مطرود و دو داستان ديگر

از کتابهای «مجموعه تاریخ جهان» کتاب دیگری که به برده‌داری و تاریخ آن اختصاص دارد، منتشر می‌شود. این مجموعه که از طرف دانشجویان و دانش‌آموزان مورد استقبال زیادی قرار گرفت، رویدادهای مهم تاریخی را با زبانی ساده و قابل فهم برای علاقه‌مندان توضیح می‌دهد. در کتاب «تاریخ برده‌داری»، از برده‌داری به عنوان پدیده‌ای جهانگیر یاد شده که تمامی ملت‌ها و نژادها هیچ گاه از آن جدا نبوده‌اند چرا که تاریخ برده‌داری مرز نژادی یا جغرافیایی نمی‌شناسد. کتاب تاریخ برده‌داری واژه برده (Slave) را از ریشه اسلاو (Slav) دانسته و توضیح داده که نام قوم و اجداد گروهی از مردم در اروپای مرکزی و شرقی بوده که از قرن پنجم تا سیزدهم به شدت و دفعات زیادی مورد حمله قرار می‌گرفتند و به بردگی گرفته می‌شدند. «تاریخ برده‌داری» ١٣٤ صفحه است و به احتمال زیاد در نمایشگاه نوزدهم کتاب عرضه خواهد شد.

آبراهام لینکُلن، در ٢٢ فوریه ١٨٦١، کمى پس از آن‏که به عنوان شانزدهمین رئیس‏جمهور ایالات متحده بر سر کار آمد، در «تالار استقلال» در فیلادلفیا یک سخنرانى‏ایراد کرد که در بخشى از آن گفت: من هیچ گاه به لحاظ سیاسى احساسى نداشته‏ام که ازنظرات ابراز شده در اعلامیه استقلال برنخاسته باشد. اغلب به زحماتى اندیشیده‏ام که‏افسران و سربازان ارتش در کسب این استقلال متحمل شدند. اغلب از خودم پرسیده‏ام‏که این چه اصل یا ایده بزرگى بود که این اتحاد گروه ایالت‏هارا براى چنین مدت‏درازى استوار نگه داشته است. وقتى مردى با چنان فراست و شرافت درخشان به یک سند سیاسى خاص چنین ابرازدین مى‏کند، بیانگر عظمت آن سند و مؤلف آن است. لینکلن به راستى براى مردى که‏اعلامیه استقلال را نوشت، یعنى توماس جفرسون، ارج و احترام والایى قایل بود. لینکلن مى‏دانست انقلابى که باعث پیدایش ایالات متحده شد حاصل کوششى‏ دسته‏‌جمعى بود، و نیازمند «زحمات» نه تنها «افسران و سربازان»، بلکه‏قانونگذاران، مغازه‏داران، کشاورزان، و بى‏شمارى دیگران نیز بود. با این حال «اصل یاایده بزرگ» پشت این انقلاب را یک مرد در چند ماده جاویدان بیان داشته است. جفرسون، در سندى که استقلال آمریکا را به جهان اعلام داشته بود، موفق شده بودجوهره اصلى آرزوهاى انسان را براى آزادى، سلوک عادلانه، و خودمختارى بگنجاند.او با انجام دادن این کار، خود را به مثابه شخصیتى والا و مورد ستایش براى نسل‏هاى‏آینده تثبیت کرد. لینکلن نیز به یقین از جهتى به جفرسون به همین گونه مى‏نگریست -فراتر از صرفاً یک انسان، به مثابه یک نماد، شاید نماد آمریکایى نمونه. «جالب‏آن‏که بعدها زمانى فرا رسید که به خود لینکلن نیز به همین شیوه نگریسته مى‏شد.»