مردی هست که عادت دارد با چتر بکوبد تو سرم

معرفی کتاب تاریخ فلسفه‌ی راتلج - جلد اول: از آغاز تا افلاطون

کتاب تاریخ فلسفه‌ی راتلج - جلد اول: از آغاز تا افلاطون، فلسفه‌ی پیشاافلاطونی و افلاطونی را مرور می‌کند و مهم‌ترین مکتب‌های فکری آن برهه را تشریح می‌نماید. مباحث کتاب به قرن ششم تا چهارم پیش از میلاد اختصاص دارد و ایده‌های شاخص یونانی همچون ایونی، فیثاغورثی، سوفسطایی، اتم‌گرایی، اخلاق سقراطی، و متافیزیک و روانشناسی افلاطون را معرفی می‌کند. این کتاب بخش اول مجموعه‌ی ده‌جلدی راتلج است و سی. سی. تایلور ویراستاری آن را بر عهده داشت.

درباره‌ی کتاب تاریخ فلسفه‌ی راتلج - جلد اول: از آغاز تا افلاطون

کتاب تاریخ فلسفه‌ی راتلج - جلد اول: از آغاز تا افلاطون (Routledge History of Philosophy Volume I) مرور تاریخ فلسفه‌ی غرب را از زمان مکتب ایونی آغاز می‌کند و تا دو و نیم قرن بعد ادامه می‌دهد. در این جلد، به مکاتب فلسفی پیشاافلاطونی و افلاطونی نیز پرداخته می‌شود و به شکلی ساده ایده‌های اصلی آنان مطرح می‌گردد. تا قرن‌ها پیش از میلاد، تمام دنیا و هستی بر پایه‌ی اسطوره‌ها می‌گشت. انسان‌ها که قادر نبودند برای بسیاری از پدیدهای طبیعی پیرامونشان توضیحی پیدا کنند، همه‌چیز را به خدایان نسبت می‌دادند و سعی می‌کردند این‌چنین این وقایع را توجیه کنند، اما در قرن ششم پیش از میلاد برای اولین بار تصور دیگری شکل گرفت. چند اندیشمند یونانی به این نتیجه رسیدند که شاید خیلی از اتفاقات مبنایی ماتریالیستی و فیزیکی داشته باشند و الزاماً ساخته‌ و پرداخته‌ی خدایان نباشند. ایونی‌ها، برخلاف گذشتگان که کیهان را با غول‌ها و تایتان‌ها تصور می‌کردند، به دنبال عناصری ثابت و پایه‌ای و فرآیندهایی بودند و می‌خواستند کائنات را در قالب آن‌ها بیابند. این دیدگاه فیزیکی دقیقاً مقابل نگاه اسطوره‌پرور گذشته بود و می‌کوشید بر مبنای مشاهده و پیش‌بینی عمل کند. طالس، اناکسیمندر و انکسیمانوس از مهم‌ترین چهره‌های مکتب ایونی محسوب می‌شدند. بسیاری از تاریخ شناسان، ایونی‌ها را پایه‌گذار و شروع‌کننده‌ی مفهوم فلسفه می‌دانند. پس از سنت کیهان‌شناسی ایونی، به‌مرور نحله‌های فکری دیگری هم در یونان پا گرفت. مکتب‌های فیثاغورث و هراکلیت از جمله مهم‌ترین اندیشه‌هایی بودند در سده‌ی پنجم ظهور کردند، ایده‌های ایونی را بسط دادند و حتی مسائل جدیدتری مثل زبان و واقعیت را هم مطرح کردند. اما در سده‌ی پنجم دو فیلسوف بزرگ ظهور کردند که نه‌فقط بر دوران خود، که بر تمام اندیشه‌های پس از خود نیز تأثیر گذاشتند؛ سقراط و پارمنیدس. پارمنیدس آغازگر بحث تجربه‌گرایی و خردباوری بود و سقراط هم موضوع اخلاق را پیش کشید تا تحول بزرگی در فلسفه به وجود آورَد. گرچه سقراط اثر مکتوبی از خود به‌جای نگذاشت، اما شاگرد بزرگ او، افلاطون، راوی بسیاری از ایده‌های استادش شد. افلاطون اما خود به طیف وسیعی از موضوعات علاقه داشت و در مورد آن‌ها فلسفه‌ورزی می‌کرد؛ از کیهان‌شناسی تا هنر، از سیاست تا اخلاق. می‌توان گفت او چکیده‌ای از تمام اندیشه‌ورزان پیش از خود بود و توانست بسیاری از ایده‌های پیشین را شرح و بسط دهد. کتاب تاریخ فلسفه‌ی راتلج - جلد اول: از آغاز تا افلاطون، در ابتدا پولیس و ایونی‌ها را معرفی و پس‌ازآن در مورد هراکلیت، امپدوکلس، فیثاغورثی‌ها، اتم‌گرایان و سوفسطایی‌ها سخن می‌گوید. در ادامه نیز به سقراط و مسأله‌ی اخلاق او می‌پردازد و آن را تفسیر می‌نماید. بخش‌های پایانی کتاب هم به نظرات، افکار و مباحث افلاطون در حوزه‌های مختلف، از متافیزیک تا زیبایی‌شناسی، اختصاص یافته و ایده‌های متنوع او مرور می‌شود.

