مردی به نام اوه

نویسنده در کتاب مهمترین مقوله های مربوط به نظریه را مطرح و بررسی کرده همچنین دیدگاه های گوناگون درباره هر یک را معرفی می کند. او از نقش نظریه در اندیشه درباره ادبیات، هویت انسانی، و قدرت زبان سخن می گوید و از این رهگذر، خواننده را با اندیشه های مربوط به دو دهه گذشته آشنا می کند. نویسنده یادآور می شود: نظریه میل به سلطه را در شما برمی انگیزد: امیدوار می شوید که با خواندن نظریه مفاهیمی را فراچنگ آورید که بتوانید به مدد آنها پدیده هایی را که به شما مربوط میشوند نظم دهید و درک کنید. اما نظریه سلطه را امکان ناپذیر میسازد، علتش هم فقط این نیست که همیشه چیزهای بیشتری هست که باید دانست. علت دیگرش، که دقیق تر... است این است که نظریه خود یعنی چون و چرا کردن در نتایج حاصله و فرضهایی که نتایج بر آنها بنا شده اند. ذات نظریه پنبه کردن رشته هاست، چون در مقدمات و مفروضات تردید میکند، در چیزهایی که فکر می کردید می دانید، بنابراین تاثیرات نظریه قابل پیش بینی نیستند. سلطه پیدا نکرده اید، اما همان جایی هم که قبلا بودید نیستید. در خوانده های خود به طرقی جدید تامل می کنید. پرسشهای متفاوتی دارید که بپرسید، و مفهوم ضمنی پرسشهایی را که در مورد خوانده هایتان مطرح می کنید بهتر درک می کنید. مباحث اصلی کتاب ذیل این موضوعات طرح شده است: نظریه چیستŒ، ادبیات چیست و آیا اهمیت داردŒ، ادبیات و مطالعات فرهنگی، زبان، معنا، تفسیر، فن بیان، بوطیقا، و شعر، روایت، زبان کنشی و هویت، هم ذات پنداری، و سوژه. پیوست کتاب نیز درباره مکتبها و جنبشهای نظری است. واژه نامه فارسی به انگلیسی و نمایه متن در انتهای کتاب آمده است.

از كتاب زبان و مرگ مي‌توان به عنوان «درآمدي درخور به فلسفه» ياد كرد كه نشان از «روش تحليل» كار فكري جورجو آگامبن دارد. او از «امر زباني» به «امر وجودي» نقب مي‌زند و اين‌گونه «راه رهايي» را بر «زمين هستي» بنا مي‌كند. آگامبن از سويي جهان معاصر را تيزبينانه به نقد مي‌كشد و از سوي ديگر نگاهي اميدوار به «اجتماع آينده» دارد. در نوشته‌هاي او از يك طرف به «نقد منفي» برمي‌خوريم كه مشخصه‌ي تفكر اروپايي پس از جنگ است و از طرف ديگر منتقد پرشور و دانايي را بازمي‌يابيم كه با دقت و بصيرتي ژرف هر «سند» به جاي مانده‌ي «سنت» را مي‌كاود و بيش از هر چيز بر امكانات زباني آن سند تاكيد مي‌كند.