مهارتهای آموزشی و پرورشی

مجموعه کتاب های کارآگاه سیتو و دستیارش چین می ادو در این مجموعه داستان پلیسی که برای سنین شش تا ۱۴ سال مناسب است، کارآگاه سیتو که بسیار شکمو نیز هست، در «اداره پرونده‌های عجیب، مرموز و خیلی سخت» فعالیت می‌کند و به کمک دستیار باهوش چینی‌اش، چین می‌ادو در هر کتاب به یک مسئله و معما می‌پردازد. هرکتاب این مجموعه از یکدیگر متمایز هستند و کتاب پایانی شامل سه پرونده ویژه است که با حل آن مجموعه به انتها می‌رسد. رمان‌ها و مجموعه داستان‌های با ژانر پلیسی و معمایی برای مخاطب کودک و نوجوان در ایران به ندرت پیدا می‌شود و این مجموعه می‌تواند نیاز سنین پایین را برای خواندن داستان‌هایی با معماهای ساده و پیچیده برطرف کند. آنتونیو ایتوربه، روزنامه‌نگار ۴۹ ساله ساکن شهر ساراگوسای اسپانیا است و مجموعه کتاب «پرونده‌های کارآگاه سیتو و دستیارش چین می‌ادو» نخستین کتاب‌های او در زمینه کودک و نوجوان است که در طی سالهای ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۱ توسط انتشارات اسپانیایی ادبه (EDEBE) به چاپ رسید. ایتوربه در ابتدا این داستان‌های پلیسی را برای فرزندان خود که در آن زمان کوچک بودند، نوشت و پس از چاپ هم مورد استقبال خوانندگان قرار گرفت. وی پس از این یک مجموعه رمان سه‌گانه دیگر در مورد آشویتز به چاپ رساند که برای مخاطبان نوجوان است. الکس اومیست نیز تصویرگر این مجموعه و ساکن شهر بارسلون، پیش از این کتاب‌های کودک و نوجوان زیادی را به تصویر کشده است، اما مجموعه کارآگاه سیتو آخرین و محبوب‌ترین مجموعه تصویرگری او است. وی همچنین در سال ۲۰۱۰ جایزه جهانی لاتین «اپل‌لس مستر» را بخاطر طراحی‌های خلاقانه‌اش در بخش کودک و نوجوان دریافت کرده است.  

برشی از متن کتاب

شی واوا گفت: بهره وری. کلمه ش اینه. همه مان گفتیم: بهره... چی چی؟ پیپو شی واوا با غرور تکرار کرد: به ره و ری. موهایش را که بالا زده بود، دوباره مرتب کرد. تمام حیوانات بخش جنوبی باغ وحش سردرگم و متعجب او را نگاه می کردند. یکی گفت: خب یعنی چی؟ شی واوا گفت: خیلی ساده ست. مثلاً تو! به پرث تنبل اشاره ای کرد. تو یه... یکی گفت: یه تنبـ... شی واوا پرید وسط حرفش و گفت: یه حیوون میمون شکل عجیب و غریب هستی. حالا بی خیال. هر چی هستی. اصل ماجرا اینجاست که چی کار بلدی بکنی؟ تنبل گفت: من؟... خب... بلدم بخوابم. شی واوا گفت: بخوابی؟ ای تنبل! باید کار درست و حسابی بکنی. کاری که باعث بشه سودی به باغ وحش برسه. همه مان دوباره پرسیدیم: سووووووود؟ شی واوا گفت: از درخت بیا پایین. این جارو رو بگیر و همه ی باغ وحش رو جارو بزن. می خوام یه ساعت دیگه همه جا از تمیزی برق بزنه ها. پرث تنبل مکثی کرد. موکاکالا رفت طرفش. همین که رفت طرفش و نگاه تندی به پرث انداخت، حیولان بیچاره از درخت آمد پایین. تند تند کف زمین را جارو کرد. شی واوا فریاد زد: تو! تو کرگدن پیر! معلوم است که جوابش را ندادم. اسم من کارآگاه کرگدن است... نه کرگدن پیر. او هم این را می دانست. گفت: دارم با تو حرف می زنم پیر مرد! با تو و اون پرنده ی احمقی که روی شونت نشسته. گوش هاتون سنگینه؟ طوطی پلیسه زد زیر خنده و گفت: ها ها ها ها! شنیدی کرگدن جون؟ گفت پرنده ی احمق! اگه با من این طوری حرف می زد ناراحت می شدم... حسابی ناراحت می شدم... وایسا ببینم!... من که نشستم رو شونه ی تو... اون حرف رو به من زدی. من احمقم؟ پیپو خیلی آرام آمد طرف ما. دیدم که کلید کوچولو را با روبانی به گردنش بسته و کلیده دارد تکان تکان می خورد. شی واوا گفت: مردم اصلاً دوست ندارن پول بدن و کرگدنی رو تماشا کنن که توی حوض گلش وامیسته یا می شینه. با خودم گفتم: آخ آخ آخ! حوض گِل عزیزم! چقدر دوست داشتم الان مشغول گل بازی بودم و پاهام رو کرده بودم توی گِل! شی واوا گفت: حیوون های آروم و سنگین و پیر اصلاً خوب نیستن. می خوام حسابی تکون بدین. تکون بخورین. تحرّک... کلمه ش همینه. بینسنتینا فیله از روی سادگی پرسید: ولی مگه کلمه هه بهره وری نبود؟ پیپو گفت: چیزه... بهره وری و تحرّک. این ها دو کلمه ان. حسابی کلافه شده بود، گفت: فکر کنم خیلی وقت ببره که دوباره این باغ وحش رو سرسامون بدم. همه مان دوباره پرسیدیم: سر و... چی چی؟