مادام بواری

آلکس هیوارد، فرزند سفیر کانادا در تهران است. سیاوش، یکی از بچه های محله جوادیه که دست بر قضا، زبان انگلیسی اش خوب است، به آلکس فارسی یاد می دهد. آلکس، ماجرای یک دوره مسابقه فوتبال را در جوادیه از زبان سیاوش می شنود و یک تیم از بچه های کانادایی را برای مسابقه معرفی می کند؛ اما کار به همین جا ختم نمی شود ... تیم هایی از کشورهای دیگر هم از راه می رسند؛ اسپانیا، ایتالیا، ژاپن، چین، سوئیس، آرژانتین، برزیل و ... از عرب های کوچه مروی و بچه های کارگر افغانی هم تیم هایی معرفی می شوند و به تدریج یک جام جهانی کوچک در جوادیه پا می گیرد. آنچه خواندید، خلاصه داستان «جام جهانی در جوادیه» نوشته داوود امیریان است. داوود امیریان متولد 1349 کرمان است و تاکنون بیش از بیست عنوان کتاب نگاشته و جوایز متعددی را هم از آن خود کرده است.

طريق عرفانی معرفت برای اولین بار در تاریخ شرق شناسی، مطالعه کاملی در مورد اندیشه ابن العربی اکنون در دسترس است. ویلیام چیتیک ترجمه ای از بخش های متعددی از کار مجیستر مگنوس را در اختیار ما قرار داده و آنها را در زمینه الهیات خود قرار داده است. بدین ترتیب بسیاری از سوء تفاهم‌هایی که هم در میان مسلمانان و هم در غرب در تفسیر جهان‌بینی عرفانی ابن‌عربی رواج داشته است، برطرف می‌شود. آنماری شیمل، دانشگاه هاروارد ابن عربی هنوز در میان فرقه های صوفیه بازمانده به «شیخ اعظم» معروف است. او که در اسپانیای مسلمان به دنیا آمد، در غرب به عنوان بزرگترین متفکر عرفانی تمدن اسلامی شهرت یافته است. او فیلسوف، متکلم و شاعر بزرگی بود. ویلیام چیتیک گام بزرگی در جهت افشای وسعت و عمق بینش ابن العربی برمی دارد. این کتاب دیدگاه او را در مورد کمال معنوی ارائه می دهد و الهیات، هستی شناسی، معرفت شناسی، هرمنوتیک و روان شناسی او را توضیح می دهد. زبان روشن، بدون محدودیت در اصطلاحات روش شناختی، آن را برای کسانی که با سنت های معنوی دیگر آشنا هستند قابل دسترسی می کند، در حالی که دقت علمی آن برای متخصصان جذاب خواهد بود. این کتاب با بررسی آموزه‌های اصلی ابن‌عربی، به تدریج مهم‌ترین جنبه‌های اندیشه او را معرفی می‌کند و به تعاریف اصطلاحات اساسی او توجه می‌کند. آموزه های او با عبارات ترجمه شده ی بسیاری نشان داده شده است که خوانندگان را با راه های فرعی جذاب زندگی معنوی آشنا می کند که معمولا در شرح ایده های یک متفکر با آنها مواجه نمی شوند. ابن عربی مجاز است دنیای بینایی را که دانشش از آن سرچشمه می گیرد به تفصیل توصیف کند و تعالیم خود را به زبان خود بیان کند.