پایان یک مرد

جروم بلکمن با 28 سال سابقه کار حرفه‏‌ای، دارای مدرک تخصصی روان‌‏پزشکی و مدرک روان‌تحلیلی از انجمن روان‌تحلیلی آمریکا، عضو انجمن فرویدی نیویورک و همچنین عضو آکادمی روانکاوان آمریکا می‏‌باشد. او در تربیت و آموزش روان‏‌تحلیلگران با انجمن فرویدی نیویورک همکاری داشته و استاد روان‏‌پزشکی بالینی مدرسه طب ویرجینیای شرقی و همچنین استادیار روانشناسی کالج ویرجینیاوسلین می‌باشد. انسان‌ها به این دلیل از دفاع‌ها استفاده می‌کنند که احساسات و افکار ناخوشایندشان را از محدوده آگاهی خارج سازند و برای اینکه با خاطرات دردناک گذشته مواجه نشوند انواع مکانیزم‌های دفاعی را در دامنه‌ای به وسعت استفاده بی‌ضرر از شوخی تا حمله به اشخاص مورد علاقه به کار می‌گیریم؛ این دفاع‌ها به ما کمک می‌کنند تا بر ناراحتی‌های خود سرپوش گذاشته یا آنها را به دیگران انتقال دهیم. این کتاب، شمه‌ای از دریای بیکران دانش روان‌تحلیلی است که 101 دفاع را گرد هم آورده‏ است و با استفاده از مثال‏‌ها و نمونه‌های متعدد، دلایل استفاده مردم از دفاع‌های خاص را برای فرار از نگرانی‏‌ها و تعارض‏‌های درونی تشریح کرده و انواع روش‌ها را در تشخیص دفاع‌های ناخودآگاه علی‌رغم ماهیت پنهانی آنها معرفی کرده‏ است. این کتاب برای درمانگران تازه‌‏کار، درمانگران کارآزموده، و هر کسی که علاقه‌مند به کار در حیطه روان‏‌شناسی می‌باشد، قابل استفاده بوده و راهنمای ارزشمندی است که می‌تواند افراد را در فهم معانی و ریشه افکار و رفتارشان هدایت کند.

بشر چیست؟ اثری ا‌ست خاص از نویسنده‌ی بزرگِ آمریکایی، مارک تواین، که برخی او را پدرِ ادبیاتِ آمریکا لقب داده‌اند. او هنگامی‌که ۶۳ سال داشت به نوشتنِ این کتاب مبادرت ورزید و نگارشِ آن را چندین سال (تا ۱۹۰۴) طول داد و سرآخر در ۱۹۰۶ آن را با تیراژ کم و بدون نام خود یا با نام مستعار منتشر نمود. مارک تواین در این کتاب، که آن را انجیل ِ خود، و شاخص‌ترین ِ آثارش می‌دانست از ماهیت و چیستیِ بشر یا انسان سخن می‌گوید و ایده‌ها و نظریاتِ خود را در بابِ زوایا و وجوهِ مختلف ِ ذات و سرشت آدمی بیان می‌کند. سبک ِ نوشتارِ این کتاب به صورت دیالوگی میانِ پیرمردی خردمند و یک جوان است. این گفتگو البته رگه‌ها و مایه‌های فلسفی دارد و تواین در قالبِ شخصیتِ پیرِ خردمند، نظریاتش را مطرح می‌کند. وی بر این باور است که انسان موجودی ا‌ست ماشین‌گونه که تحت تأثیر وراثت و محیط ساخته و پروارنده می‌شود و از این رو، کنش‌ها و اندیشه‌های آدمی شایستگی خاصی برای او به ارمغان نمی‌آورند. او در عین‌حال به نحو‌ی برساختِ شخصیت و منشِ انسان اشاره می‌کند، که به زعمِ او یا مادرزادی‌اند و یا برآمده از محیط ِ پیرامون، نحوه‌ی آموزش و پرورش و هرآنچه که با آنها هم‌نشینی و هم‌آموزی دارد. البته تواین انسان را موجودی تعلیم‌پذیر می‌داند که می‌توان با تعلیم و تربیت، او را به جهتِ مثبت یا منفی (خیر و شر) هدایت نمود اما در عین‌حال همچون روح غالبِ آن دوره از تحولاتِ سریعِ فنی و علمی، اراده‌ی آزاد و اختیار را در قاموس بشر نمی‌بیند، و تنها می‌تواند در مارپیچ‌های زندگیش به انتخاب‌هایی آزادانه مبادرت ورزد، همچون اسکی‌بازی که از چکاد ِ کوه به دره حرکت می‌کند و در عین‌حال که محیط و وضعیت و جوِ حاکمِ ناشی از میلیون‌ها قاعده، او را در طیِ مسیرِ اسکی، «ناگزیر» پیش می‌برند، اما هم‌اوست که به هرحال اسکی «می‌کند»، و انتخاب کرده که چنین کنشی را در چنین وضعیتی انجام دهد. مارک تواین از احساس غالبِ وجود آدمی سخن می‌گوید و آن را نیرومندترین احساسِ بشر می‌انگارد، چیزی که به هرحال در هر وضعیتی، بر او مسلط است و به ارضای خواسته‌ها و امیالش سوق می‌دهد. در گفتگویِ جاری و سیالِ پیرِ خردمند و مردِ جوان، که سبک و سیاقِ فلسفی و توجیهی دارد، پیرمرد بر ماشینی‌بودن و بی‌ارادگیِ بشر به معنای عام پا می‌فشرد و او را فقط واجدِ گزینش‌های آزادانه در بافتی از موجبیت‌ها می‌انگارد، اما جوان راضی نیست و از پیرِ خردمند مدام توجیه و دلیل می‌طلبد. مارک تواین، نویسنده‌ی نام‌دارِ آمریکایی، در سیِ نوامبرِ ۱۸۳۵ در فلوریدا و در خانواده‌ای پرجمعیت به دنیا آمد و در ۱۹۱۰ از دنیا رفت. او را با بزرگانی چون دانته و میلتون قیاس کرده‌اند.