مردی در دوردست

کتاب « بوطیقای ژیژک » شامل چهار مقاله نسبتاً مفصل از ژیژک است که به بررسی چهار رکن اندیشه این فیلسوف انتقادی معاصر در حوزه فلسفه ، روانکاوی ، سیاست و سینما می‌پردازد . نویسنده این کار را از خلال ترجمه متن کامل این چهار مقاله کلیدی ژیژک و شرحی بر هر کدام از آنها انجام داده و مفاهیم مغلق فلسفی را به مدد رسانه سینما و با استفاده از گفتمان روانکاوی ساده‌تر و قابل فهم‌تر می‌کند . در واقع نوعی به کارگیری مفاهیم عامه‌پسند در تشریح مطالب فلسفی . اسلاوی ژیژک در اوایل دهه ١٩٧٠ همراه دیگر همفکرانش به گروهی از اندیشمندان فرانسوی مانند لاکان ، دریدا ، آلتوسر و فوکو علاقه‌مند شدند و شروع به ترجمه و انتشار افکار آنان کردند . سه قطب اصلی دستگاه تحلیلی ژیژک سه اندیشمند اروپایی یعنی هگل ، مارکس و لاکان است . ژیژک فیلسوفی رادیکال است که پارادایم‌های ژاک لاکان در روانکاوی ، هگل در فلسفه و کارل مارکس را در سیاست در دستگاه فکری منحصر به فرد خود ترکیب کرده و پیچیدگی ذاتی آنها را با آوردن مصداق‌هایی از فرهنگ عامه و سینما ساده‌تر کرده است .

کتاب‌های «از خشم و هیاهو» و «سمفونی مردگان» از جمله رمان‌هایی هستند که در ادبیات ایران و جهان بسیار ستوده شده‌اند. هر دو رمان ذهن و زمان جامعه خویش را به تصویر می‌کشند و به چرایی‌های بسیار راه می‌برند. این کتاب تأملی است بر زمان و ذهن در این دو اثر، نویسندۀ گزاره‌های جامعه‌شناختی هر دو اثر را می‌کاود و با رمزگشایی از استعاره‌ها و مجازها، مخاطبان را به تأملی دیگر و به بازخوانی هر دو رمان دعوت می‌کند. سال ١٨٨٩ در تاریخ فلسفه، سال تعیین‌کننده‌ای است. در این سال «برگسون» نخستین اثر خود را با عنوان داده‌های بی‌واسطۀ وجدان منتشر ساخت که رسالۀ دکترای او بود. در این اثر برای نخستین بار، برداشتی تازه از مقولۀ زمان مطرح شد. برگسون به دو گونۀ زمان باور داشت. نخست زمان دروغین، ریاضی، مکانیکی یا بدل زمان که وی آن را زمان تقویمی می‌نامید، زمانی که ساعت آن را نشان می‌دهد. و زمان ارزشی و کیفی که او آن را زمان حقیقی می‌خواند و به باورش همان حرکت عقربه‌های ذهن آدمی است. نخستین زمان، امری بیرونی است و تقویم، حرکت زمین، سیارات و اجرام آسمانی آن را تعیین می‌کند و دومین زمان، روندی درونی، ذهنی و روانی است. وقتی می‌اندیشیم، برگذشته‌ای حسرت می‌خوریم، به کشف و شهودی می‌رسیم، به ارزیابی پندار، گفتار و کردار خود در آیینۀ جان می‌پردازیم، با زمان حقیقی سروکار داریم و چون اجازه می‌دهیم زمان بیرونی و تقویمی بر ما عارض شود بی‌آن‌که مجالی برای درنگ فلسفی، چالش جسم با جان، رویارویی درون با بیرون و مواجهۀ زمان کمی و کیفی داشته باشیم، بی‌گمان، معروض زمان تقویمی شده‌ایم. کتاب «از خشم و هیاهو تا سمفونی مردگان» سعی در مقایسه و تطبیق این زمان‌ها دارد.