توتالیتاریسم فرهنگی" اثری است به قلم "نظام بهرامی کمیل"، که در آن "از فاشیسم تا پوپولیسم در فرهنگ و هنر" را مورد بررسی قرار می‌دهد. کمتر دیده شده که کتابی درباره سیاست‌های فرهنگی و هنری دولت های توتالیتر در قرن بیستم به نگارش درآید اما اثر پیش رو، با چنین محتوایی در قالب یک پیشگفتار و سه گفتار به خوانندگان ارائه شده است. میان استبداد سنتی و دیکتاتوری مدرن یا رژیم‌های توتالیتر تفاوت‌هایی وجود دارد که "نظام بهرامی کمیل" آنها را در این اثر برمی‌شمرد. وی در پیشگفتار، استبداد شرق و دیکتاتوری غرب را مقایسه کرده و بعد از بازنمایی تفاوت‌هایشان، نشان می‌دهد که هر دوی اینها از تمامیت‌خواهی در قرن بیستم متفاوت هستند. گفتار نخست کتاب "توتالیتاریسم فرهنگی" به بررسی مولفه های نظری، فلسفی، سیاسی و به ویژه فرهنگی فاشیسم و همچنین موضوعاتی مانند سینما، آموزش و پرورش، معماری، ورزش و خانواده در عصر فاشیسم می‌پردازد. از آنجایی که فاشیسم در اینجا به طور گسترده در نظر گرفته شده است، این بخش شامل سیاست فرهنگی آلمان نازی، بلشویسم در اتحاد جماهیر شوروی و انقلاب فرهنگی مائو در چین می‌باشد. خواننده در گفتار دوم با موضوع پوپولیسم و مولفه های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی آن آشنا می‌گردد. نویسنده در جداسازی پوپولیست‌ها از دموکرات‌ها، تمایز کلیدی بین دموکراسی، پوپولیسم و فاشیسم را این مساله می‌داند که دموکراسی به دنبال جلوگیری از تثبیت قدرت در دست یک شخص، گروه یا حتی اکثریت می‌باشد؛ پوپولیسم، از سوی دیگر، توجهی به تمرکز قدرت ندارد. گفتار سوم از کتاب "توتالیتاریسم فرهنگی" نوشته‌ی "نظام بهرامی کمیل"، درس‌هایی را که دولت های توتالیتر و پوپولیستی به ما آموخته‌اند، بررسی می‌کند. نویسنده در پاسخ به این سوال که چرا باید فاشیسم و پوپولیسم را بهتر درک کرد، می‌گوید که در دنیای امروز، خطرات فاشیسم و پوپولیسم در اوج است و "از فاشیسم تا پوپولیسم در فرهنگ و هنر" سخن می‌گوید.

کتاب توتالیتاریسم فرهنگی

معرفی کتاب تفسیر هیدگر از فلسفه هگل نوشته محمد زارع: تفسیرهای هیدگر از اندیشه های متفکران غرب،به ویژه هگل،از سنخ شرح و توضیح و تبیین های رایج نیست بلکه چیزی کاملا نا متعارف و تماما دیگر است. هیدگر در گفتگو با فیلسوفان مغرب زمین و تفسیر انتقادی اندیشه های آنان،در واقع تفکر خویش را بنیاد می گذارد و گام به گام به پیش می برد بنا به ادعای یکی از شارحان هیدگر،هیچ متفکر فلسفی بزرگی در قرن بیسستم به اندازه هیدگر دانشی وسیع و عمیق از سنت فلسفی غرب نداشته است. برای درک عمیق تجدد مدرنیته و نسبت ما ایرانیان با آن،در وضع کنونی،آثار فیلسوفانی که تجدد را اندیشیده اند از منابع مهم می باشند. از این رو امید هست که در تفسیر هیدگر از فلسفه هگل گامی برای فهم بررسی ژرف اندیشه تجدد و به طور کلی غرب برداشته شده باشد.

معرفی کتاب زنان و دولت، پس از انقلاب