

پسرکی با پیژامهی راهراه (کپی)
13,000 تومان
رمان «پسرکی با پیژامهی راهراه» نوشتهی جان بوین به روزگار سیاه تاریخ میپردازد و درباره انسانهایی حرف میزند که باید بین قربانی و ظالم بودن یکی را انتخاب کنند. حد وسط و راه نجاتی وجود ندارد.
برنونه ساله به خاطر شغل پدرش مجبور میشود همراه اعضا خانواده خانهشان را در برلین رها کنند و به جایی دورافتاده بروند. در طرف دیگر، پسری با پیژامهی راه راه در اردوگاه نازی در لهستان زندانی شده. از خانوادهاش جدا شده و غذایی برای خوردن ندارد. دو کودک در دو جای متفاوت فکر میکنند بدبختترین انسانهای روی زمین هستند. اما زندگی آنها را در موقعیت دشوار «انتخاب» قرار میدهد.
در بخشی از رمان میخوانیم: «آرام راهش را گرفت و از پلهها بالا رفت، یک دستش به نرده بود، و از خود میپرسید آیا خانهی جدید در جا و مکان جدید، آنجا که کار جدید باید آغاز میشد، چنین نردهی خوبی خواهد داشت که مثل همین یکی بشود ازش سُر خورد. چون نردههای این خانه از همان طبقهی بالا تا کف زیرزمین کشیده میشد.
همان اتاق بالایی که اگر روی نوک پاهایش بلند میشد و قاب پنجره را سفت میچسبید میتوانست سراسر برلین را ببیند و برونو هیچچیز را بیشتر از این دوست نداشت که در طبقهی بالا سوار آن نرده شود و تا آن سر خانه سُر بخورد و توی راه صدای ویژویژ از خود دربیاورد.
از طبقهی بالا سُر میخورد تا طبقهٔ بعدی، همان جا که اتاق پدر و مادرش و حمام بزرگ قرار داشت تا جایی که به هر صورت قرار نبود او در آنجا باشد. سُر میخورد تا طبقهٔ دیگری که اتاق خود و همچنین گرتل قرار داشت با آن حمام کوچکتر، حمامی که قرار بود بیشتر از آنکه باید از آن استفاده کند.»
در انبار موجود نمی باشد
پسرکی با پیژامهی راهراه
نویسنده |
جان بوین
|
مترجم |
هرمز عبداللهی
|
نوبت چاپ | 2 |
تعداد صفحات | 195 |
نوع جلد | شومیز |
قطع | رقعی |
سال نشر | 1394 |
سال چاپ اول | —— |
موضوع |
ادبیات
|
نوع کاغذ | —— |
وزن | 180 گرم |
شابک |
9786002292025
|
وزن | 0.180 کیلوگرم |
---|
اطلاعات فروشنده
- فروشنده: aisa
- هیچ ارزیابی یافت نشد!
بازگشت چورب
این فیلمساز شاعر نقاش عروسکساز مستندساز افسانهپرداز شعبدهباز
جویندگان مقبره 3/ درهی پادشاهان
بخشی از رمان
عبد ناگهان به خودش آمد. او با شیطان معامله کرده بود! میدانست که باید از دستورش سرپیچی کند، که باید فرار کند. ولی صدای رعدآسای مرد توی سرش پیچید و برخلاف میلش عمل کرد. با چشمانی که از وحشت گشاد شده بود، دست خودش را تماشا کرد که جلو رفت و چفت در را باز کرد. در روی لولایش غژغژ کرد و صداهایی جدید توی گوشش پیچید. همنوایی زمزمههایی شیطانی دوروبرش چرخید و بدن گرمش سرد شد. خیانت در صحرا به انتظار نشسته ... اگر الکس و رن بخواهند فراریان مرگ را متوقف کنند باید طلسمهای قدرتمند گمشده را پیدا کنند. پس راهیِ درهی پادشاهان میشوند ... به مصر میروند. مصر را در چنگال آشوبی دیوانهوار میبینند. صداهایی در هوا رازهایی تاریک زمزمه میکنند و پرتوهای نور آسمانِ شب را میشکافند و مثل روز روشن میکنند. در راه جستوجوی طلسمها یک نفر خرابکاری میکند. هر قدمی که برمیدارند، سازمان تعقیبشان میکنند. نه راه فراری است نه جایی برای مخفیشدن. چه کسی به آنها خیانت میکند؟ آیا میتوانند به کسی اعتماد کنند؟نامه باستان: ویرایش و گزارش شاهنامه فردوسی
توضیحات:
فهرست:
تورفین، وایکینگ مهربان 6/ تورفین و گنج وحشتناک
بخش هایی از کتاب تورفین وایکینگ مهربان 6 (و گنج وحشتناک)
هر دو رئیس برای هم دندان قُروچه کردند و چنان محکم دستهی شمشیرهایشان را گرفتند که دست هایشان سفید شد. افرادشان هم همین طور. در همان لحظه پسرکی که کبوتری روی شانهاش نشسته بود، از راه رسید و سکوت را شکست:«ببخشید…» بعد کلاهخودش را از سر برداشت و مودبانه گفت:«ممکنه قبلش شام بخوریم؟ چون هیچکس با شکم گرسنه از کارش لذت نمیبره.» بعد زانو زد تا با وایکینگ یک پا حرف بزند:«خوشحال میشم برای شما یک پای دیگه درست کنم، دوست عزیزم!» این تورفین بود، پسر غیرعادی رئیس دهکدهی وایکینگی ایندگار. تورفین غیر عادی بود، چون مهربان بود خیلی مهربان. لقب وایکینگیاش هم همین بود، تورفین خیلی خیلی مهربان. ولی وایکینگها با مهربانی میانهای نداشتند. هَرولد داد زد: «تورفین پسرم، تو درست میگی. بعد از شام بهتر میتونیم این کار رو انجام بدیم. حالا جشن میگیریم. جشن! و یک عالَم غذا و نوشیدنی میخوریم و آروغ میزنیم!» هَرولد به ساحل خیره شده بود. ساحل پر از وایکینگهایی بود که آواز میخواندند، خوش میگذراندند و همدیگر را با مشت میزدند. با دیدنشان خندهی بلندی سر داد، چنان بلند که انگار قفسهی سینهی بشکه مانندش را شکست و بیرون پرید:«آههه! من عاشق یک همچنین جشن خوبیام!» طولی نکشید که آشپزها غذا را آوردند و جلوی همه گذاشتند. وایکینگها مثل تمساح به غذا حمله کردند. گوشتها را با دست تکه تکه میکردند، استخوانها را میجویدند و تُف میکردند جلوی سگهایشان. بعد از غذا، مگنِسِ استخوان خُردکُن، رفت روی بشکه و داد زد: «آهای وایکینگها!» صدای بلندش یک دفعه همه را ساکت کرد.
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.