ماجراهای نارنیا جلد 1، خواهرزاده جادوگر

مسخ و داستان‌های دیگر دربرگیرنده‌ی چندین داستان از «فرانتس کافکا» است که به شما کمک می‌کند تا با دنیای داستانی این نویسنده‌ی مشهور آشنا شوید. بلندترین داستان این مجموعه‌ی خواندنی «مسخ» نام دارد که یکی از مشهورترین آثار قرن بیستم به شمار می‌آید. داستان «مسخ» با یک اتفاق عجیب شروع می‌شود: «گره‌گوار سامسا» صبح از خواب بیدار می‌شود و می‌بیند که به یک حشره‌ی بزرگ تبدیل شده است. این واقعه‌ی غیرمنتظره او و خانواده‌اش را در شوک فرومی‌برد. «گره‌گوار سامسا» که تا قبل از این اتفاق تنها نان‌آور خانواده بود، حالا دیگر نمی‌تواند سر کار برود و خانواده‌اش باید با این شرایط جدید سازگار شوند. این موضوع منجر به تغییرات عمده‌ای در روابط خانوادگی می‌شود. خانواده‌ی سامسا در ابتدا با ترس و ناراحتی نسبت به گره‌گوار واکنش نشان می‌دهند و به تدریج از او فاصله می‌گیرند. شخصیت اصلی داستان به تدریج در اتاقش حبس می‌شود و اعضای خانواده از تعامل با او اجتناب می‌کنند. در حالی که گره‌گوار سعی می‌نماید با شرایط جدیدش کنار بیاید، خانواده‌اش نیز به دنبال راهی برای ادامه‌ی زندگی خود بدون اتکا به او هستند. از میان سایر داستان‌های این کتاب می‌توان به مواردی مانند گروه محکومین، شمشیر، در کنیسه‌ی ما، مهمان مردگان و… اشاره کرد. اگر به داستان‌های فلسفی علاقه‌مند هستید، فرصت مطالعه‌ی کتاب «مسخ و داستان‌های دیگر» را از دست ندهید؛ چرا که به موضوعات عمیقی مانند از خود بیگانگی و فشارهای اجتماعی می‌پردازد.

کتاب پرده‌ي نقره‌اي (جامعه‌شناسي سينما در ايران):بر سر آن است که تحلیلی از معرفی و گسترش سینما، همچون یک نهاد فراغتی، صنعت فرهنگی و هنر ملی، در جامعه و فرهنگ ایران ارائه کند. نخستین مکان نمایش فیلم برای عموم در تهران در 1283 (1904) دو سال پیش از صدور فرمان مشروطیت افتتاح شد. در آن زمان جامعۀ ایران عمدتاً جامعه‌ای روستایی و سنتی بود. نخستین فیلم ایرانی در 1309 در تهران نمایش عمومی پیدا کرد. در سال 1398 جمعاً 72 فیلم داستانی جدید (اکران اول) به‌استثنای فیلم‌های گروه هنر و تجربه نمایش در‌آمد. در این سال ایران کشوری عمدتاً شهرنشین و نیمه‌توسعه‌یافته بود. در طول این دوره نهاد سینما در جامعه و فرهنگ ایران از منازل گوناگون گذر کرده است. کتاب ، تاریخ سینما در ایران را به 7 دوره شامل دوره پیدایش ( اواخر قاجار)، دوره تثبیت ( دوره پهلوی اول)،دوره گسترش ومردمی شدن (1320 تا 1357)، دوره تزلزل جایگاه (1357-1362)، دوره بازسازی( 1362-1370)،  دوره رشد و توسعه ناپایدار (1370-1393)، دوره رونق دوباره محدود(1393-1398) ، تقسیم کرده و فصلی را نیز به دوره کرونا اختصاص داده ووضعیت سینما درایران را تاسال ر1401 تعقیب کرده است . کتاب در این بسترکرونولوژیک به تفصیل به مباحثی مثل تحولات سالن های سینما، مخاطبان سینما، نقش و معنای سیاسی و فرهنگی سینما، سینما ی دیجیتال و تاثیر کرونا بر سینما پرداخته است. افزون بر این ، نویسنده با معرفی مفاهیم نویی همچون سینما ی چند بعدی، گفتمان سینما ،و کارکرد و منزلت آن گام هایی در راستای تئوریزه کردن نگاه جامعه شناسانه به سینما برداشته است .