم یه کرم داره ذره‌ذره لایه‌های مغزم رو مثل سیب می‌خوره. بعد خواستم داد بزنم. مشتم رو کوبیدم به دیوار. تو عمرم اون‌قدر نترسیده بودم. صدای بلند‌گو رو شنیدم. یکی داشت از مصیبت‌های حضرت زینب می‌گفت. گریه کردم هم برا اون هم برا خودم.»

قلعه ي پرتغالي

5,000 تومان

فهرست

 
  1. ماهی
  2. دم
  3. دست توی عکس
  4. لارک
  5. قباد
  6. هر وقت
  7. قلعه پرتغالی
  8. خانه
  9. موشک
  10. مد
 

برشی از متن کتاب

با احتیاط و زحمت از راه پله ناقص بالا رفتم. روی پشت بام، باد شدیدتر بود. ملافه را باز کردم از دورم و بالای سرم گرفتم. بال می‌زدم. بال می‌زدم و یک لحظه بعد روی مناره نزدیک‌ترین مسجد آن اطراف فرود می‌آمدم. با یک پرواز دیگر تا لب ساحل می‌رسیدم. پشت ساختمان نوساز اداره بندر یا روی سقف سوله گمرک یا چه می‌دانم سقف قدیمی برکه بی بی. هرجا که بلندتر و دورتر بود. جایی که می‌شد شب و دریا را خوب تماشا کرد. ((جای خوبی است این بالا. می‌شود گاهی شب‌ها آمد و شام را هم آورد این‌جا. با رادیو و فلاسک چای!)) باد تندتر شد و همه چیز را به هم پیچید. ملافه را از دستم کشید و لیوان خالی چای را به گوشه‌ای پرت کرد. آهسته تا لب بام رفتم و باز سرک کشیدم. آن پایین، دورتر از آخرین دیواری که آن دورها پیدا بود، صدای سگ‌ها و روباه‌ها پخش بود. موش‌ها جایی دیگر جمع بودند. گاهی از گوشه دیواری پیدا می‌شدند که به سویی می‌دویدند. شاید بو می‌کشیدند. می‌رفتند و بر می‌گشتند و باز می‌رفتند. توده‌ای جوجه تیغی سیاه و چندتایی موش خرمایی بزرگ، از همان‌ها که قیافه ترسان و مهربانی دارند، در وسط خیابان می‌پلکیدند. با پوزه‌های صورتی و مرطوب‌شان سر به هر سوراخی فرو می‌کردند و مرتب دور خودشان می‌چرخیدند ((آه از شب‌های تابستان، آه از شب‌های این تابستان!)) آه از این ماه و خیابان خاکی پر مهتاب. آه از من... من که داشتم می‌دیدم جز ماه که از آن بالا نور می‌پاشید و اصلا هم دست بر نمی‌داشت از نور پاشیدن به روی ماسه و خاک و بلوک و سنگ و پاکت‌های خیس سیمان و دیوار ناتمام سرپله و کف ناهموار جلو حمام و انباری، هر چیزی دیگری که پیدا بود به یک سو می‌رفت. همه می‌رفتند. نگاه نمی‌کردند به آسمان و ستاره راهنما و با این حال مسیرشان را می‌دانستند. می‌رفتند به سمتی که اسکله بود و هر شب این وقت، حتما خاموش و خلوت بود و باد که می‌آمد خلوت‌تر هم می‌شد. ((می‌توانم بپرم. می‌توانم این ملافه سفید را بالای سرم نگه دارم و رو به باد بایستم و هر زمان خواستم بپرم. بپرم روی کپه ماسه‌های آن پایین و بلند شوم و زود بلند شوم و همین که خودم را می‌تکانم، راه بیفتم به سمت جایی که چند ساعت دیگر، وقتی هوا روشن و باز تاریک می‌شد، بمانم و انتظار آمدن لنجی که هر شب آن موقع از بندر می‌آمد و بار و مسافر می‌آورد.

آلابولا

50,000 تومان
کتاب «آلابولا» نوشته‌ی زکریا قائمی است. این رمان پرسرعت و به‌شدت روایی است. قائمی تبحر خاصی در دیالوگ‌نویسی دارد و از توصیف و مکث دور است. فضای سیاسی و اجتماعی‌ای که در اثر ساخته می‌شود با امروز پیوندهای عمیق دارد و رازهای زیادی را آشکار می‌کند. آدم‌های گوناگونی که بر اثر تغییر فضا عوض یا مرموز شده‌اند، رخ می‌نمایند و قهرمان رمان که یک عشق فیلم است می‌خواهد تا ته خط برود. در بخشی از متن کتاب آمده است: ما اتفاقی سه نفر بودیم: یونس، فتحی، ماشال. و اتفاقی از پاییز 58 با هم رفیق بودیم. در خیال‌مان «آرزو داشتم برم، تا به دریا برسم»، اما ورق برگشت و فهمیدیم که «سرنوشتم همینه، من اسیر زمینم.» لابد اگر منتظر بمانیم، چند سال دیگر هرکدام یواشکی پشت یک سررسید یا روی بخار آینه‌ی حمام می‌نویسیم «هیچی باقی نیست ازم.» هیچ‌کدام از ما بعد از سی سال نمی‌داند کجا بود آن شبی که همدیگر را دیدیم، آش‌ولاش، کچل، غریبه. با چشمِ بسته سوارمان کرده بودند، از جایی که نمی‌دانستیم کجاست رفتیم به جایی که هیچ‌وقت نفهمیدیم کجا بوده. رفته بودیم انقلاب کنیم، بعضی‌ها بیش‌ýتر انقلاب کردند، ما را هم منقلب کردند. چندماهی تعطیلات به‌مان خورد: فتحی سه ماه، ماشال چهار ماه و من شش ماه بعد از انقلاب ترخیص شدیم. آخرش رسید به این‌که غلط کردیم، غلط اضافه کردیم. به‌مان گفتند «دیگر از این غلط‌ها نکنید.» ما هم چشم‌مان را بستیم و گفتیم «چشم.»