کتاب پژوهشی در معناداری و صدق، اثری نوشته ی برتراند راسل است.  این کتاب اولین بار در سال 1940 انتشار یافت. برتراند راسل در این کتاب، مبانی دانش را مورد تحلیل و بررسی قرار می دهد. او با پرداختن به موضوعاتی چون زبان و روابط میان حقیقت و تجربه، مفاهیم مورد نظر خود را به بحث می گذارد و بر این نکته تأکید می کند که چگونه دانش مربوط به ساختار زبان می تواند به ما در رسیدن به درکی بهتر از ساختار جهان کمک کند.  برای آن دسته از مخاطبینی که تصور می کنند این شیوه از فلسفه، تحلیلی منطقی از زبان و عاری از هرگونه ملاحظات روانشناسانه است، فهمیدن این نکته غافلگیرکننده خواهد بود که راسل در کتاب پژوهشی در معناداری و صدق با استفاده از مفاهیم روانشناسی به تحلیل و بررسی معنا می پردازد.