«والتر»، راوی اول‌شخص داستان، کارمند باسابقه و کاربلد یک شرکت بیمه در کالیفرنیا است. او روایتش را با این جملات آغاز می‌کند:

«با ماشین رفتم گلِندل تا سه‌تا راننده‌ی کامیونِ تازه به بیمه‌نامه‌ی یه شرکت آبجوسازی اضافه کنم که مورد تمدیدیه‌ی هالیوودلند یادم اومد. گفتم اون‌جا هم برم.

این جوری شد که پا گذاشتم تو اون «خونه‌ی مرگ»، درباره‌ش تو روزنامه‌ها خونده‌ین. وقتی من دیدمش اصلا شبیه «خونه‌ی مرگ» نبود. صرفاً یه خونه به سبک اسپانیایی بود، شبیه باقی‌شون تو کالیفرنیا، دیوارهای سفید، سقفِ سفالی قرمز، یه طرفش حیاط.»

این جملات آغازین، با ضرب‌آهنگ مناسبی که دارد بدون شک خواننده‌ی علاقمند را سریعاً به داخل داستان می‌کشاند و البته حاوی چند نکته‌ی مهم نیز هست. اول اینکه شخصیت اصلی همانگونه که در حال انجام امور متداول و روزمره‌ی خود است؛ همچون ته‌سیگاری که در جوی کنار خیابان روی آب حرکت می‌کند، ناگهان داخل گردابی می‌شود که سرنوشت او را تغییر می‌دهد.

این نوع وارد شدن به ماجرا یا به عبارتی تخطی از محدوده‌های حرفه‌ای یا قانونی یا اخلاقی را در عمده‌ی آثار این سبک می‌بینیم، مثلاً در رمان قبلی همین نویسنده یعنی «پستچی همیشه دوبار زنگ می‌زند». در آنجا هم شخصیت اصلی ناخواسته و اتفاقی وارد مکانی می‌شود که به قول خودش بتواند غذای مجانی گیر بیاورد اما در واقع وارد مسیری می‌شود که او را به یک قاتل تبدیل می‌کند.

نکته دوم مکمل نکته اول است! اگر در اولی ما با شخصیت‌هایی روبرو هستیم که قبل از ماجرا شبیه آدم‌های معمول دیگر هستند (گانگستر و جانی بالفطره نیستند) در دومی با مکان‌هایی روبرو می‌شویم که با مکان‌های مشابه دیگر تفاوتی ندارند.

در اینجا خانه‌ی مرگ با آن توصیفاتی که در روزنامه‌ها به آن پرداخته شده کاملاً همان است که در مناطق مشابه وجود دارد و این‌طور نیست که یک محیط به‌صورت مستقل بتواند جرم و جنایت بزایاند.

حال اگر آدم همین آدمِ معمول است و محیط هم همان، چه چیز یا چیزهایی موجبات وقوع «قتل» را فراهم می‌کند!؟ در ادامه به این داستان بیشتر خواهم پرداخت.

پیش از آن همانند کتاب «پستچی...» لازم است بگویم کار نویسنده حداقل در این دو کتاب به‌گونه‌ایست که انگار هیچ چیز اضافه‌ای وجود ندارد؛ نثری بدون حشو و زواید و کاری فاقد گوشه‌های تیز که خواننده را اذیت کند. لذا این کتاب را به علاقمندان داستان‌های جنایی توصیه می‌کنم.

در واقع اگر بخواهیم در مقابل این پرسش که «سبک نوآر چیست؟» خودمان را به دردسر نیاندازیم، یک راه‌حل این است که بگوییم همین دو کتاب را بخوانید تا با مختصات این سبک آشنا شوید! شخصیتی تنها که قهرمان نیست، به خاطر جاه‌طلبی و اعتماد به نفس بالا در مقابل محرک‌هایی نظیر طمع و اغواگری، از محدوده‌های اخلاقی و قانونی خارج شده و در جهنمی خودساخته فرو می‌رود و رویای آمریکایی به تراژدی آمریکایی تبدیل می‌شود.