ماجراهای هنک (جلد 9) – جانمی! مرا به تیم راه دادند

رمان «صومعۀ شمالی» یکی از رمان‌های معروف «جین آستن» ، نویسنده‌ی برجسته‌ی بریتانیایی است که پس از مرگ وی منتشر شد. این رمان با نگاهی طنزآمیز به رمان‌های گوتیک و فرهنگ خواندن کتاب‌های این‌چنینی، یکی از آثار مهم و جذاب آستن به شمار می‌رود. داستان «صومعه شمالی» حول محور کاترین مورلند، یک دختر نوجوان ساده‌دل و مشتاق می‌گردد که همراه با دوستان خانوادگی، آقا و خانم آلن، به شهر بث سفر می‌کند. این سفر، فرصت‌های جدیدی را برای کاترین ایجاد می‌کند تا با جامعه‌ای بزرگ‌تر آشنا شود و تجربه‌های جدیدی کسب کند. در بث، کاترین با دو خانواده آشنا می‌شود: خانواده‌ی تورپ و خانواده‌ی تیلنی. جان تورپ، یک جوان خودشیفته و خودبین است که به کاترین علاقه نشان می‌دهد. از سوی دیگر، هنری تیلنی، یک جوان باهوش و شوخ‌طبع، توجه کاترین را جلب می‌کند. کاترین که به شدت تحت تأثیر رمان‌های گوتیک است، وقتی به دعوت خانواده‌ی تیلنی به صومعۀ شمالی می‌رود، با خیال‌پردازی‌های ناشی از کتاب‌های گوتیک، تصور می‌کند که در این صومعه رازهای تاریک و حوادث ترسناک وجود دارد. اما با گذر زمان، او متوجه می‌شود که زندگی واقعی بسیار متفاوت از داستان‌های گوتیک است. «صومعه شمالی» با نگاه طنز به ژانر گوتیک، نقدی هوشمندانه بر شیوه‌های روایی اغراق‌آمیز این نوع ادبیات ارائه می‌دهد. «جین آستن» از این طریق توانسته است تضاد میان خیال‌پردازی و واقعیت را به نمایش بگذارد و همچنین به موضوعاتی مانند رشد شخصیتی، جوانی و عشق بپردازد.

کتاب پرده‌ي نقره‌اي (جامعه‌شناسي سينما در ايران):بر سر آن است که تحلیلی از معرفی و گسترش سینما، همچون یک نهاد فراغتی، صنعت فرهنگی و هنر ملی، در جامعه و فرهنگ ایران ارائه کند. نخستین مکان نمایش فیلم برای عموم در تهران در 1283 (1904) دو سال پیش از صدور فرمان مشروطیت افتتاح شد. در آن زمان جامعۀ ایران عمدتاً جامعه‌ای روستایی و سنتی بود. نخستین فیلم ایرانی در 1309 در تهران نمایش عمومی پیدا کرد. در سال 1398 جمعاً 72 فیلم داستانی جدید (اکران اول) به‌استثنای فیلم‌های گروه هنر و تجربه نمایش در‌آمد. در این سال ایران کشوری عمدتاً شهرنشین و نیمه‌توسعه‌یافته بود. در طول این دوره نهاد سینما در جامعه و فرهنگ ایران از منازل گوناگون گذر کرده است. کتاب ، تاریخ سینما در ایران را به 7 دوره شامل دوره پیدایش ( اواخر قاجار)، دوره تثبیت ( دوره پهلوی اول)،دوره گسترش ومردمی شدن (1320 تا 1357)، دوره تزلزل جایگاه (1357-1362)، دوره بازسازی( 1362-1370)،  دوره رشد و توسعه ناپایدار (1370-1393)، دوره رونق دوباره محدود(1393-1398) ، تقسیم کرده و فصلی را نیز به دوره کرونا اختصاص داده ووضعیت سینما درایران را تاسال ر1401 تعقیب کرده است . کتاب در این بسترکرونولوژیک به تفصیل به مباحثی مثل تحولات سالن های سینما، مخاطبان سینما، نقش و معنای سیاسی و فرهنگی سینما، سینما ی دیجیتال و تاثیر کرونا بر سینما پرداخته است. افزون بر این ، نویسنده با معرفی مفاهیم نویی همچون سینما ی چند بعدی، گفتمان سینما ،و کارکرد و منزلت آن گام هایی در راستای تئوریزه کردن نگاه جامعه شناسانه به سینما برداشته است .