موهبت روان درمانگری

معرفی کتاب کیفیت زندگی بحث "کیفیت زندگی" در ارزیابی اقتصادی و اجتماعی و همچنین در سیاست های عمومی ، قانون گذاری اجتماعی و برنامه های جامعه، مقوله ای بسیار حائز اهمیت است. با این حال ، شاخص های معمول موفقیت اقتصادی مانند درآمد سرانه در بهترین حالت، معیارهایی خام برای ارزیابی "کیفیت زندگی" هستند. نیاز شدیدی به کاوش سیستماتیک محتوا ، میزان دسترسی و ارتباط مفهوم "کیفیت زندگی"، روش های ملموس و قابل استفاده ساختن آن روش ها، احساس می شود.کتاب "کیفیت زندگی" نوشته ی "مارتا نوسباوم" و "آمارتیا سن" مجموعه ی مقالاتی را ارائه می دهد که در آن چالش های پیش روی برخی از اقتصاددانان و فلاسفه ی برجسته را به همراه تحقیقات گسترده ای ارائه می دهد. مقاله های کتاب "کیفیت زندگی" از "مارتا نوسباوم" و "آمارتیا سن" شامل مواردی است که در همایش "وایدر" توسط این دو محقق انجام شد. این کتاب یک بررسی چندجانبه از تلاش های اخیر برای جایگزینی درآمد و خدمات با مفهوم توانایی، و همچنین کاوش در روایات کلاسیک ارسطویی از شکوفایی انسان می باشد که چشم اندازی از ارزیابی "کیفیت زندگی" مبتنی بر قابلیت و توانایی را ارائه می دهد. برخی از مشکلات اساسی متودولوژیک از جمله نسبی گرایی فرهنگی و سودمندی به عنوان معیار مزیت نیز مورد بررسی قرار می گیرد. احتمالات کاربردی در زمینه مشکلات مهم عملی ، مانند اصلاح نابرابری های مبتنی بر جنسیت ، تعیین اولویت های پزشکی و ارتقا سطح زندگی از دیگر موارد مورد بحث در این کتاب است و به صورت کلی می توان گفت اثر ارائه شده از "مارتا نوسباوم" و "آمارتیا سن" نقش عمده ای در درک و استفاده از ایده ی "کیفیت زندگی" ایفا می کند.

معرفی کتاب قصه های بهرنگ صمد بهرنگی (2 تیر 1318 9 شهریور 1347)، معروف به بهرنگ، داستان نویس، محقق، مترجم، و شاعر ایرانی بود. معروف ترین اثر او داستان «ماهی سیاه کوچولو» است. بهرنگی در 1339 نخستین داستان منتشر شده اش را با عنوان «عادت» نوشت. که با «تلخون» در سال 1340، «بی نام» در 1342، و داستان های دیگر ادامه یافت. او ترجمه هایی نیز از انگلیسی و ترکی استانبولی به فارسی و از فارسی به ترکی آذربایجانی (از جمله ترجمه شعرهایی از «مهدی اخوان ثالث»، «احمد شاملو»، «فروغ فرخزاد»، و «نیما یوشیج») انجام داد. تحقیقاتی نیز در جمع آوری فولکلور آذربایجان و نیز در مسائل تربیتی از ایشان منتشر شده ، برخی از آثار «صمد بهرنگی» با نام مستعار چاپ شده است. از جمله نامهای مستعار ایشان می توان به: «ص. قارانقوش»، «چنگیز مرآتی»، «صاد»، «داریوش نواب مراغی»، «بهرنگ»، «بابک بهرامی»، «ص. آدام»، و «آدی باتمیش» اشاره کرد. صمد در سال 1318 در محله چرنداب شهر تبریز به دنیا آمد. پدرش زهتاب بود. پس از تحصیلات ابتدایی و دبیرستان، در مهر 1334 به دانشسرای مقدماتی پسران تبریز رفت، که در خرداد 1336 از آنجا فارغ التحصیل شد. از مهر همان سال آموزگار بود، و تا پایان عمر در «آذرشهر»، «ممقان»، «قاضی جهان»، «گوگان»، و «آخی جهان» در استان آذربایجان شرقی، تدریس کرد. در مهر 1337 برای ادامه تحصیل در رشته زبان و ادبیات انگلیسی، به دوره ی شبانه «دانشکده ادبیات دانشگاه تبریز» رفت، و هم زمان با آموزگاری، تحصیلش را تا خرداد 1341 و دریافت گواهی نامه پایان تحصیلات ادامه داد. وی در کتاب «کندوکاو در مسائل تربیتی ایران» کلمات عربی به عاریت گرفته شده از عربی را، بخش بزرگی از اشتراک زبان های رایج ایرانی از جمله ترکی آذری با فارسی دانسته است مثل قارچ زاده نشدم بی پدر و مادر، اما مثل قارچ نمو کردم، هر جا نمی بود به خود کشیدم و شدم معلم روستاهای آذربایجان،پدرم می گوید اگر ایران را بین ایرانیان قسمت کنند، از این بیشتر سهم تو نمی شود. ” این سخن صمد است، معلم کودکان، قصه نویس بچه ها، انسانی که غمخوار کودکان برهنه پا بود و دغدغه اش آموختن به آنها و بالنده تر کردنشان، صمد دیر نپائید، جوان بود که ارس همان رودخانه ای که به آن عشق می ورزید، جانش را ستاند و دغدغه هایش ماند برای بازماندگان. اما دریغا که کسی همانند صمد بهرنگی نه آمد و نه شد…