موش کتابخانه 4… دیدار از موزه

معرفی کتاب عربستان از درون نوشته ی رابرت لیسی‏‫ همه چیز اینجاست-اسلام، شجره خانواده، دریایی از نفت و پول مناسب، دسیسه کاخ... این یک درام عالی و یک داستان حماسی است.»-تام بروکاواگرچه عربستان سعودی در یکی از غنی ترین ذخایر نفتی در جهان قرار دارد، اما پانزده نفر از 19 هواپیماربای 11 سپتامبر را نیز تولید کرد. در این کتاب بسیار مهم، روزنامه‌نگار رابرت لیسی از سال‌ها دسترسی به همه حلقه‌های جامعه سعودی استفاده می‌کند و به خوانندگان کامل‌ترین تصویری را که تاکنون از سرزمینی که در میان جهان‌های قرون وسطایی و مدرنیته است، می‌دهد. با حرکت از تصرف خونین مسجد جامع مکه در سال 1979، از طریق جنگ خلیج فارس، به روابط ظریف ایالات متحده و عربستان در جهان پس از 11 سپتامبر، این کتاب تاریخ اخیر را زنده می کند و داستانی قدرتمند از یک کشور ارائه می دهد. کشوری که یاد بگیرد که چگونه با خودش در جنگ نباشد.رابرت لیسی روزنامه‌نگار بریتانیایی و نویسنده کتاب‌های پرفروش پادشاهی، عظمت و فورد: مردان و ماشین است. در سه سال گذشته او زمان خود را بین عربستان سعودی و لندن برای تحقیق در مورد این کتاب تقسیم کرده است. او بینش‌های نافذی درباره کشور پیچیده عربستان سعودی ارائه می‌کند. با در نظر گرفتن خواننده از تصرف دراماتیک مسجد الحرام در جده در سال 1979 تا تعمیق روابط ایالات متحده و عربستان در طول جنگ خلیج فارس و بیگانگی فزاینده بنیادگرایان رادیکال مانند اسامه بن لادن، لیسی تصویری بی رنگ از کشوری ارائه می دهد که در آن سرکوب وجود دارد. بومی است و دین بر همه چیز حاکم است. از طریق گفتگو با طیف وسیعی از سعودی‌ها، از شاهزادگان و سفیران گرفته تا مردان و زنان در خیابان، داستان «عربستان از درون » داستان مردمی است که سعی می‌کنند جدایی‌طلبی مذهبی گذشته را با دنیایی که به سرعت در حال تغییر هستند، آشتی دهند.

بخشی از کتاب مطرود و دو داستان دیگر شهر را درست نمی‌شناختم، شهر محل تولدم و محل اولین گام‌هایم در این جهان، و بعد گام‌های دیگرم، آن‌چنان پُرشمار که گمان می‌کردم همهٔ ردپاهایم گم شده، اما اشتباه می‌کردم. چه کم بیرون می‌رفتم! گه‌گاه پشت پنجره می‌رفتم، پرده‌ها را کنار می‌زدم و بیرون را تماشا می‌کردم. اما بعد تندی برمی‌گشتم به کنج اتاق، به سوی تخت‌خواب. در این هوایی که محاطم کرده بود احساس ناخوشی می‌کردم، احساس گمگشتگی در برابر هرج‌ومرج چشم‌اندازهای بی‌شمار. اما همچنان می‌دانستم در این برهه چه‌طور عمل کنم، در مواقعی که کاملاً ضروری بود. اما اول چشم چرخاندم به سوی آسمان، همان جا که به ما مدد می‌رساند، که هیچ مسیری در آن نیست، که انسان در آن آزادانه پرسه می‌زند، همچون در برهوت، و هیچ‌چیز سد نگاهت نمی‌شود، هر جا که چشم بگردانی، مگر حدودوثغور خودِ نگاه. سرِ آخر ملال‌آور می‌شود. بچه که بودم گمان می‌کردم زندگی وسط دشت چه خوب است، و رفتم به خلنگ‌زار لونِبورک۱ با فکر دشت رفتم به خلنگ‌زار. خلنگ‌زارهای نزدیک‌تر دیگری هم بود، اما صدایی مدام به‌ام می‌گفت، خلنگ‌زار لونِبورک به کارت می‌آید. به‌حتم عامل ۲lüne در این ماجرا مؤثر بود. از قرار معلوم خلنگ‌زار لونِبورک به‌هیچ‌وجه رضایت‌بخش نبود، به‌هیچ‌وجه. ناامید به خانه آمدم، و درعین‌حال آسوده‌خاطر. بله، نمی‌دانم چرا، اما هیچ‌وقت ناامید نشده‌ام، اغلب در روزهای نخست ناامید می‌شدم، بدون آن‌که هم‌زمان، یا اندکی بعد، آسودگی خاطر انکارناپذیری احساس کنم.