مادام دولا شانتزی

"مترو" کتابی است که توسط رمان نویس ژاپنی "هاروکی موراکامی" در مورد حمله ی تروریستی با گاز سارین که در سال 1995 در "مترو" توکیو انجام شده است ،نوشته شده است. این کتاب از یک سری مصاحبه با افرادی که تحت تأثیر این حملات قرار گرفته اند ، تشکیل شده و همچنین شامل مصاحبه با اعضای" آوم "، فرقه ی مذهبی مسئول حملات است. "هاروکی موراکامی" امیدوار بود که از طریق این مصاحبه ها ، بتواند بخشی از تاثیرات این حملات را، که رسانه های مهم ژاپن نادیده گرفته اند ، بیان کند و بر تاثیر گذاری این واقعه بر شهروندان معمولی تاکید کند. این مصاحبه ها تقریبا یک سال به طول انجامیده و از ژانویه 1996 شروع شده و در دسامبر همان سال به پایان می رسد و بسیاری از جنبه های جذاب روانشناسانه ی جامعه ی ژاپن را برجسته می کند.او در می یابد که کار، برای بیشتر مصاحبه شوندگان، اولویت بالا و یا اصلی را دارد و همچنین جداسازی ، فردگرایی و عدم ارتباط نیز ، از مضامین قدرتمندی بودند که در بسیاری از مصاحبه ها رایج بود. بسیاری از مصاحبه شوندگان ابراز سرخوردگی از ماتریالیسم در جامعه ژاپن و رسانه ها را کردند و همچنین به ناکارآمدی سیستم واکنش اضطراری در برخورد با حمله اشاره کردند. این کتاب همچنین شامل مقاله ی شخصی "هاروکی موراکامی" در مورد این حملات است. وی در مقاله ی "کابوس کور: ما ژاپنی ها به کجا می رویم؟" ، از عدم موفقیت ژاپنی ها در عبرت گرفتن از این حملات انتقاد می کند و اعتقاد دارد که ژاپنی ها ترجیح می دهند به جای تحلیل علل واقعی و جلوگیری از وقوع حوادث مشابه در آینده ،حمله ی تروریستی را به عنوان یک عمل افراطی توسط گروهی از دیوانگان بدانند.

معرفی کتاب شهروندی نوشته ی کیث فالکس شهروندی به یکی از مهم ترین ایده های سیاسی عصر ما تبدیل شده است. شهروندی ایده ای است که بی درنگ هم حق افراد را برای برخوراری از حقوق به رسمیت می شناسد و هم مسئولیت های جمعیشان را که اداره با ثبات امور بر آنها مبتنی است. در این مرور روشن و جامع، کیث فالکس ریشه های تاریخی و مفهومی شهروندی،معضلات معاصر شهروندی و نیروی رهایی بخش بالقوه اش را برای آینده بررسی می کند از جمله پرسشهایی که نویسنده به آن ها می پردازد عبارتند از: آیا شهروندان می توانند بدون دولت-ملت وجود داشته باشد؟ چه توازنی باید بین حقوق و مسئولیت های ما برقرار باشد؟ آیا ما علاوه بر حقوق فردی باید از حقوق گروهی نیز برخوردار باشیم؟ آیا فرآیندهای جهانی شدن،شهروندی را به یک ایده زاید تبدیل نموده اند؟