محی‌الدّین ابن عربی چهره‌ی برجسته‌ی عرفان اسلامی که نامش به عنوان انسانی پاک و آسمانی ثبت شده است، در ادبیات عرفانی جنبه‌ای قدسی دارد. او در رساله‌ی «تهذیب اخلاق» تلاش می‌کند به مسائل اخلاقی بپردازد و برخلاف تصورات آرمانی و رمانتیکی که او را فراسوی نیک و بد قرار می‌دهد، اتفاقاً او در این رساله به وادی نیک و بد، پا می‌گذارد و بدون هیچ واسطه و خودسانسوری‌ای با ما سخن می‌گوید. بسیاری تصور می‌کنند آثار «ابن عربی» برای خواص نوشته شده است؛ اما کتاب «تهذیب اخلاق» خلاف این موضوع را به اثبات می‌رساند و نشان می‌دهد که به راحتی می‌توان با این عارف بزرگ ارتباط برقرار کرد. «ابن عربی» در کتاب حاضر تلاش نموده است تعاریف یونانی رایج در مفاهیم اخلاقی را کنار بگذارد و با ادبیات خاص خود، به این موضوع بپردازد. یکی دیگر از نکات بارز کتاب «تهذیب اخلاق» عدم ایجاد تمایز میان اخلاق فرادستان و فرودستان است؛ «ابن عربی»، زهد و پارسایی را با فقر و تهیدستی یکسان نمی‌داند و یا فرد ثروتمند را صرفاً به دلیل دارایی‌های دنیوی‌اش فاسد و تباه اعلام نمی‌کند. جالب اینجاست که «ابن عربی» برخلاف بسیاری از اخلاق‌پردازان، خود سانسور نیست و به روش خود، مشکلات اخلاقی را مداوا می‌کند و به شما اجازه می‌دهد تا با قوت و ضعفِ وی نیز آشنا شوید.

کتاب علم و دین در جامعه، اثری نوشته ی برتراند راسل است و ترجمه اه توسط اقایان علی اصغر مهاجر و احمد ایرانی ترجمه شده است که نخستین بار در سال 1935 منتشر شد. راسل در این کتاب ارزشمند، پژوهشی مختصر و در عین حال بسیار مهم را از کشمکش های میان علم و دین سنتی را در طول چهار قرن گذشته ارائه می کند. با تحلیل و بررسی مواردی که در آن ها، پیشرفت های علمی با قواعد مسیحیت یا تفاسیر کتاب مقدس در تضاد بوده، از گالیله گرفته تا انقلاب کوپرنیکی و پیشرفت های پزشکی در علم بیهوشی، راسل به فراز و نشیب ها و دگرگونی های دائمی نظام های اعتقادی انسان ها در طول تاریخ اشاره می کند. او همچنین، به مباحثی میان علم مدرن و نهادهای مذهبی می پردازد که همچنان در دنیای مدرن وجود دارند؛ نکته ای که باعث می شود کتاب علم و دین در جامعه ارتباط خود را با جهان کنونی حفظ کند.