ناتورالیسم (طبیعت‌گرایی)

معرفی کتاب قصه های بهرنگ صمد بهرنگی (2 تیر 1318 9 شهریور 1347)، معروف به بهرنگ، داستان نویس، محقق، مترجم، و شاعر ایرانی بود. معروف ترین اثر او داستان «ماهی سیاه کوچولو» است. بهرنگی در 1339 نخستین داستان منتشر شده اش را با عنوان «عادت» نوشت. که با «تلخون» در سال 1340، «بی نام» در 1342، و داستان های دیگر ادامه یافت. او ترجمه هایی نیز از انگلیسی و ترکی استانبولی به فارسی و از فارسی به ترکی آذربایجانی (از جمله ترجمه شعرهایی از «مهدی اخوان ثالث»، «احمد شاملو»، «فروغ فرخزاد»، و «نیما یوشیج») انجام داد. تحقیقاتی نیز در جمع آوری فولکلور آذربایجان و نیز در مسائل تربیتی از ایشان منتشر شده ، برخی از آثار «صمد بهرنگی» با نام مستعار چاپ شده است. از جمله نامهای مستعار ایشان می توان به: «ص. قارانقوش»، «چنگیز مرآتی»، «صاد»، «داریوش نواب مراغی»، «بهرنگ»، «بابک بهرامی»، «ص. آدام»، و «آدی باتمیش» اشاره کرد. صمد در سال 1318 در محله چرنداب شهر تبریز به دنیا آمد. پدرش زهتاب بود. پس از تحصیلات ابتدایی و دبیرستان، در مهر 1334 به دانشسرای مقدماتی پسران تبریز رفت، که در خرداد 1336 از آنجا فارغ التحصیل شد. از مهر همان سال آموزگار بود، و تا پایان عمر در «آذرشهر»، «ممقان»، «قاضی جهان»، «گوگان»، و «آخی جهان» در استان آذربایجان شرقی، تدریس کرد. در مهر 1337 برای ادامه تحصیل در رشته زبان و ادبیات انگلیسی، به دوره ی شبانه «دانشکده ادبیات دانشگاه تبریز» رفت، و هم زمان با آموزگاری، تحصیلش را تا خرداد 1341 و دریافت گواهی نامه پایان تحصیلات ادامه داد. وی در کتاب «کندوکاو در مسائل تربیتی ایران» کلمات عربی به عاریت گرفته شده از عربی را، بخش بزرگی از اشتراک زبان های رایج ایرانی از جمله ترکی آذری با فارسی دانسته است مثل قارچ زاده نشدم بی پدر و مادر، اما مثل قارچ نمو کردم، هر جا نمی بود به خود کشیدم و شدم معلم روستاهای آذربایجان،پدرم می گوید اگر ایران را بین ایرانیان قسمت کنند، از این بیشتر سهم تو نمی شود. ” این سخن صمد است، معلم کودکان، قصه نویس بچه ها، انسانی که غمخوار کودکان برهنه پا بود و دغدغه اش آموختن به آنها و بالنده تر کردنشان، صمد دیر نپائید، جوان بود که ارس همان رودخانه ای که به آن عشق می ورزید، جانش را ستاند و دغدغه هایش ماند برای بازماندگان. اما دریغا که کسی همانند صمد بهرنگی نه آمد و نه شد…

اختلال شخصیت الگوی طولانی‌مدتی از تجربه درونی و رفتار است که از انتظارات فرهنگی فرد بسیار دور است. این الگو در دو حوزه (یا بیشتر) از موارد شناخت، عاطفه، عملکرد بین فردی و کنترل تکانه نمایان می‌شود. به نظر میلون دو ویژگی مهم این بیماران انعطاف‌ناپذیری انطباقی و چرخه‌های معیوب است. کاربرد شناخت‌درمانی برای اختلال‌های شخصیت در ابتدا خیلی بحث‌برانگیز بود، زیرا اعتقاد بر این بود که این بیماران مفروضه‌های اصلی برای رفتاردرمانی شناختی را می‌شکنند. این کتاب به‌نوعی پاسخی به تمام تردیدهای موجود برای کاربرد شناخت‌درمانی برای اختلال‌های شخصیت است. کتاب حاضر اولین کتاب شناخت‌درمانی است که به‌طور مفصل کاربرد این رویکرد را در بیماران مبتلابه اختلال شخصیت شرح داده است. در فصل‌های اول، سنجش شناختی این اختلال‌ها، اصول کلی کار با این بیماران و تکنیک‌های اختصاصی و نیمرخ‌های شناختی هر اختلال به تفصیل آمده است. در ادامه، روند درمان هر یک از اختلال‌ها در فصلی مجزا آمده است و برای هر یک از اختلال‌های شخصیت دورنمای تاریخی، یافته‌های تحقیقی و تجربی، تشخیص افتراقی، مفهوم‌پردازی موردی، رویکرد درمانی، راهبرد مشارکتی، مداخلات اختصاصی، تداوم پیشرفت و نتیجه‌گیری نهایی به تفصیل آمده است. مؤلفان کتاب حاضر آرون بک بنیان‌گذار شناخت‌درمانی، آرتور فریمن همکار قدیمی او و سایر شناخت‏درمانگرانی هستند که هر یک در اختلال‌های شخصیت خاصی صاحب‌نظر هستند

معرفی کتاب چمدان (بزرگ علوی) کتاب چمدان، مجموعه ای از داستان های کوتاه نوشته ی بزرگ علوی است که نخستین بار در سال 1934 انتشار یافت. این مجموعه ی جذاب، متشکل از هفت داستان کوتاه با عناوین «چمدان»، «قربانی»، «عروس هزارداماد»، «تاریخچه ی اتاق من»، «سرباز سربی»، «شیک پوش» و «رقص مرگ» است. بزرگ علوی در این کتاب، به شکلی مدرن به طرح داستان ها، شیوه ی روایت و درگیری های ذهنی کاراکترهای خود پرداخته و اثری در سطح استانداردهای بین المللی را خلق کرده است. کتاب چمدان به عنوان یکی از اولین نمونه های داستان کوتاه در ادبیات ایران، با به تصویر کشیدن هنرمندانه ی اعماق ذهن شخصیت ها، موفقیت و شکست در عشق، خاطرات آزاردهنده و با ارائه ی داستان هایی پرپیچ و خم و پایان بندی هایی غافلگیرکننده، اثری است که بدون تردید، مخاطبین را شگفت زده خواهد کرد.