پیش‌درآمدی بر نظریه ادبی

کتاب تحلیل های روانشناختی در هنر و ادبیات نوشته ساموئل بکت ترجمه محمد صنعتی توسط انتشارات مرکز با موضوع هنر، ادبیات، آموزش و نقد و نظریه به چاپ رسیده است. در مقاله های این مجموعه، برخی از آثار هنری و ادبی در زمینه های داستان و شعر و فیلم و نقاشی از دید روانشناختی بررسی شده اند: در زمینه ی داستان، آثار هدایت و چوبک و بهرام صادقی؛ در شعر آثار اخوان ثالث؛ در فیلم آثار سهراب شهید ثالث، کیارستمی، ورنر هرتزوگ؛ و در نقاشی آثار اسپهبدی و معتبر. تحلیل ها بر سه گونه اند، در یکی به تحلیل متن اکتفا می شود، در دیگری به تحلیل شخصیت های اثر پرداخته می شود، و سومین گونه شخصیت و ذهن خود هنرمند را تحلیل می کند. کتاب مقدمه ای مفصل درباره ی کاربرد روانکاوی و ساخت شکنی در تحلیل و تفسیر ادبیات و هنر دارد. در پایان کتاب ترجمه ای از آخرین اثر بکت، که یکی از شاهکارهای نثر معاصر انگلیسی شمرده شده، افزوده شده است. معرفی مباحث کتاب تحلیل های روانشناختی در هنر آشناسازی با روانکاوی و ساخت شکنی آرزوی کام نا یافته- تحلیل روانشناختی سه قطره خون برزخ رابطه- بررسی روانشناختی آثار چوبک با مرگ به ستیز مرگ- بررسی روانشناختی ملکوت بهرام صادقی امید در نبرد با زمان در غربت جدائی و تنهایی- تحلیلی بر چهار فیلم سهراب شهید ثالث درد مرگ و مزه زندگی-  در طعم گیلاس عباس کیارستمی نگاهی به دو فیلم - فیتز کرالدو و معمای گاسپار هاوزر مرگ اشکار مرگ پنهان- نقاشی های منوچهر معتبر نیزه خشم پدر- تحلیلی از انسانها و حیوانهای علیرضا اسپهبد سوگواره انتظار و ترجمه جنب و جوش های ایسنا

شايد تاريخ بزرگ‌ترين متني باشد که مي‌تواند ميل هرمنوتيک به من را بر اورده کند.با اين حال نسبت تاريخ و هرمنوتيک از آن رو است که تاريخ تنها جايي است که در آن نشانه‌هاي امر مطلق حفظ مي‌شوند؛ امر مطلق از خود نشانه‌هايي به دست مي‌دهد و هرمنوتيک از تاريخي که اين نشانه‌ها را حفظ مي‌کند استقبال مي‌کند... کتاب حاضر برگردان چهار مقاله از پل ريکور درباره‌ي «شر،تاريخ و هرمنوتيک» است.آنچه اين مقاله‌ها را در ترجمه‌شان گرد هم آورده و به هم پيوند داده است ايده‌هاي متن و معنا هستند.

جامعه‌‌شناسي هنر ژان دو وينيو اثري جدلي در دفاع از اصالت كاركرد تخيل در مقابله با برداشت جزمي و بيش از اندازه علم‌گراي جامعه‌شناسي سنتي هنر است. آنچه او در اين كتاب كوچك و موجز اما بسيار عميق و پربار مطرح مي‌كند در واقع پيشنهادي براي نگرش تازه به كل جامعه‌شناسي هنر، و به تعبيري صريح‌تر دعوت به پايه‌گذاري اين جامعه‌شناسي براساس نگرشي زنده و پويا نسبت به جامعه و آفرينش هنري است. نگرشي كه رابطه‌ي تنگاتنگ تجربه‌ي اجتماعي و كاركرد تخيل را براساس نظريات ناقدان بزرگي چون والتر بنيامين، اوكاچ، فوكو، رولان بارت... به بررسي مي‌كشد. ژان دو وينيو استاد دانشگاه اورلئان فرانسه،‌ نظريه‌‌پردازي معتبر و نويسنده‌اي پركار است. آنچه بدون شك در دقت و موشكافي نظريات او تاثير مي‌گذارد دستي است كه خود از نزديك در كار آفرينش هنري، به ويژن تئاتر ونمايش دارد.