نخستین کتاب بزرگ من جلد 6، واژه نامه تصویری

متون نظم و نثر فارسی سرشار آیات قرآن، احادیث نبوی، اصطلاحات و تعبیرات اسلامی به زبان عربی و اشعار و امثال و جملات عربی است؛ به گونه‌ای که درک و فهم درست متون فارسی بدون فهم آنها ناممکن است.کتاب «قرائت عربی (2)» بر بنیاد نیاز دانشجویان به فراگیری درست قرائت زبان عربی تألیف شده است. متون این کتاب از مصادر درجه اول زبان عربی چون نهج‌البلاغه و از متونی که با متون ادب فارسی، تاریخ و فرهنگ ایران و اسلام پیوند دارند، برگزیده شده است.در پایان هر درس، تمریناتی آورده شده و گاهی نمونه‌هایی از متنهای ترجمه شده از عربی به فارسی درج گردیده است تا دانشجویان در قرائت و ترجمه متون عربی و نیز قواعد صرف و نحو ورزیده‌تر گردند. فهرست: پیشگفتار الدرس الأوّل الدرس الثانی الدرس الثالث الدرس الرابع الدرس الخامِس الدرس السّادس الدرس السّابع الدرس الثّامِن الدرس التّاسع الدرس العاشِر الدرس الحادیَ عَشَرَ الدرس الثّانِیَ عَشَرَ الدرس الثّالثَ عَشَرَ الدرس الرّابعَ عَشَرَ الدرس الخامِس عَشَرَ الدرس السادس عَشَرَ الدرس السّابعَ عَشَرَ الدرس الثّمانِی عَشَرَ الدرس التّاسِعَ عَشَرَ الدرس العشرین فهرس المصادر و المراجع

معرفی کتاب ترس و لرز “ترس و لرز” مجموعه ای از شش داستان کوتاه و به هم پیوسته به قلم “غلامحسین ساعدی” است که آیینه ای از زندگی و روحیات مردم گوشه ای از جنوب ایران بوده و عقاید و آداب و رسوم آنان را به خوبی نشان می دهد. همان گونه که از عنوان کتاب “ترس و لرز” برمی آید، این اثر سراسر وحشت و ترس است از فقر و بیماری و خرافه. شروع داستان از مضیفی متروک و خالی آغاز می شود و در داستان آخر با چرخشی ماهرانه به همان جا بر می گردد. مضیف از غذاهایی پر می شود که غریبه ها به آنجا آورده اند و در اختیار اهالی گرسنه ی آبادی قرار می دهند. اما زمانی که مردم حسابی از این غذاها فربه شدند، غریبه ها به طور ناگهانی آنجا را ترک می کنند و مردمی را که حالا دیگر تاب و توان زحمت کشیدنن ندارند به حال خود وا می گذارند. ”ترس و لرز” در عین واقع گرایی و فضاسازی حقیقی، از ساختارهای مبهم و پر رمز و رازی برخوردار است که همین ابهام و پیچیدگی، بر وحشت و فضای دلهره آور داستان ها افزوده و مهارت قلم “غلامحسین ساعدی” در آفرینش “رئالیسم جادویی” را به خوبی نمایش می دهد. آنچه بیش از همه در پس زمینه ی مجموعه داستان “ترس و لرز” به چشم می خورد، نحوه ی واکنش شخصیت های قصه و حالات روانی آنان در برابر عوامل بیگانه ای است که بر سر راه آنان قرار می گیرد. در اکثر موارد این شخصیت ها منفعل اند و انتظار می کشند تا ببیند چه بر سرشان می آید. “غلامحسین ساعدی” با تکیه بر جنبه ی روانشناسی این شخصیت ها، مسیر انفعال و تباهی آنان را به شکل هوشمندانه ای به تصویر می کشد. .