مفاهیم روانکاوی هیستری

معرفی کتاب محموعه اشعار محمد علی بهمنی “محمدعلی بهمنی”، از شاعران مطرح و توانای معاصر است که شعر گفتن را از همان کودکی و نوجوانی آغاز کرد. در آن دوران، “فریدون مشیری” مسئولیت یک صفحه ی شعر و ادب با عنوان هفت تار چنگ را در مجله ی روشنفکر بر عهده داشت و آشنایی “محمدعلی بهمنی” با “فریدون مشیری” که در چاپخانه صورت گرفته بود، منجر به این شد که شعری از او در مجله ی روشنفکر به چاپ برسد. از همان زمان، اشعار “محمدعلی بهمنی” به صورت پراکنده در نشریه ها و مجلات مختلف ایران منتشر شده است اما در اثر پیش رو، مجموعه ی دفاتر و اشعار او تحت عنوان “مجموعه اشعار محمدعلی بهمنی”، یکجا و در قالب یک کتاب در اختیار مخاطب قرار گرفته است. این اثر با مجموعه ی “باغ لال” از “محمدعلی بهمنی” آغاز می شود و در ادامه مجموعه های “در فصل عطسه های پیاپی”، “در بی وزنی”، “لحظه های شماره شده”،”دغدغه های ثبت شده”، “امانم بده”، “فصلی دیگر” و “گاهی دلم برای خودم تنگ می شود” آمده است. بعد از این قسمت مثنوی های “محمدعلی بهمنی” قرار گرفته که شامل مثنوی “پدر”، “مست”، “چراغ”، “سکوت”، “اخوان رفت” و “هفت پشت عطش” می باشد. در ادامه مجموعه اشعار “شاعر شنیدنی ست”، “این خانه واژه های نسوزی دارد”، شش شعر با عنوان های سرکنگی یک تا شش، “چتر برای چه؟! خیال که خیس نمی شود”، “من زنده ام هنوز و غزل فکر می کنم” با بیست و هشت شعر و “تنفس آزاد با پنجاه و نه شعر در “مجموعه اشعار محمدعلی بهمنی” منتشر شده اند. کتاب پیش رو که بیش از هشتصد صفحه از آثار شاعر را دربردارد، حاصل بیش از چهار دهه فعالیت “محمدعلی بهمنی” در زمینه ی شعر و غزل را یکجا در اختیار مخاطب قرار می دهد. . . .

هدف این کتاب «توان عمل : آرنت با دلوز و گواتری» ایجاد یک مبنای نظری است که بر اساس آن می‌توانیم گزارش‌هایی از کنش را در قالب گروه‌های ناهمگون متشکل از موجودات انسانی و غیر انسانی ارائه دهیم. این گزارش‌ها تمایل به تصور کنش را صرفا برحسب انسانیت و فردیت، چه افراد انسانی یا گروه‌هایی از افراد انسانی را شامل میشود. اگرچه بیشتر نظریه‌های کنش این واقعیت را تصدیق می‌کنند که کنش‌ها به صورت مجزا اتفاق نمی‌افتند، نظریه کمی به توسعه جنبه‌های غیرفردگرایانه کنش اختصاص داده شده است، با در نظر گرفتن عناصر موقعیت‌هایی که ما می‌توانیم در آنها عمل کنیم. گرایش به تمرکز فکر در مورد عمل بر جنبه های ارادی و عمدی آن به این دلیل است که این موارد الزامات لازم برای ارتباط اخلاقی و سیاسی یک عمل تلقی می شوند. اهمیت ظرفیت‌های ما برای تحت تأثیر قرار گرفتن و ویژگی‌های غیرارادی که به کنش کمک می‌کنند، زمانی که ما کنش را صرفا بر اساس فردیت مستقل که در بحث‌های اراده آزاد مطرح می‌شود، نظریه‌پردازی می‌کنیم، نادیده گرفته می‌شوند. بنابراین، این تز تلاش می‌کند نشان دهد که وقتی کنش به شیوه‌ای انسان‌گرا و فردگرایانه نظریه‌پردازی می‌شود، ویژگی‌های مهم اخلاقی و سیاسی موقعیت‌های زیسته نادیده گرفته می‌شوند. در تبیین برخی از راه‌هایی که ظرفیت‌های کنش توسط ظرفیت‌های تأثیرپذیری تشکیل می‌شوند، می‌توان جایگاهی فراتر از انسان و غیر از عناصر انسانی در فلسفه‌های عمل ایجاد کرد. . .